Ειναι δυσκοίλιες οι αγορές;

Παίρνω τη σκυτάλη από τον Γρηγόρη.

Οι αγορές έχουν προσωποποιηθεί ή τουλάχιστον αυτή είναι η αντιμετώπισή τους από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς. Από μια άποψη η προσωποποίηση έχει νόημα αφού όι αγορές υπονοούν ομάδες ανθρώπων που αντιδρούν ανάλογα με το περιβάλλον τους.
Η προσωποποίηση όμως υπονοεί μια ανθρώπινη προσωπικότητα. Οι αγορές παρουσιάζουν συμπεριφορές απόλυτα ανθρώπινες όταν περιγράφονται σε εμάς με λέξεις όπως "ανήσυχες", "ανασφαλείς", "ανακουφισμένες" κλπ.

Εδώ βρίσκω το πρώτο πρόβλημα. Οι αγορές μάλλον σαν ζώα συμπεριφέρονται παρά σαν άνθρωποι. Αν προσέξουμε καλύτερα τις λέξεις που χρησιμοποιούνται θα δούμε ότι περιγράφουν καλύτερα μια αγέλη άγριων ζώων παρά μια ομάδα νοήμονων όντων. Η κάθε τους ενέργεια οδηγείται από ένστικτο να κινηθούν προς το κέρδος και μακριά από τη ζημιά. Από τους υπολογισμούς τους λείπει το όποιο συναίσθημα, ή η όποιαδήποτε άλλη διεργασία αναπτύσσει μια ανθρώπινη προσωπικότητα όταν παίρνει μια απόφαση.
Άρα η περιγραφή των αγορών με ορισμούς που χαρακτηρίζουν μια ανθρώπινη προσωπικότητα είναι λανθασμένη και παραπλανητική. Ούτε ανησυχούν, ούτε ανακουφίζονται, ούτε ανασφάλειες έχουν ωσάν να ήταν έφηβοι με στομαχικές διαταραχές. Είναι μια κοινωνία κατασκευασμένη από τους ανθρώπους για να μπορούν οι ανθρώποι να συμπεριφέρονται σε αυτές με τρόπο που οι κανόνες της "κανονικής" κοινωνίας δεν επιτρέπουν.

Έτσι φτάνουμε στο δεύτερο και μεγαλύτερο πρόβλημα. Οι αγορές θεωρούνται από πολλούς και κυρίως από αυτούς που παίρνουν αποφάσεις ως κάτι που είναι εκτός και υπεράνω της κοινωνίας. Πρωθυπουργοί, βασιλείς και στρατηγοί παραδέχονται ότι όχι μόνο είναι αδύνατο να χειραγωγήσουν τις αγορές αλλά και αθέμιτο. Αδιανόητο. Οι αποφάσεις τους οδηγούνται μεν από τις κινήσεις των αγορών, μπορούν να επηρεάσουν τις αγορές προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση αλλά δεν μπορούν να τις χειραγωγήσουν. Οι αγορές κάνουν αυτό που κάνουν και επιφέρουν τα όποια αποτελέσματα στην κοινωνία χωρίς να μπορεί ή να επιτρέπεται να γίνει το αντίθετο.

Οι ηγέτες των κρατών θυσιάζουν την ευημερία των πολιτών για να κατευνάσουν τις αγορές με το δικαιολογητικό ότι έτσι θα ευημερήσουν οι πολίτες. Πρέπει να δώσουμε στις αγορές αυτό που θέλουν για να μας ανταποδώσουν αυτές με την ευημερία που ζητούμε.

Σας θυμίζει κάτι;

Όπως σήμερα η πολιτική εξουσία δρα ως διαμεσολαβητής μεταξύ πολιτών και αγορών στο παρελθόν δρούσε ως διαμεσολαβητής μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Οι αγορές τείνουν να πάρουν την ουσία θεότητας την οποία η κοινωνία οφείλει να κατευνάσει.

Όπως δεν δέχομαι την θεοποίηση των αγορών απορρίπτω και την δαιμονοποίηση τους. Πιστεύω όμως ότι η ανθρωπότητα πρέπει να βρεί τον τρόπο να βάλει τις αγορές σε ένα πιο ανθρώπινο πλαίσιο όπου θα εξυπηρετούν την κοινωνία και όχι να την καταδυναστεύουν. Ένα πρωτο βήμα θα ήταν να τους δώσουμε ταυτότητες του πραγματικού κόσμου. Να αρχίσουμε δηλαδή να μιλούμε για επενδυτές αντί για αγορές και να βάλουμε αυτούς τους επενδυτές στην δημόσια σφαίρα της κοινωνίας.   

