Ο πολιτισμός που έσιει σαν την μεγαλλύττερην του έννοιαν την συντήρησην του σαν πολιτισμού δεν εν ζωντανός. Άμαν το σιειρόττερον σου όνειρον εν η "Τουρκοποίηση" τζιαι το ανώττερον σου ιδανικόν εν η "διατήρηση της πολιτισμικής ταυτότητας" που έσιεις , τάχα, τα τελευταία "χ" σιλιάες χρόνια σημαίνει ότι εν έσιεις πολιτισμόν, έσιεις απλά μιαν ταυτότηταν τζιαι τζιείνην δανειτζιήν.
Το ίδιον τζιαι με το Κράτος, το "διεθνώς αναγνωρισμένον". Άμαν ο λόγος που έσιεις Κράτος εν για να διατηρείς την δανειτζιήν σου την ταυτότητα σε αντίθεσην πάντα με την ταυτότητα του Άλλου...
Ο Πολιτσμός ρουφά τζι' αφομοιώνει τζιαι γεννά. Ξηλώννει τα παλιά τζιαι κάμνει τζιαινούρκα. Πκιάννει το αλφάβητον που τους Φοίνικες τζιαί κόφκει το τζια ράφκει το τζιαί γράφει πράματα νέα τζιαι ύστερα τζιερνά τα του κόσμου. Χτίζει τζιείνα που χτίζει τζιαι γράφει τζιείνα που γράφει γιατί θέλει να πάει πάρακάτω, να έβρει το μέλλον του, να αλλάξει. Άμαν ο Πολιτισμός ξεθυμάνει τζιαι δεν αλλάσσει όσον γλήορα αλλάσσει ο κόσμος γυρόν του, πεθανίσκει. Έννεν το τέλος του κόσμου...
