"Εσύ τίνος γιός είσαι;"
Μια φράση, ίσως η φράση, που χαρακτηρίζει την Κύπρο και την κοινωνία της. Συνώνυμη σχεδόν με το "ποιός είσαι".
-Είμαι ο γιός του Τάδε.
-Του Τάδε που το Τάδεχωρκόν;
-Ναι!
-Του Αστυνόμου οξά του Φαρμακοποιού;
Τώρα ξέρουμε. Έχεις λεφτά (ή μήπως είχες;), μια αδερφή που κακοπαντρεύτηκε, ένα αδερφό που διαπρέπει στο εξωτερικό και είσαι σίγουρα ΔΗΚΟϊκός/Συναγερμικός/ΑΚΕΛικός κ.ο.κ.
Μπορεί πολιτικά η αναφορά στους γονείς και λοιπούς προγόνους να είναι faux pas αλλά η αλήθεια είναι ότι με ενδιαφέρει. Θέλώ να ξέρω από τι πάστα είναι φτιαγμένοι οι υποψήφιοί μας για την προεδρία. Γεννήθηκαν σε δημοκρατικά σπιτικά ή σε ολοκληρωτικά; Στην ντουλάπα τους έχουν διπλωμένη ελληνική ή κυπριακή σημαία; Το '87 στο Ευρωμπάσκετ υποστήριζαν Γκάλη ή ΕΣΣΔ;
Και οι δύο κύριοι υποψήφιοι υϊοί αστυνόμων τελικά. Ένας το '64 και ένας το '74. Ωραία.
Τώρα για να γίνεις αστυνομικός διευθυντής στη Μακαριακή Δημοκρατία της Κύπρου δεν είσαι όποιος κι' όποιος έτσι; Οι πατεράδες ποιανών γιοί ήτανε; Μέσα σε ποιές συνθήκες και μέσα από ποιές διαδικασίες είχαν και οι δύο διοριστεί και τελικά προαχθεί στις θέσεις τους;
Τέλος θα πρέπει να μάθουμε λεπτομέρειες. Πως υπηρέτησε την Δημοκρατία ο πατέρας Μαλάς όταν οι Τούρκοι (ή μήπως οι Τουρκοκύπριοι; Η λέξη "τουρκανταρσία" είναι κάπως ασαφής.) έκαναν ανταρσία; Λεπτομέρειες χρειάζονται και για τη δράση του πατέρα Αναστασιάδη μετά το πραξικόπημα και τους λόγους για τους οποίος ο Φιλοαστυνομικός Σύνδεσμος ένιωσε την ανάγκη να τιμήσει και τους δύο.
Αν επιθυμείτε να σχολιάσετε παρακαλώ συνοδέψτε το σχόλιό σας με το ονοματεπώνυμο, το επάγγελμα και την καταγωγή του πατρός σας για να ξέρω τι στάση να τηρήσω στις απαντήσεις μου.
Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012
Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012
Αντίσταση
Αντιστάθηκε. Όχι για πολύ και όχι και πολύ, έτσι, επειδή η αντίσταση αναμένεται από τους πολλούς. Έσπρωξε λίγο. Εκεί που ήτανε να βάλει δύναμη όμως ψευτοχαμογέλασε (κοιτώντας κάτω μη φανεί) και χαλάρωσε. Τύλιξε τα δάκτυλα στο μπράτσο του αλλουνού κι'ένιωσε τις χορδές τεντωμένες και πνιγμένες απ' το αίμα που έσφυζε και τον παλμό, όχι μέσα αλλά κάτω από την καρδιά, κατρακυλώντας. Ο Άλλος ανάσαινε κοφτα απ'το στόμα, εύκολα θα τον αποτέλειωνε. Η ώρα της αντίστασης όμως είχε περάσει και το πλήθος ήδη ζητωκραύγαζε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)