Δίκαιη Σύνταξη Δίκαιη Κοινωνία

Εδώ και πολύ καιρό σκέφτομαι ότι ο τρόπος συνταξιοδότησης στην Κύπρο είναι παράλογος. Στην Κύπρο πληρώνεσαι ανάλογα με τις εισφορές που έκανες όσο δούλευες. Όσο περισσότερο εισόδημα δηλώνεις τόσα περισσότερα χρήματα συνεισφέρεις και τόσα περισσότερα θα παίρνεις σαν σύνταξη. Λογικό;

Όμως: Όσο περισσότερα αμοίβεσαι στην καριέρα σου τόσο λιγότερες ανάγκες έχεις στα γηρατειά δεν είναι; Από την άλλη κάποιος που για μιά ζωή είχε δυσκολίες και αμοιβόταν πενιχρά θα πρέπει να συνεχίσει να ζει με καμμιά 400 ευρώ το μήνα. Τώρα μιλάμε για κοινωνική δικαιοσύνη ή για συνέχιση/κλείδωμα lifestyle ;

Με τα υπάρχοντα δεδομένα το ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων θα έχει σοβαρό πρόβλημα στο όχι και τόσο απώτερο μέλλον. Οι λύσεις που προσφέρονται περιλαμβάνουν συνήθως αύξηση των εισφορών και του ορίου αφυπηρέτησης. Πολλές φορές μιλούμε και για αυξήσεις στο κατώτατο όριο σύνταξης χωρίς όμως και τις κατάλληλες ιδέες για το που θα βρεθούν τα επιπλέον λεφτά.
Αυτό που κανείς δεν έχει πει δημόσια είναι αν θα πρέπει κάπου να μπει ένα ανώτατο όριο σύνταξης αντί κατώτατο.

Ας δούμε λίγο το Αυστραλιανό σύστημα συνταξιοδότησης. Στην Αυστραλία όλοι οι συνταξιούχοι παίρνουν πάνω-κάτω το ίδιο ποσό (γύρω στα 670 δολάρια) ανά δεκαπενθήμερο. Το όριο συνταξιοδότησης είναι σήμερα στα 65.5 χρόνια και θα αυξάνεται 6 μήνες κάθε δύο χρόνια μέχρι να φτάσει τα 67 το 2023. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις. Αυτοί που έχουν ακόμα εισοδήματα παίρνουν λιγότερα ή καθόλου αναλόγως των εισοδημάτων. Επίσης αυτοί που έχουν περιουσία πέραν κάποιου ποσού και πάλι παίρνουν μικρότερη ή καθόλου σύνταξη γήρατος.
Αντιγράφω από την επίσημη ιστοσελίδα:
"If you have assets but little or no income you are expected to rearrange your affairs to provide for yourself. "

Έτσι απλά. Η Δίκαιη Κοινωνία σε μία πρόταση.

Μεσοπόλεμος

Κάποιος Ολλανδός μου είπε κάποτε ότι για τους Ρωμαίους η ειρήνη δεν ήταν παρά οι περίοδοι μεταξύ πολέμων. Ο πόλεμος ήταν γι'αυτούς ή φυσική κατάσταση των πραγμάτων και η ειρήνη δεν ήταν παρά η προσδοκία του επόμενου πολέμου.
Ποιά η αξία της ειρήνης εξ'άλλου χωρίς τον πόλεμο και πως να νιώσεις την ευτυχία της κάθε ειρηνικής στιγμής χωρίς την εμπειρία του πολέμου; Όπως η ειρήνη έτσι κι'ο πολιτισμός έχει την άμεση σχέση με τον πόλεμο. Ένας άλλος Ολλανδός, ο Matthijs van Boxsel γράφοντας την Εγκυκλοπαίδεια της Βλακείας επιχειρηματολόγησε πως πολιτισμός δεν είναι παρά οι προσπάθειες της ανθρωπότητας να κατανοήσει την ίδιά της τη βλακεία. Κι'αφού ο πόλεμος είναι η υπέρτατη βλακεία γίνεται όρος για την ύπαρξη και της ειρήνης και του πολιτισμού.
Ίσως να πρέπει επιτέλους να εγκαταλείψουμε το κυνήγι, την λατρεία αν θέλετε, της παντοτινής ειρήνης. Η αλήθεια είναι ότι ο πλανήτης δεν σταμάτησε ποτέ να πολεμά κι'ούτε θα σταματήσει. Αυτοί είμαστε κύριοι και κυρίες. Ένα είδος που πολεμά με απίστευτο μένος και στην ειρήνη παράγει μεγαλειώδη τέχνη με θέμα τον πόλεμο.
Σαν τις τεκτονικές πλάκες που αργά σέρνονται κάτω απ'το νησί είναι τα πράγματα. Η ουσία, αυτό που φαίνεται στο χάρτη είναι το αποτέλεσμα της τριβής, αυτό που μένει μετά τους σεισμούς.