Ο τραπεζίτης που δανείζει χωρίς εξασφαλίσεις, τζιαι ο επιχειρηματίας που δανείζεται τζιαι κάμνει επιχειρήσεις που εν μπορούν να σταθούν, ο υπουργός που εξυπηρετεί επιχειρηματίες τζιαι ο βουλευτής που εξυπηρετεί τραπεζίτες, όπως τζιαι ο πρόεδρος της ομάδας που εξυπηρετεί τους manager τζιαι ο στρατιωτικός που ραντίζει κοντέινερ μαζί με τον αστυνομικόν που δέρνει τζιαι τον δημοσιογράφον που σκάζει τζιαι τον δικαστήν που κωλώνει τι κοινόν έχουν;
Τες γενικεύσεις εν τες δέχουμαι. Εξηγήσεις που αρκέφκουν με το "ο Κυπραίος" ήταν τζιαι είναι πάντα από επιφανειακές μέχρι βλακώδεις. Όπως είπα τζιαι πιό παλιά έν έχουμεν χαλασμένον DNA, εν το ίδιον με του κόσμου ούλλου. Έννεν πιο έξυπνοι πουλλόου μας οι Σουηδοί ούτε πιο χαντοί εν οι Ιρακινοί.
Το φαινόμενον έσιει να κάμει με το πόθεν ερκούμαστεν, κοινωνικά, θρησκευτικά τζιαι πολιτικά. Ποιοί κάμνουν κουμάντον σε μιαν κοινωνίαν τζιαι γιατί εν τζιείνοι; Ποιοί εκάμναν κουμάντον πριν την ανεξαρτησίαν; Πως ελειτουργούσαν; Είχαν κάποιον ηθικόν οδηγόν; Άμαν οι "έξωθεν άρχοντες" Βρετανοί εφύαν πως εγεμώσαμεν το κενόν, τζιαι με ποιόν ππούσουλαν; Με τζιείνον της Εκκλησιάς; Τζιείνον που εστήθηκεν για να στυλλώνει την εξουσίαν που τον 4ον αιώνα τζιαι απολιθώθηκεν, ίδιος ως τωρά; Οξά με τζιείνον που σου λαλεί πως να επιβιώννεις ασχέτως ποιός χτιτζιασμένος τυχαίνει να κάμνει κουμάντον; Υπάρχει το Κυπριακόν όνειρον πέρα που την Ένωσην τζια την Επανένωσην;
Εν τζιαι τα γράμματα που μαθθαίνουμεν που εν νάκκον παραθκιάνταλα. Τζιείνα του βιβλίου που εν καλλίττερα που τζιείνα που εν μες το νουν μας, τζιείνα που λαλούν ότι είμαστεν τόσον μιτσιοί που η μόνη μας υποχρέωση δεν μπορεί παρά να εν η επιβίωση.
Τον τζιαιρόν που ήμουν στρατιώτης εκατάλαβα ότι το σιειρόττερον πράμαν που μας χαρακτηρίζει σαν κοινωνίαν εν το "εν ιφταίω εγώ Κύριε". Ήρταμεν ως δαμαί χωρίς ποττέ να αναλάβουμεν την ευθύνην για ότιδήποτε κάμνουμεν ή εν κάμνουμεν, χωρίς ποττέ να αναλάβουμεν την ευθύνην για την ίδιαν μας την ύπαρξην. (Αθθυμάστε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία εδημιουργήθηκεν άμαν "επιέσαν" τον Μακάριον...)
Ίσως γιατί τούτη η ευθύνη ήρτεν πάνω μας άξιππα, χωρίς να την θέλουμεν, ή επειδή ακόμα εν την εσυνηθίσαμεν, ή επειδή κουμάντον κάμνουν τζιείνοι που επιβιώννουν καλλίττερα τζιαι πολλαπλασιάζουν τους εαυτούς τους τζιαι εξελισσούμαστεν σιγά-σιγά σε μιαν κοινωνίαν που γίνεται συνέχεια καλλύτερη στο να αποφεύγει τες ευθύνες της.
Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013
Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013
Οι ευκαιρίες της κρίσης
Μάλιστα, η κατάσταση της χώρας προσφέρει ευκαιρίες. Πολλές μάλιστα.
Έχετε τώρα την μοναδική εκαιρία να μας εξηγήσετε το γιατί. Να μας δείξετε τι έφταιξε, ακόμη και ποιός έφταιξε. Να μας αναπτύξετε με κάθε λεπτομέρεια το πόσο μαλάκες είμαστε που δανειστήκαμε, που επενδύσαμε, που ψηφίσαμε αυτούς και που δεν ψηφίσαμε τους άλλους, που την ψωνίσαμε, που αγοράσαμε το πόλο φανελάκι και που τα φάγαμε παρέα.
