Έτσι ξεσκίσαμε τη Δημοκρατία.

Ο δικαστής που αποδέχεται να δικάσει, και μάλιστα αυστηρότατα,  τον ένα εκ των υπόπτων επειδή η Βουλή των Ελλήνων (LOLΖ) ξέγραψε και την ισονομία.

Ο Διευθυντής του υπουργείου που αποδέχεται να δώσει την εργολαβία στον εκλεκτό του πολιτικού του προϊστάμενου.

Ο λειτουργός του υπουργείου που "χάνει" τον φάκελο της υπόθεσης που αφορά τον υπηλόβαθμο αξιωματούχο της Κάποιας Υπηρεσίας.

Ο Γενικός Εισαγγελέας που κάνει τα στραβά μάτια στις παρανομίες του φίλου του Προέδρου.

Ο βουλευτής που παίρνει τηλέφωνο για την προαγωγή του ψηφοφόρου.

Ο άλλος λειτουργός που λέει "βεβαίως κύριε δικαστή του Ανωτάτου" και βάζει τον φάκελο της υπόθεσης στην "ταχεία λωρίδα".

Ο πατέρας που ζητά χάρη από τον βουλευτή για το γιο του.

Ο επιχειρηματίας που παίρνει λεφτά κάτω από το τραπέζι για τη διαφήμιση του υποψηφίου.

Ο αντιστασιακός που γίνεται υπαστυνόμος.

Ο αγωνιστής που πήρε οικόπεδο.

Ο δημοσιογράφος που αυτολογοκρίθηκε.

Και ο δημοσιογράφος που δέχτηκε τη λογοκρισία.

Ο λογιστής που έκρυψε τα λεφτά.

Ο δικηγόρος που ενέγραψε την εταιρία.

Κανενός είδους δημοκρατία φιλελεύθερη, σοσιαλιστική, καπιταλιστική η κομμουνιστική δεν μπορεί να δουλέψει αν οι πολίτες της, ή τουλάχιστον η πλειοψηφία τους, δε διαθέτουν την ελάχιστη αυτοεκτίμηση, αξιοπρέπεια και ακεραιότητα χαρακτήρα. Όσο η συμπεριφορά των "άλλων" δικαιώνει τη δική μας και το ιδιωτικό μας συμφέρον υπερνικά το κοινό θα είμαστε καταδικασμένοι στη μιζέρια.