Καθώς η Αίγυπτος ψάχνει την δημοκρατία της αναρωτιέμαι ποιά θα είναι τα πρότυπα τους. Που θα ψάξουν οι Αιγύπτιοι για έμπνευση, παραδείγματα προς μίμηση και προς αποφυγή; Η διαδικασία άρχισε και φαίνεται να βρίσκεται σε καλό δρόμο. Οι νεαροί ηγέτες της επανάστασης συναντήθηκαν με τους στρατηγούς και για πρώτη φορά οι στρατηγοί τους είπαν "Μιλήστε μας, σας ακούμε". Και πράγματι τους άκουσαν και το τι ειπώθηκε ήταν δημόσιο κτήμα από την στιγμή που οι συμμετέχοντες βγήκαν από την αίθουσα.
Ταυτόχρονα, ο φόβος και ο τρόμος της παρανοϊκής πια Δύσης, η Μουσουλμανική Αδελφότητα δηλώνει ότι η Επανάσταση ανήκει σε όλους και πως δεν προσβλέπει στην προεδρία του κράτους ή πλειοψηφία στη βουλή.
Είναι η Δυτικού τύπου δημοκρατία αυτό ου ψάχνει η Αίγυπτος; Μπορούμε εμείς οι πολίτες της Ευρώπης να τους συστήσουμε το δικό μας σύστημα; Και πιο συγκεκριμένα σαν Κύπριοι μπορούμε να πούμε στους γείτονες μας στο νότο "ελάτε, διδαχτείτε από την δική μας δημοκρατία, είμαστε έτοιμοι και πρόθυμοι να μοιραστούμε την γνώση και την εμπειρία μας μαζί σας";
Δυστυχώς η τελευταία πρόταση μου φαίνεται γελοία. Πάντα ήμουν της απόψης ότι η δημοκρατία που έχουμε είναι η καλίτερη υπό τις περιστάσεις, η μοναδική αποδεδειγμένα λειτουργική αν θέλετε αλλά τα γεγονότα στην Αίγυπτο με κάνουν να αμφιβάλλω. Μόνο και μόνο η δυναμική και οι δυνατότες που ανοίγονται μπροστά στη νεολαία της Αιγύπτου κάνουν τις παλιές πια Ευρωπαϊκές δημοκρατίες να φαίνονται ανεπαρκείς. Μπορούν οι Αιγύπτιοι να αποφασίσουν για μια οριζόντια ψηφοφορία, για μια πραγματική αξιοκρατία και μια δικαιοσύνη που λειτουργεί για το καλό της κοινωνίας και όχι την αρτηριοσκληρωμένη δικαιωσύνη που λαμβάνουμε εδώ. Μπορεί, μπορεί, μπορεί...
Σκέφτομαο τον κομματάρχη που απαιτεί την παραίτηση δημάρχου επειδή έφυγε από το δικό του κομματικό μαντρί και πήγε σε άλλο και φαντάζομαι τον νέο Αιγύπτιο να με ρωτά: "Πως δουλεύει η δική σας δημοκρατία; Πως εξαλείψατε την διαφθορά; Πως τιμωρήσατε τους αχόρταγους εισαγγελείς και τους αισχρούς κομματάρχες; Πως μοιραστήκατε τον πλούτο της χώρας σας; Πως εξασφαλίσατε την ίση μεταχείρηση και τις ίσες ευκαιρίες των πολιτών σας ανεξαρτήτως θρησκείας και γλώσσας; Τι είναι αυτό που κάνει την αστυνομία να σας σέβεται και εσάς να σέβεστε τους νόμους; Πως κρατάτε τις πόλεις σας τόσο καθαρές και όμορφες; Πως κερδίζετε αυτά που σας αξίζουν χωρίς να χυθεί ούτε σταγόνα αίμα;"
Ο κυνικός Παύλος μου λέει πως όλα αυτά είναι σαχλαμάρες. Πως το καλύτερο που μπορούν να ελπίζουν οι Αιγύπτιοι είναι σε μια (πουλημένη) ελευθερία του λόγου και κάποιους δικτατορίσκους δικής τους πια επιλογής.
