Μπορεί ένα κράτος να παρακμάσει πριν την ακμή του; Έχουμε καταφέρει κάτι τέτοιο σ'αυτό τον τόπο;
Από τη δική μου σκοπιά δεν υπάρχει κάποιο 'απόγειο' της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πριν ακόμη φύγει ο τελευταίος κυβερνήτης επιδοθήκαμε σε αλληλοφαγώματα, διαφθορά, μεγαλομανιακές τάσεις και μπόλικη βία. Καταφέραμε σαν Κύπριοι να μετατρέψουμε ένα εν δυνάμει παράδεισο σε ένα τόπο μίζερο.
Πόλεμος, προσφυγιά, αγνοούμενοι, φτώχεια. Και μετά το χρήμα. Πολύ χρήμα. Αρκετό να μας οπλίσει σαν αστακούς. Αρκετό για να χτίζουμε δρόμους και νοσοκομεία και να μένει και για μίζες. Αρκετό γιά να μισθώνουμε ξένους να παίζουν μπάλα και να βριζόμαστε για το αποτέλεσμα και μετά να τα βρίσκουμε και παραγγέλνουμε όλοι παρέα sushi delivery και να μένουν και 2-3 ευρώ για το delivery boy.
Πολύ χρήμα.
Τόσο πολύ που ο Αρχιεπίσκοπος ντρέπεται για το size του καθεδρικού μας.
Τόση ευμάρεια που τα θέματα που απασχολούν την Βουλή είναι η σωστή ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου και η ποιότητα των θεατρικών που ανεβάζουν τα σχολεία.
Κάποτε μου φαίνεται ότι έχουμε πουλήσει πραγματικά τη μισή Κύπρο και απλά καλοπερνάμε ξοδεύοντας το αντίτιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου