Η Χώρα βρεμένη τζιαι τιτσίρα.Οι κάττοι της χωσμένοι μες σε κάτι γωνιές γεμάτες ποτσίαρα τζιαι ττενεκκούθκια. Άλουτη που την αρκήν, άμαν ιβρέξει ξημαρίζει τζιαι βρωμεί. Ξύλα, πλιθθάρκα, ψάρκα παστά τζιαι Μέρι Κρίστμας. Κοτζιάκαρη ένι μα εννεν με γιαγια με μάνα. Εν κορμίν που λιεί τζιαι στάσσει τζιαι χάνεται σιγά σιγά μες την γην. Κορμίν που ζωντανεύκει κάθε φοράν που τζιυλά η ξιμαρισιά μας μες στο αποχετευτικό.
"Εγιώ ειμί η άμπελος τζι'ας λαλούν ότι θέλουν οι Ρωμιοί."
Σαν φτασιδωμένη παρακμαϊκή τσατσα, κατεδαφιστέα και τραγική με φθηνό κραγιόν και αποτυχημένη βαφή στα μαλλιά, τριγυρίζει άσκοπα παραμιλώντας ακατάλπηπτες και ασύνδετες λέξεις συφλιδικής εγκεφαλοπάθειας...
ΑπάντησηΔιαγραφή