Θεωρίες Συνωμοσίας Ι

Οι θεωρίες συνωμοσίας πάντα ήταν στη μόδα. Άνθρωποι βλέπουν γύρω τους άλλους ανθρώπους να επεξεργάζονται σατανικά σχέδια, πάντοτε τοποθετώντας τον εαυτό τους σε μια ομάδα καταδικασμένη να χάνει. Συνωμοτούν οι κακοί, οι παραδόπιστοι, αυτοί που έχουν ευθύς εξ'αρχής θέσεις ισχύος, ψάχνοντας πάντα περισσότερη ισχύ, χρήματα και το κακό του υπόλοιπου αγνού κοσμάκη. Τέτοιες θεωρίες ήταν από τα αρχαία χρόνια πολύτιμα εργαλεία στα χέρια των κακών, των παραδόπιστων και αυτών που κατέχουν θέσεις ισχύος.
(Η παλαιότερη και πιο διασκεδαστική από αυτές που γνωρίζω είναι αυτή που δημιούργησε ο Δαρείος Α' της Περσίας. Ο Δαρείος και άλλοι έξι συνωμότες δολοφόνησαν τον προηγούμενο Βασιλιά Σμέρδι ισχυριζόμενοι ότι δεν ήταν ο Σμέρδι αλλά ένας μάγος σωσίας του, ο Γαυμάτας, ο οποίος είχε δολοφονήσει τον πραγματικό Σμέρδι και πήρε τη θέση του. Ο Δαρείος Α' έχοντας σώσει το βασίλειο ενθρονίστηκε το επόμενο πρωϊ!)
Στις μέρες μας μια καλή θεωρία συνωμοσίας μπορεί να πετύχει πολλά. Μπορεί να σκεπάσει τη διαφθορά, την ανικανότητα, την αποτυχία. Μια σατανική συνωμοσία μπορεί να σκεπάσει μικρότερες πραγματικές συνωμοσίες με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Για τις θεωρίες αυτές μιλάμε πάντα από τη θέση του ηττημένου. Οι τίμιοι πλην αδαείς Υπόλοιποι δεν έχουμε αλλή διέξοδο από την ελπίδα στις Αρχές. Συνήθως όμως οι Αρχες είναι στο κόλπο. Ποιός σατανικός συνωμότης δεν συμπεριλαμβάνει τις Αρχές στη συνωμοσία του;
Το πιο ουσιαστικό αποτέλεσμα αυτών των θεωριών είναι το ξέπλυμα της Ευθύνης. Όχι μόνο της Ευθύνης των ξεχωριστών εμπλεκομένων ατόμων αλλά κυρίως της συλλογικής Ευθύνης. Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι αυτό που ευνουχίζει την δημοκρατία πείθοντας τους πολίτες ότι ο εχθρός είναι έξω από αυτήν.