Και οι πληγές της δεξιάς...

Απάντηση σε όσα γράφτηκαν εδώ.

Η κυπριακή δεξιά αναγιώθηκε μέσα από την εκκλησία της Κύπρου. Η ιδέα της αυτοδιάθεσης/ένωσης γεννήθηκε στα ΘΟΙ της κυπριακής υπαίθρου, τα κατηχητικά και τα σχολεία των πρώτων δεκαετιών του αιώνα. Συνοδευόταν από την καλλιέργεια μίσους προς τους Τούρκους και τους άθεους κομμουνιστές, τους δύο μεγάλους εχθρούς του Έθνους. Από την νεολαία της επαρχίας επιστράτευσε η ΕΟΚΑ τα μέλη της. Ήταν ξεκάθαρο ότι οι κομμουνιστές δεν ήταν ευπρόσδεκτοι στην προσπάθεια για αυτοδιάθεση. Και μόνο η επιλογή του Γρίβα λέει πολλά από μόνη της. Οι Τουρκοκύπριοι στο περιθώριο.

Πολλοί νέοι πίστεψαν στα ιδανικά που διδάχτηκαν και έδωσαν τη ζωή τους στον Αγώνα αυτό και πολύ περισσότεροι ήταν έτοιμοι να τη δώσουν όποτε χρειαζόταν. Αυτοί όμως ήταν απλά οι πρώτοι ηττημένοι της νεότερης κυπριακής ιστορίας.

Με το τέλος του Αγώνα η κυπριακή δεξιά με αρχηγό τον Μακάριο και την Εκκλησία ανέλαβαν το κυπριακό κράτος.

- Σε καμμία περίπτωση δεν πίστεψαν στην Κυπριακή Δημοκρατία.

- Σε καμμία περίπτωση δεν δέχτηκαν τους Τουρκοκύπριους ως συνέταιρους στην εξουσία.

- Σε καμμία περίπτωση δεν ανέχτηκαν τους κομμουνιστές ως ισότιμους πολίτες.

Η ρομαντική νεολαία της ΕΟΚΑ έγιναν ξαφνικά οι παραστρατιωτικοί μπράβοι ενός καθεστώτος. Διορισμός στη δημόσια υπηρεσία ή την αστυνομία ήταν τώρα η ανταμοιβή των αγωνιστών. Για τις επόμενες δυο τουλάχιστον δεκαετίες οι λίστες των υποψηφίων για διορισμό ήταν σημαδεμένες από κόκκινους σταυρούς δίπλα από τα ονόματα των αριστερών.

Η κυπριακή δεξιά σκαρφίστηκε το πανηλίθιο σχέδιο Ακρίτας με σκοπό την έξωση των Τουρκοκυπρίων από την ΚΔ και την κύρηξη της Ένωσης. Συγκρούστηκε με το τουρκικό εθνικιστικό στοιχείο και πέτυχε την πρώτη διχοτόμηση χωρίς όμως να μάθει τίποτα από αυτό το λάθος και χωρίς ακόμη να κατανοήσει το πολιτικό της περιβάλλον.

Η κυπριακή δεξιά άρχισε να διχάζεται από την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου όταν κάποιοι άρχισαν πλέον να αμφισβητούν τον Μακάριο και τις προθέσεις του. Αυτό κατέληξε στην οριστική ρήξη του Γρίβα με τον Μακάριο και σε ένα εμφύλιο όπου διάφορες παραστρατιωτικές οργανώσεις της δεξιάς αλληλοεξοντώνονταν. Για την κυπριακή δεξιά βλέπετε οι προσωπικοί στρατοί και οι "εκτελέσεις" των αντιπάλων ήταν καθ'όλα οκέυ.

Τώρα υπήρχε η δεξιά "Α" δημοκρατικά (;) εκλελεγμένη και η δεξιά "Β" που είχε χάσει πλέον κάθε επαφή με την πραγματικότητα ή την ηθική.

Το πραξικόπημα ήρθε από την κυπριακή δεξιά "Β" σε συνεργασία με την ελληνική χούντα για να ρίξει από την εξουσία την κυπριακή δεξιά "Α". Έχοντας για λίγες μέρες την εξουσία προκάλεσε και μετά απέτυχε οικτρά να αποτρέψει την τουρκική εισβολή.

Η δεξιά "Β" ποτέ δεν τιμωρήθηκε από την Δημοκρατία και ποτέ δεν απολογήθηκε. Η δεξιά "Α" αποφάσισε ότι η τα εγκλήματα της δεξιάς "Β" ξεπλένουν τις όποιεσδήποτε δικές της βρωμιές, ακόμη και αυτές που δεν έκαναν ακόμη.

Η κυπριακή δεξιά δείχνει να έχει ξεχάσει τους παλιούς της καυγάδες και συνεχίζει να πιστεύει ότι η ΚΔ της ανήκει. Δεν έλειψε από καμμία κυπριακή κυβέρνηση ακόμη και με πρόεδρο τον Χριστόφια.

Ο ΔΗΣΥ απορρόφησε την δεξιά "Β" και δεν φαίνεται να ένιωσε ποτέ την ανάγκη να την απεμπολίσει αφού στο τέλος της ημέρας κουβαλά κάποιο ποσοστό του εκλογικού σώματος.

Το ΔΗΚΟ απορρόφησε την δεξιά "Α" και είναι τώρα η δημοκρατική συνείδηση του κυπριακού λαού (ζάβαλλι μου).

Ο σύνδεσμος αγωνιστών ΕΟΚΑ 55-59 δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να ερευνήσει και να μας πει αντρίκια τι έγινε με τις δολοφονίες των 12 ΑΚΕΛιστών την περίοδο εκείνη.

Η κυπριακή δεξιά δεν αναφέρει ποτέ ποιοι και γιατί σκότωσαν τους Τουρκοκυπρίους που σήμερα βρίσκουμε πεταμένους σε πηγάδια και χαντάκια.

Η κυπριακή δεξιά βγαίνει στους δρόμους και φωνάζει: Χριστόφια Δολοφόνε!