Από την άλλη όμως ο βλέπω τους Αιγυπτίους να μας έχουν ήδη προσπεράσει.
Ναι. Τζιαι αν πιάσεις τζιαι άλλες Αραβικές κοινωνίες όπου οι φατρίες είναι βασική δομή της κοινωνίας, η δημοκρατία στην οποίαν οι κυβερνώντες επιλέγονται με απλήν πλειοψηφίαν δεν μπορούν να λειτουργήσουν για τον ίδιον λόγο που δεν θα μπορέσει τζιαι το σύστημαν μιας ενωμένης Κύπρου να λειτουργήσει. Η μεγάλη φατρία ή μια κοινοπραξία φατριών θα φκάλλουν πάντα πλειοψηφίαν αποκλείοντας τες πιο μιτσές. Ο διαχωρισμός της κοινωνίας κάθετα τζιαι όχι οριζόντια όπως μια ομοιογενής κοινωνία δημιουργεί μεγάλα προβλήματα (δες Ιρακ, Λίβανος, Αλγερία).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ οριζόντια ψηφοφορία που πολλοί οραματίζονται σαν ιδανικό σύστημαν είναι το χειρότερο σε μιαν κοινωνίαν όπου τα πνεύματα μεταξύ των κομμάτων είναι οξυμμένα τζιαι οι ψηφοφόροι αρνιά. Μια κοινοπραξία κομμάτων που φκάλλουν 50% (Ακέλ/Δήκο ή Δησύ/Δήκο) μπορούν να αποκλείσουν ΟΛΟΥΣ τους άλλους υποψηφίους φκάλλοντας μόνον τους υποψηφίους για τους οποίους θα δώκουν γραμμή να ψηφιστούν μαζικά. Το 81 που εγινήκαν εκλογές ο ΔΗΣΥ αποκλείστηκεν διότι εκάμαν κοινοπραξίαν Δήκο-Ακέλ-Εδέκ τζιαι εψηφίζαν γραμμήν τα άτομα που επροωθούσαν. Στην Κύπρον τέθκοιον σύστημαν θα είναι καταστροφή. Εδώ στην Ελβετίαν που ο κόσμος δεν φακκά πενιάν τζιαι οι δεξιοί που δεν τα καταφέρνουν να συνασπιστούν τρών τες συνέχεια που τον συνασπιστόν rose-vert-rouge που συνασπίζονται τζιαι αποκλείουν τους υποψηφίους που δεν προτιμούν (στην Λοζάννη έχει 3 Σοσιαλιστές, 3 πράσινους τζιαι έναν κότσινον απέναντυ που έναν της δεξιάς, ενώ η δεξιά έχει πάνω που σαράντα τοις εκατόν.
Τες αραβικές κοινωνίες δεν τις ξέρω. Είμαι όμως πολλά αισιόδοξος ότι ενννα έβρουν τον δρόμον τους μόνες τους. Εδείξαν ότι ξέρουν τι θέλουν τζιαι ότι διψούν για δημοκρατία. Μπορεί το αποτέλεσμα να μας φανεί τζιαι γελοίον λόγω πολιτισμικών διαφορών, μπορεί τζιαι να μας βάλει γυαλια εμάς τους ευρωπαίους που νομίζουμεν ότι έχουμε ότι καλίτερον έφκαλεν η αθρωπότητα. Ζηλεύκω τους όμως γιατί έχουν ανοιχτές ούλλες τες πιθανότητες τζιαι εν γεμάτοι ελπίδαν. Δαμέ εχάσαμεν την τζιαι τούτην, σκέφτουμαι να μεν ιψηφίσω καν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την οριζόντια ψηφοφορία διαφωνώ μαζί σου. Εν έχουμεν κοινοβουλευτική δημοκρατίαν άρα κανένα κόμμα εν έσιει ανάγκην που πλειοψηφίαν. Εν τζιαιρός να αφήσουν τα κόμματα τον κόσμο να αποφασίζει ορθολογιστικά για τους αντιπροσώπους τους τζιαι οι βουλευτές να νιώσουν υπεύθυνοι απέναντι στους ψηφοφόρους τους τζιαι όι απέναντι στο κόμμαν. Να φκουν επειδή το αξίζουν τζιαι όι γιατί τους έμπηξεν τζιαμαί το κόμμαν. Τζιαι ούτε εν αρνιά οι ψηφοφόροι. Άμαν το εκλογοκόν σύστημαν μαντρώνει τους που μόνον του εν μπορείς να τους κατηγορήσεις. Εξ'άλλου οι πολίτες που εν εν αρνιά εν πολλά πιο πολλοί που ότι νομίζουμεν. Εν εν μόνο εγώ τζι'εσύ που είμαστεν προοδευτικοί τζιαι εκαταλάβαμεν θκυό πράματα.
Τζιαι τους Αιγύπτιους αρνιά τους είχαμεν τζι'εμείς αρνιά τους είσιεν τζιαι ο Μουμπάρακ αλλά τελικά τα αρνιά ήμασταν όσοι εβολευτήκαμεν με την "σταθερήν" Αίγυπτον του Μουμπάρακ τζιαι τους αραπάες "τα αρνιά που πάντα έτσι εννάναι."
Σιεραιτούμεν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσέρα! Εν το 76' που έγινεν ο αποκλεισμός του ΔΗΣΥ που είχαμεν πλοιοψηφικόν. Το 81 εγινήκαν με "απλή" αναλογική οι εκλογές αλλά με ψηλό όριο εισδοχής στη βουλή (νομίζω 8%) για να βολέψουμεν τον Σπύρο τζιαι τον "γιατρό".
Η οριζόντια ψηφοφορία εν καλή διέξοδος που την μιαν αλλά εν τζιαι λλίον "απολίτικη" που την άλλη. Δηλαδή αν για παράδειγμα θέλω να βάλω τζιαι ένα σταυρό του Στυλιανίδη στον ΔΗΣΥ, ο Στυλιανίδης εννά γινεί αυτόματα τζιαι ανεξάρτητος;
Το κόμμαν εν αναπόφευκτο.
Τζιαι να μηδενίσουμεν ούλλα τα κόμματα, εννά κάμουμε τζιαινούρκα.
Βλέπεις το τζιαι που τες κοινότητες των μπλόγκερς. Οι παραπάνω είμαστεν ανεξάρτητοι τζιαι δεν είμαστε πιστοί σε κανέναν, δρούμε τζιαι αποφασίζουμε κρίνοντας εκάστοτε πρακτικές.
Τζιαι όμως, η στάση μας κάμνει "κόμματα", ο καθ ένας βρίσκει τον "σύντροφο" του τζιαι συνασπίζεται.
Εν οι τάσεις της κοινωνίας που δημιουργούν τες παρατάξεις, πάντα υπήρχαν, πάντα θα υπάρχουν.
Αν επτώχευσε το παλαιοκομματικό σύστημα η απάντηση δεν είναι η ουτοπική ακομματοκρατία που καταντά σε ολιγαρχία στη καλύτερη περίπτωση.
Κόμματα τζιαι παρατάξεις εν καλό να έχουμε όπως τζιαι αντιπροσωπευτική δημοκρατία γιατί πάντα θα υπάρχουν τάσεις τζιαι διαφορετικοί τρόποι σκέψης.
Αν δεν μας αρέσκουν τα κόμματα που εκληρονομήσαμεν, να κάμουμεν άλλα!
