Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Βάσο,

Είσαι ρε φίλε "καποιος" μες τούτη την κοινωνία. Έκαμες διοικητής τράπεζας τζιαι ξερω-γω τι άλλον. Λεφτά πόλικα. Υπολογίζω τζιαι μια σύνταξη με πενταψήφιο νούμερο.

Γίνεται μια ματσαράγκα τζιαι φκαίννεις να μας πεις πως εν για άλλον Άντρον που λαλεί το σημείωμα τζιαι γίνεσαι γελοίος.

Γιατί;

Ποιόν έσιεις ανάγκην; Εν εσάστηκες; Εν έσασες τα παιθκιά τζιαι τα αγγόνια σου;

Είτε στήριξε τον ρε κουμπάρε τον Άντρον έιτε παραιτήθου.

Εν με τη μοίραν των συναθρώπων σας που παίζετε, των παιθκιών τζιαι των αγγονιών μας.


3 σχόλια:

  1. το μεγαλύτερο πρόβλημα των ανθρώπων κατά τη γνώμη μου είναι ότι βλέπουν τα πράγματα αποκλειστικά και μόνο μέσα από την οπτική την δική τους νομίζοντας ότι τζαι οι άλλοι έτσι τα θωρούν

    τι σχέση τούτος που λαλείς με σένα που αν τζαι εν ξέρω τι δουλειά κάμνεις κλπ δε νομίζω να είσαι στα πενταψήφια νούμερα κλπ που λαλείς για τον τυπάκο τούτο

    άρα το να διας πιστη σε τούντους ανθρώπους είναι σα να νομίζεις ότι οι πλείστοι πολιτικάντηδες δεν είναι είτε άσχετοι είτε πουλημένοι
    οι όποιες εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα

    ειδικά στην κύπρο μας την μαλθάκια νήσο των αγρίων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μες την τάξην σίουρα ελάλεν της δασκάλας "έννεν εγώ κυρία". Νομίζεις ότι αλλάσσει τζιαι πολλά το πλάσμαν μετά που τα έξι του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έσιει τζιαιρόν που κάμνω σκέψεις περί ηθικής. Φαίνεσται μου το πρόβλημα εν πολλά βαθύττερον που τούτα που καθημερινά ζιούμεν.

    Υπάρχει μια αντίθεση. Που την μιαν η ηθική, ή η αθρωπιά αν προτιμάτε του Κυπραίου που έχουμεν στο νου μας, που έννεν μύθος. Ο Κυπραίος που σκέφτεται την υστεροφημίαν του τζιαι το όνομαν του στην μιτσιά μας κοινωνίαν, που πέφτει τζι'εν τζιοιμάται άμαν ιχρωστεί ριάλλια. Που την άλλη ο στενόκκελλος συμφεροντολόγος που γυρέφκει να σάσει την πάντα του τζι'ας γαμιέται ο κόσμος ούλλος, που θωρεί μόνον εχθρούς γυρον του.

    Βάλλω τα τούτα δίπλα που τζιείνα που λαλούμεν για την αρχήν του κράτους μας τζιαι τους γαδάρους που αναλάβαν να κυβερνήσουν τζιαι σκέφτουμαι: την ηθικήν του υπόδουλου, του ραγιά, του στρατιώτη έχουμεν την. Εχτίζαμεν την για αιώνες. Την ηθικήν του αρχηγού, του μάστρου τζιαι του στρατηγού εν την εχτίσαμεν ποττέ τζιαι τούτον εστοίχισεν μας πολλά τζι'εν να στοιχίσει ακόμα παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή