Πρέπει να ψηφίσουμε στις ερχόμενες βουλευτικές. Ψηφίζοντας κάποιον ή κάποιους που αξίζουν είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει ο κάθε συνειδητός πολίτης για να βάλει ένα μικρό έστω λιθαράκι για ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί να πετάξω την ψήφο μου άλλωστε; Σιγά μην κλάψουν αν εγώ ή κάποιοι άλλοι δεν ψηφίσουν αφού τα ποσοστά τους θα βγουν από τις έγκυρες ψήφους και μόνον. Η αποχή, λέει η θεωρία, βοηθά το υπάρχον σύστημα αφού τα "αρνιά" και οι φανατισμένοι ψηφίζουν ανελλιπώς. Εξάλλου η αποχή υγιώς σκεπτόμενων ανθρώπων μόνο ζημιά μπορεί να προκαλέσει. Η εκλογή Μπούς στις ΗΠΑ και διαφόρων ακροδεξιών κομμάτων σε ευρωπαϊκές βουλές το αποδεικνύουν.
Κι όμως...
-Η αποχή στην Κύπρο οτέ δεν ανέβηκε σε ποσοστά που να προκαλούν τέτοιες ανησυχίες. Μόνο τεράστια ποσοστά αποχής θα ήταν αρκετά για μια τέτοια ουσιαστική και πραγματική απόκλιση μεταξύ κοινωνίας και βουλής.
-Κανένας κομματικός σχηματισμός δεν προσφέρει κάτι αισιόδοξο. Μεμονομένα αξιόλογα άτομα υπάρχουν σε όλους (σχεδόν) τους συνδυασμούς, είναι όμως είτε το θέλουν είτε όχι βυθισμένοι στο βόθρο των κομμάτικών συμφερόντων και επιπλέον οι πλείστοι από αυτούς έχουν μηδαμινές πιθανότητες εκλογής. Ακόμη και μια "μονοσταυρία" δηλαδή θα καταλήξει δυστυχώς σε απλή αποδοχή συγκεκριμένου κόμματος και εύκολα θα καταλήξει να προσμετρηθεί υπέρ άλλου υποψηφίου στη δεύτερη κατανομή. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους (όπως το είπε και ο Στροβολιώτης) ψήφος στη Ξένια μπορεί να μετατραπεί σε εκλογή του Χρίστου Κληρίδη στη βουλή.
-Τα κυπριακά κόμματα πρέπει να εισπράξουν την απαξίωση της κοινωνίας και αυτό μόνο η αποχή μπορεί να το κάνει.
-Ο σημαντικότερος λόγος να μην προσέλθουμε στις κάλπες προκύπτει μέσα από ίδιο το πολιτικό σύστημα που έχουμε. Η μεγαλύτερη αξία της ψήφου μας φαίνεται στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Η πολιτική συνείδηση του κάθε ενός από εμάς μεταλλάσσεται σε μαθηματικά: το ποσοστό που το κάθε κόμμα έχει καπαρωμένο για τις προεδρικές. Αυτό το ποσοστό, ακόμα και το ελάχιστο, θα ριχτεί στο παζάρι των υπουργείων και των διοικητικών συμβουλίωνσε ενάμιση με δυο χρόνια από τώρα και κυρίως στο γκράν φινάλε της Δεύτερης Κυριακής.
Με δυό λόγια, αν έχουμε μια αποχή της τάξης του 15-20% οι κομματάρχες θα δυσκολευτούν τρομερά όταν θα στήνουν τους συνασπισμούς τους εν όψει των προεδρικών. Θα είναι αναγκασμένοι πια να υπολογίσουν την Αποχή του 2011 ως μετρήσμη πολιτική δύναμη η οποία μπορεί να είναι μεγαλύτερη από αυτήν του ΔΗΚΟ ή της ΕΔΕΚ και παντελώς απρόβλεπτη.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά του νομίσματος. Αν η Αποχή του 2011 συνεχίσει να είναι αποχή το 2013 τότε θα χάσει ένα μεγάλο μέρος της δυναμικής που προανέφερα. Αν οι πολίτες της αποχής απέσχουν εντελώς από την πολιτική τότε πραγματικά θα απαρνηθούν το οποιδήποτε δικαίωμα συμμετοχή και απλά θα ικανοποιήσουν το υπάρχον σάπιο σύστημα.
Η δυναμική των Πολιτών της Αποχής θα φανεί στο μέλλον και θα εξαρτηθεί από την εκλογική τους συμπεριφορά. Αν θα είναι δηλαδή συνειδητή πολιτική επιλογή ή απλά άρνηση της πολιτικής τους ιδιότητας.
Για την ώρα όμως είναι η μοναδική επιλογή που να αφήνει μια ελπίδα για το μέλλον.