Εγώ θυμουμαι πριν πολλά πολλά χρόνια που στο ΑΤΙ δεν υπήρχαν παρατάξεις. Εκλέγονταν οι απολίτικοι "όμορφοι" τζιαι τι εκάμναν; Ετρώαν τα ριάλλια της ΦΕΑΤΙ για να κάμνουν τους ωραίους. Ο ταμείας της εγόρασεν τζιαι αυτοκίνητον. Οι πολιτικοποιημένοι αθρώποι εθκιαλέαν που τους "όμορφους" τον λλιόττερον βλάκαν που είσιεν κάποιες πολιτικές θέσεις κοντινές με τες ιδέες του. Εν αλήθκεια ότι η Ελένη Μαύρου εκατάφερεν να εκλεγεί σαν "όμορφη" τζιαι όχι σαν κομμουνίστρια. Ήταν εξαίρεση. Όπου τον αππωμένον τζιαι γόην εκατάληγεν μες την ΦΕΑΤΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπασκίσαμεν πολλά να περάσουμεν την απλήν αναλογικήν. Οι Ανάρχες τζιαι οι αριστεριστές του "άρθρου τρία" επαίξαν πρωταγωνιστικόν ρόλον. Στες πρώτες εκλογές μετά την απλήν αναλογικήν οι ακομμάτιστοι επιάσαν πάνω που τριάντα τοις εκατόν. επαίζαν τον ρόλον του ΔΗΚΟ. Εφκάλαν τζιαι πρόεδρον. Μετά επροσχωρήσαν τα τρία τέταρτα, τζιαι ο πρόεδρος μαζίν στην Προοδευτικήν. Όταν το κίνητρον των αθρώπων δεν ήταν πλέον το προσωπικόν γόητρον αλλά η επιτυχία της παράταξης είσιεν τζιαι τα καλά του τζιαι τα κακά του. Αλλά τα καλά ήταν παραπάνω. Τι φεστιβάλ, τι μπουάτ, τι πολιτιστικές εκδηλώσεις. Τζιαι η συζήτηση ήταν ζωντανή. Εδημιουργηθήκαν εφημερίδες τοίχου... Οι παρατάξεις δεν εμπορούσαν να φκούν που την γραμμήν των κομμάτων για το κυπριακόν αλλά για τα προβλήματα των φοιτητών εν οι φοιτητές που εδιούσαν γραμμήν στα κόμματα. Τζιαι η κοινωνική ζωή μες τον φοιτητόκοσμον ήταν ποιό πλούσια που τες πελατιακού είδους κουμπαρο-συμμαχίες που εφκάλλαν άτομα για μέλη της φοιτητικής ένωσης.
Στες εκλογές εξάλλου μπορεί να βάλει τζιαι ανεξάρτητος ένας άθρωπος τζιαι αν πιάσει το εκλογικόν μέτρον εκλέγεται. Εφκάλαμεν τζιαι ανεξάρτητον πρόεδρον της Δημοκρατίας.
Παύλε, για τους Αιγύπτιους δεν διαφωνούμεν. Ακριβώς ήταν για ενισχύσω την δικήν σου παρατήρησην ότι εν η ανάγγη που τους ωθεί να δουν όλα τα δυνατά σενάρια. Να γράψουν ιστορίαν πας σε κόλλαν άσπρην. Άλλωστε τζιαι μας, αν θα γινεί κάτι στην Κύπρον, μόνον πας σε κόλλαν άσπρην μπορεί να γραφτεί κάτι καλόν. Οι άλλες ούλλες εν ξημαρισμένες με γαίμαν, χρήμαν τζιαι σκατόν.
Πράγματι Ν.Ε. τα κόμματα είναι αναπόφευκτα και όχι πάντα κακά. Στην Κύπρο όμως επαρακάμαν το. Ακόμα τζιαι η τοπική αυτοδιοίκηση εν πλήρως κομματικοποιημένη τζιαι ελεγχόμενη που μικροκομματισμούς. Το ΔΗΚΟ νομίζει ότι μπορεί να καθαιρέσει δήμαρχον επειδή έφυεν που το κόμμαν του! Δείτε τζιαι τι γίνεται στα συμβούλια των ημικρατικών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δημοκρατία μας εν εν δημοκρατία αλλά κομματοκρατία.
Τζιαι Ασέρα, την κόλλαν την άσπρην φοούνται την όσο τίποτε άλλον γι'αυτόν τζιαι η νεολαία εν ο πρώτος στόχος.
Όταν είναι γεμάτο το στομάχι, δεν υπάρχει λόγος να αντιδράσεις, θα σκέφτονται πολλοί. "Μια χαρά την έχουμε". Δυστυχώς αυτή είναι η πρικρή αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://epeisaktos.blogspot.com/