Πρέζα.

Λίγο πρίν το Τέλος θα κλείσουν τα οδοφράγματα. Οι Τούρκοι θα τα κλείσουν και εμείς θα πανικοβληθούμε. Θα ιδρώνουμε κρύο ιδρώτα, θα παραληρούμε, θα τρέμουμε σαν τις καλαμιές στον κάμπο. ΘΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΣΗ ΜΑΣ!
Τότε είναι που θα πληροφορηθούμε από τους Τουρκοπροσκυνημένους ηγέτες μας ότι η επόμενη δόση είναι μόνο ένα μικρουλάκι ψήφο μακριά. "Ψηφίστε 'ΝΑΙ' στο στο Σχέδιο Αννάν και η ηρωίνη θα πλημυρίσει και πάλι τις ελεύθερες περιοχές." "Τι να κάνετε την Ελυθερία όταν έχετε ηρωίνη;"
Και τότε θα τελειώσουν όλα. Μέχρι το τέλος του αιώνα η Ελληνική γλώσσα δεν θα μιλιέται στο νησί, οι εκκλησίες άδειες και ερημωμένες δεν θα λειτουργούν πιά. Η Κύπρος θα είναι και πάλι ένα τουρκικό νησί.

Είναι πράγματι γελοίο. Είναι όμως και ένας τρόπος σκέψης που πρέπει να μας τρομοκρατεί. Περιέχει το σπέρμα του πολέμου, του μίσους, της μιζέριας.
Οι άνθρωποι αυτοί είδαν τα οδοφράγματα να ανοίγουν το 2003 και με τρόμο είδαν ότι οι πρώτοι Ελληνοκύπριοι που πέρασαν δεν ανασκολωπίστηκαν ούτε καταφαγώθηκαν από γκρίζους λύκους με ματωμένα δόντια. Είδαν άνθρωπους που υπέφεραν όσο και εμείς. Είδαν Κύπριους που πίστευαν ακόμη ότι θα ξαναζούσαμε μαζί. Με δυό λόγια είδαν τον ήλιο να ανατέλλει από τη δύση και τα ποτάμια να ρέουν προς τα βουνά.
Ξαναέστησαν το Σύμπαν τους με το Σχέδιο Αννάν και την ηρωίνη. Πόσο εύκολο είναι να φοβίσεις τον κόσμο με την ηρωίνη! Πόσο βολικό είναι να πείς στον κόσμο "να! αυτοί την φέρνουν εδώ και σκοτώνουν τα παιδιά μας!"
Πόσο βολικό είναι να πείς στον κόσμο και στον εαυτό σου ότι δεν φταίμε εμείς. Δεν είναι η δική μας μίζερη κοινωνία που σπρώχνει τους νέους στα ναρκωτικά αλλά οι Άλλοι.

Το τραγικό είναι ότι πράγματι η ηρωίνη διοχετεύεται από τα κατεχόμενα, τώρα όπως και πρίν το 2003 και βεβαίως όχι από τα οδοφράγματα. Πράγματι η Κύπρος κινδυνεύει από ένα καθεστώς αδίστακτο, τον Τουρκικό στρατό. Η κυπριακή κοινωνία είναι όντως εθισμένη στην πρέζα του Φόβου.