Πένθιμο.

Θα μπορούσαν τουλάχιστον
να πουν στη μάνα μου
οτι σκοτώθηκα.
Πως μιά σφαίρα στον κρόταφο
έσβησε τον ήλιο του Ιούλη.
Θα μπορούσαν σαν Άντρες
να της πουν οτι σκοτώθηκα.
Οτι κάποιος ψέλλισε μια προσευχή
πάνω απ'τον τάφο.
Φοβήθηκαν φαίνεται τον Θάνατο
που τους αγριοκοίταζε
πίσω απ'τις κόρες των ματιών της.

Κάποιες σκέψεις για το πραξικόπημα

Εκτός από τα προφανή αποτελέσματα τι άλλες επιπτώσεις είχε το πραξικόπημα στην κυπριακή κοινωνία και την μετέπειτα ιστορία της Κύπρου;

Θα αρχίσω με την μοναδική θετική επίπτωση που ήταν κατά την γνώμη μου η εδραίωση της Δημοκρατίας. Όχι απλά με την επιστροφή του Μακαρίου και της νομιμότητας αλλά με το γενικό ξύπνημα των Κυπρίων στη δημοκρατικότητα, το διαχωρισμό των εξουσιών, την έννομη τάξη κλπ. Είμαστε βέβαια ακόμη μακριά από το ιδεώδες αλλά αν κάνουμε την σύγκριση πρίν/μετά θα δούμε τεράστια άλματα προόδου. Για παράδειγμα ο ρόλος του στρατού στην πολιτεία αλλά και στην συνείδηση του πολίτη. Η αλλαγή του εκλογικού συστήματος και οι τακτικές εκλογικές αναμετρήσεις καθώς και οι εναλλαγές ατόμων και πολιτικών συνασπισμών στην εξουσία ήταν αδιανόητες πρίν το '74.

Από την άλλη όμως το πραξικόπημα στιγμάτησε αυτή την ανανεωμένη δημοκρατία. Ο 'κλάδος ελαίας' του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου αποδείχθηκε μπούμερανγκ για τη δημοκρατία αφού από τη μία οι ένοχοι έμειναν ατιμώρητοι και από την άλλη η απουσία κάθαρσης διαιώνισε τη διχόνοια. Το τεράστιο βάρος της ατιμωρησίας και κατ' επέκταση της απόκρυψης της αλήθειας εμπόδίζει ακόμη και σήμερα τους ελληνοκύπριους από το να παρουσιάσουν ένα πραγματικά ενωμένο μέτωπο απέναντι στην Τουρκία. Οι προέδροι που ακολούθησαν τον Μακάριο όπως και οι υπόλοιποι πολιτικοί παράγοντες απέφυγαν επιμελώς να αγγίξουν το ζήτημα αφού από κομματικής/μικροπολιτικής απόψεως το ομιχλώδες τοπίο τους βόλευε (και τους βολεύει) μια χαρά.
Με κάποιο τρόπο το πραξικόπημα έγινε επίσης το χαλί κάτω από το οποίο η ελληνοκυπριακή κοινότητα έκρυψε τη βρωμιά της. Ο Μακάριος και η διακυβέρνησή του έγιναν οι ιερές αγελάδες της κυπριακής ιστορίας. Υπήρχε έλλειμμα δημοκρατίας στη νεαρή Κυπριακή Δημοκρατία; Υπήρχαν παραστρατιωτικές ομάδες υπό τον έλεγχο του προέδρου ή υπουργών; Λειτουργούσε η αστυνομία ως προστάτης του πολίτη ή ως όργανο επιβολής; Αληθεύουν τα όσα λέγονται περί του σχεδίου 'Ακρίτας'; Όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής του Μακαρίου, των πολεμίων του ή και του πολιτικού περιβάλλοντος γενικά την ψυχροπολεμική εκείνη περίοδο;

Η τουρκική εισβολή έκανε κάτι παρόμοιο για τη σχέση μας με τους τουρκοκύπριους. Μας σταμάτησε και μας σταματά ακόμη από το να ψηλαφίσουμε τα προβλήματα που προϋπήρξαν της εισβολής. Τηρήσαμε τις υποσχέσεις που δώσαμε με την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου; Δώσαμε την ευκαιρία στην νεοσύστατη δημοκρατία μας να λειτουργήσει για το καλό όλων των Κυπρίων ή την βλέπαμε σαν ένα ενδιάμεσο σταθμό προς την Ένωση;

Πολλοί διαβάζοντας αυτή την ανάρτηση θα πουν: Ο Παύλος επικρίνει τον Μακάριο άρα επικροτεί το πραξικόπημα, επικρίνει την ελληνοκυπριακή κοινότητα άρα αποενοχοποιεί την Τουρκία... Εύκολα συμπεράσματα που χρησιμοποιούνται κατά κόρον από πολιτικούς κάθε απόχρωσης και απομακρύνουν τη συζήτηση από την ουσία των πραγμάτων.
Η ουσία όμως είναι ότι μόνο η αλήθεια και η κριτική ανάλυση της ιστορίας θα φέρει την κάθαρση και μόνο όταν γίνει το ίδιο και από την τουρκική πλευρά θα μπορέσουμε όλοι μαζί να προκόψουμε στη Χώρα που λέγεται Κυπριακή Δημοκρατία.

Πρόσφυγες.

Δείτε αυτό και κάντε και μιά βόλτα στη Λήδρας να δείτε την έκθεση φωτογραφίας που στήθηκε με θέμα τους πρόσφυγες και την UNHCR.

Σκέφτομαι ότι ζούμε όλοι μέσα στη φούσκα που είναι ο δυτικός πολιτισμός. Ότι υπάρχει απ'έξω είναι ένας γιγαντιαίος ζωολογικός κήπος. Ότι γίνεται πίσω από το φράχτη μπορεί κάποτε να προκαλέσει συναισθήματα αλλά μέχρι εκεί, ουσιαστικά δεν μας αφορά.
Είναι αυτός ο Πολιτισμός μας πανανθρώπινος; Μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα της Ανθρωπότητας ή μόνο να υπερπηδά τα εμπόδια στην δική του περαιτέρω ανάπτυξη;