Valer un Potosi.

Στα 1545 ανακαλύφθηκε το Ποτοσί στο τότε άνω Περού, σημερινή Βολιβία. Ένα βουνό που έκρυβε τόσο πολύ ασήμι μέσα του που θα μπορούσε να ήταν φτιαγμένο από αυτό. Αρκετό ασήμι για να αλλάξει τα οικονομικά δεδομένα της τότε πανίσχυρης Ευρωπαϊκής ηπείρου. 41000 τόνοι ασημιού έδωσε το Cerro Rico (Πλούσιο Βουνό)! Αρκετούς για να πληρώσει η ισπανική μοναρχία τα χρέη της και την καταστήσουν οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη του παλαιού κόσμου. Ο Θερβάντες χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την έκφραση "Valer un Potosi" ("Αξίζει ένα Ποτοσί") στον Δον Κιχώτη. Το Ποτοσί ήτανε για μια περίοδο μια από τις πλουσιότερες πόλεις του πλανήτη.
Το βουνό ζητούσε όμως βαρύ αντίτιμο. Χιλιάδες ζωές θυσιάστηκαν. Πρώτα οι αυτόχθονες λαοί της περιοχής που πέθαιναν όχι μόνο από τις απάνθρωπες συνθήκες αλλά και από την δηλητηρίαση από υδράργυρο ο οποίος χρησιμοποιόταν για την επεξεργασία του ορυκτού. Όταν οι αυτόχθονες άρχισαν να λιγοστεύουν οι κονκισταδόροι εισήγαγαν 30000 αφρικανούς σκλάβους για συνεχιστεί η παραγωγή. Τα μουλάρια συχνά πέθαιναν μετά από λίγες εβδομάδες σκληρής εργασίας. Αποδείχτηκε πιό προσοδοφόρο και παραγωγικό να αντικαθιστώνται 4 μουλάρια με 20 σκλάβους.
Το ασήμι τέλειωσε από τις αρχές του 19ου αιώνα και το Ποτοσί αφέθηκε στην παρακμή του (αν μπορούσε κάποιος να αποκαλέσει ακμή αυτό που συνέβαινε του 2 προηγούμενους αιώνες). Μέχρι σήμερα όμως κάποιοι άνθρωποι της περιοχής συνεχίζουν να σκάβουν το βουνό για ότι πλούτο μπορεί να κρύβει ακόμη. Προσφέρουν φυλαχτά στον Δαίμονα του ορυχείου που βλέπετε πιο κάτω για να τους προστατεύει από τους κινδύνους.



Τι αξίζει ένα Ποτοσί; Αυτό που άξιζε για τους αποικιοκράτες ήταν το ασήμι ενώ αυτό που δεν άξιζε παρά μόνο το κόστος μεταφοράς και διατροφής της ήταν η ανθρώπινη ζωή. Σήμερα ευτυχώς η ζωή των μεταλλωρύχων αξίζει και αυτή ένα Ποτοσί. Όχι βέβαια η ζωή τους καθ'εαυτή (αυτή αξίζει ένα Ποτοσί για τις οικογένειές τους μόνο) αλλά η ζωή-των-μεταλλωρύχων-που-παγιδεύτηκαν-και-έγιναν-είδηση. Ένα Ποτοσί τηλεθέασης, άλλο ένα Ποτοσί ψηφοφόρων κλπ.
Έστω όμως με αυτούς τους όρους οι συγκεκριμένοι μεταλλωρύχοι σώθηκαν και κάποιοι άνθρωποι έκαναν τα πάντα για να τους σώσουν και αυτό δεν μπορώ παρά να το βάλω στα θετικά του κόσμου του σήμερα, ειδικά αν το αντιπαραβάλουμε με τις προηγούμενες καταστάσεις.

ΥΓ. Πιο κοντά σε εμάς τώρα, τι αξίζει ένα Ποτοσί; Πρώτα-πρώτα μια θέση στον Δημόσιο Τομέα. Αν αυτή δε είναι θέση που πληρώνεται με εξαψήφιο νούμερο και ούτε ο ίδιος ο Πρόεδρος δεν έχει την εξουσία (ή τα κότσια) να σε απολύσει τότε αυτή αξίζει πέραν του ενός Ποτοσί και περιλαμβάνει ολική αποκατάσταση στόματος επί εμφυτευμάτων και ποιός ξέρει τι άλλο. Για άλλους ένα πέναλτι αξίζει ένα Ποτοσί και για κάποιους άλλους η απουσία αλλοδαπών από την γειτονιά τους.

Για σας τι αξίζει ένα Ποτοσί;