Για την τοπική (αυτο)διοίκηση.

http://vimeo.com/29401217

Αυτό το βίντεο* μου προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα.
Από τη μία μια μεγάλη απογοήτευση, κάνοντας την αναπόφευκτη σύγκριση με τη δική μου χώρα. Φαίνεται ότι σαν πολιτεία και σαν πολίτες βρισκόμαστε σε μακρινή και σκοτεινή απόσταση από τους Ολλανδούς εταίρους μας οι οποίοι πολέμησαν για το δικαίωμα της ασφαλούς μετακίνησης τους, πέτυχαν το μέγιστο αποτέλεσμα και τώρα προσπαθούν να εξαγάγουν το καλό που δημιούργησαν.
Εδώ δημιουργήσαμε το σύστημα ενοικίασης ποδηλάτων** αλλά αντί να το ζυγαρώσουμε με την αντίστοιχη υποδομή ερχόμαστε να κάνουμε παράνομη την ποδηλατοκίνηση στα πεζοδρόμια.

Από την άλλη η αισιοδοξία. Αν οι Ολλανδοί τα κατάφεραν γιατί όχι και εμείς; Τα περί "Κυπραίου" και λοιπές μοιρολατρικές ψευδοανθρωπολογικές μπούρδες δεν τις αποδέχομαι. Μια κοινωνία ανθρώπων είμαστε και στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε ή αν προτιμάτε "Κυπραίοι" είμαστε εγώ και εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο και όχι ο γάδαρος που παρκάρει στη θέση των αναπήρων.

Για την ικανότητα των Κυπρίων να δημιουργήσουν δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Την βλέπω καθημερινά (και την χαίρομαι και την χαίρομαι ακόμα περισσότερο όταν την βλέπω σε συμπολίτες μου που δουλεύουν στο δημόσιο: όταν παίρνω τηλέφωνο στο Γενικό Λογιστήριο και η Κ. με εξυπηρετεί σαν επαγγελματίας και όχι σαν χαραμοφάης και όταν η Χ. στην ΑΗΚ έχει άμεση απάντηση στην απορία μου).

Ο εχθρός δεν είναι ο "Κυπραίος" ούτε η νοοτροπία του, ούτε ο δημόσιος τομέας, ούτε η ημικατεχόμενη πατρίδα, ούτε και η σμπαραλιασμένη οικονομία.
Ο εχθρός είναι ο οχετός που λέγεται πολιτικά κόμματα.

Εχθρός είναι η ομάδα των λεχριτών που αντί για πολίτες βλέπουν κλάσματα ποσοστιαίων μονάδων,
που έχουν πνίξει την τοπική αυτοδιοίκηση μεταξύ των κωλομεριών που ονομάζουμε βουλευτικές και προεδρικές εκλογές. Των λεχριτών που θέλουν να βλέπουν  την πόλη μίζερη για να αποδείξουν ότι ο δήμαρχος έπρεπε να ήταν δικός τους.

Αυτό που σαν πολίτες πρέπει να κάνουμε για την τοπική μας αυτοδιοίκηση δεν είναι να την ψηφίσουμε αλλά να την διεκδικήσουμε. Το πλαίσιο υπάρχει μέσα στην ΕΕ όπως και τα παραδείγματα και οι πρόθυμοι Ευρωπαίοι συμπολίτες. 



*Μου φαίνεται  ότι ο Blogger επιτρέπει upload  μόνο από youtube. Ίσως να'ναι καιρός να αλλάξουμε πλατφόρμα γιατί η Google το'χει καβαλήσει για τα καλά το καλάμι.


** Κάτι που δεν μου καλοκάθεται με την προσπάθεια έιναι  ο τρόπος πληρωμής. Πρέπει να έχεις πιστωτική από την οποία θα δεσμευτούν 150 ευρώ μέχρι την επιστροφή. Αν δεν έχεις πιστωτική που να έχει τα 150 τι γίνεται; Και γιατί μια τέτοια προσπάθεια θεωρεί δεδομένο ότι θα τους κλέψουμε τα ποδήλατα; Αφού θα βάλω την κάρτα ξέρετε ποιός είμαι άρα προς τι η εγγύηση;