Αν είστε εξειδικευμένος στα οικονομικά ή και όποια άλλη των liberal arts σπουδάσατε μπορείτε να εμβαθύνετε όσο θέλετε. Θα βρείτε αίτια στην πρόσφατη ιστορία, την κοινωνιολογία και την κοινωνική ιστορία, στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, θα μας θυμίσετε ότι ο τύπος που σας δίδαξε φιλοσοφία στο Λονδίνο τα είχε προβλέψει και πως Τσόμσι κουνάει το κεφάλι του με ένα πικρό χαμόγελο.
Αν χρωστάτε λεφτά έχετε την δικαιολογία να μην τα επιστρέψετε ενώ αν σας χρωστούν έχετε την δικαιολογία να τα απαιτήσετε. Ίσως να μπορέσετε να κάνετε και τα δύο.
Αν είστε συνδικαλιστής έχετε ακόμη μεγαλύτερες ευκαιρίες. Μπορείτε τώρα να αναδείξετε τον ηγέτη που κρύβεται μέσα σας, να δείξετε πυγμή και αγωνιστικότητα, να κάνετε επιτέλους το άλμα στην πολιτική που πάντα ονειρευόσασταν.
Αν είστε δημοσιογράφος ακόμη καλύτερα. Κάθε σκατό στον οχετό της καταστροφής που όμοιά της δεν έχουμε ξαναζήσει πρέπει να καταγραφεί.
Αν τέλος είστε πολιτικός θα είστε πολύ μαλάκας αν καταφέρετε να βγείτε χαμένος από την κρίση αυτή. Στρατιές ανέργων έτοιμων να υποχρεωθούν, δημοσιογράφων με την κάμερα στον ώμο, ψηφοφόρων που απεγνωσμένα ψάχνουν σωτήρες, τραπεζιτών που ψάχνουν στήριξη, επιχειρηματιών με περίσσευμα μαύρων ευρώ.
Αν δεν εμπίπτετε σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες τότε δυστυχώς είστε μέρος του προβλήματος.
Έχετε τώρα την μοναδική εκαιρία να μας εξηγήσετε το γιατί. Να μας δείξετε τι έφταιξε, ακόμη και ποιός έφταιξε. Να μας αναπτύξετε με κάθε λεπτομέρεια το πόσο μαλάκες είμαστε που δανειστήκαμε, που επενδύσαμε, που ψηφίσαμε αυτούς και που δεν ψηφίσαμε τους άλλους, που την ψωνίσαμε, που αγοράσαμε το πόλο φανελάκι και που τα φάγαμε παρέα.
Αν είστε εξειδικευμένος στα οικονομικά ή και όποια άλλη των liberal arts σπουδάσατε μπορείτε να εμβαθύνετε όσο θέλετε. Θα βρείτε αίτια στην πρόσφατη ιστορία, την κοινωνιολογία και την κοινωνική ιστορία, στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, θα μας θυμίσετε ότι ο τύπος που σας δίδαξε φιλοσοφία στο Λονδίνο τα είχε προβλέψει και πως Τσόμσι κουνάει το κεφάλι του με ένα πικρό χαμόγελο.
Αν χρωστάτε λεφτά έχετε την δικαιολογία να μην τα επιστρέψετε ενώ αν σας χρωστούν έχετε την δικαιολογία να τα απαιτήσετε. Ίσως να μπορέσετε να κάνετε και τα δύο.
Αν είστε συνδικαλιστής έχετε ακόμη μεγαλύτερες ευκαιρίες. Μπορείτε τώρα να αναδείξετε τον ηγέτη που κρύβεται μέσα σας, να δείξετε πυγμή και αγωνιστικότητα, να κάνετε επιτέλους το άλμα στην πολιτική που πάντα ονειρευόσασταν.
Αν είστε δημοσιογράφος ακόμη καλύτερα. Κάθε σκατό στον οχετό της καταστροφής που όμοιά της δεν έχουμε ξαναζήσει πρέπει να καταγραφεί.
Αν τέλος είστε πολιτικός θα είστε πολύ μαλάκας αν καταφέρετε να βγείτε χαμένος από την κρίση αυτή. Στρατιές ανέργων έτοιμων να υποχρεωθούν, δημοσιογράφων με την κάμερα στον ώμο, ψηφοφόρων που απεγνωσμένα ψάχνουν σωτήρες, τραπεζιτών που ψάχνουν στήριξη, επιχειρηματιών με περίσσευμα μαύρων ευρώ.
Αν δεν εμπίπτετε σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες τότε δυστυχώς είστε μέρος του προβλήματος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)