Ο Θεός Γεωμέτρης.

Η εικόνα είναι από χειρόγραφη Γαλλική Βίβλο, μέσα του 13ου αιώνα.
Η μορφή του Ιησού (για όσους πιστεύουν η μορφή του ενσαρκωμένου Θεού) χτίζει το σύμπαν.
Ο κόσμος παρουσιάζεται σφαιρικός και σχηματικά μου θυμίζει πολύ μοντέρνες απεικονίσεις του σύμπαντος.
Ο Χτίστης που σήμερα γεννιέται, ο Άνθρωπος μεγαλύτερος από το σύμπαν, ο Άνθρωπος συνώνυμος με τον Χτίστη, η εικόνα του Χριστού να χειρίζεται εργαλεία, η ομορφιά της εικόνας, η τέχνη του δημιουργού της. Με κάποιο τρόπο αυτή η εικόνα με γεμίζει αισιοδοξία.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Ο μισθός του Καδή.

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο μου μπήκε στο μυαλό να μάθω τι εισοδήματα είχε ένας καδής επί τουρκοκρατίας.

Καδής (qadi)λοιπόν ήταν ο Οθωμανός δικαστής. Ήταν κατά κανόνα Ουλεμά(Ulema) δηλαδή μελετητής του ισλαμικού νόμου(sharia) και επιδίκαζε βάσει αυτού. Ήταν βέβαια θέση μεγάλου κύρους και πολλές φορές η αρχή μιας λαμπρής καριέρας στην οθωμανική διοίκηση. Οι ουλεμά ήταν σπουδασμένοι στα μεγάλα αστικά κέντρα της αυτοκρατορίας βαθύτατοι, γνώστες του Κορανίου και κυρίως του ισλαμικού νόμου. Ήταν με σημερινή ορολογία απόφοιτοι την νομικής και θεολογικής σχολής μαζί.
Οι καδήδες δεν έπαιρναν μισθό. Το εισόδημά τους προέκυπτε από τις χρεώσεις που έκαναν για τις υπηρεσίες τους για διάφορα νομικά, συμβολαιογραφικά και διοικητικά θέματα. Προσπαθούσαν να βγάλουν όσα περισσότερα μπορούσαν και συχνά κατάφερναν να βγάλουν πολλά. Αυτό τους επέτρεπε να προσλάβουν ναϊμπ (naib), δηλαδή αντικαταστάτες/εντολοδόχους του Καδή. Αυτοί ήταν χαμηλότερα στην ιεραρχία των ουλεμά και έκαναν τη δουλειά του Καδή παίρνοντας μέρος των κερδών. Ένα σύστημα που ήταν τελικά παρόμοιο με αυτό της συλλογής των φόρων.
Πολλοί οι ουλεμά που επιθυμούσαν τη θέση του Καδή. Επί Σελίμ Γ' 5000-6000 ήταν εγγεγραμμένοι στην ιεραρχία των καδήδων ενώ οι θέσεις καδήδων στην αυτοκρατορία δεν μπορεί να ξεπερνούσαν τους 1000! Πολλοί απ'αυτούς ήταν ανίκανοι για τη θέση αφού την είχαν κερδίσει με δωροδοκίες, γνωριμίες, χάρες, ακόμη και κλέβοντας την ταυτότητα νεκρών καδήδων! Κάποιοι δεν ήταν παρά υπηρέτες υψηλόβαθμων αξιωματούχων που έπαιρναν το αξίωμα σαν χάρη από τα αφεντικά τους ενώ πολλοί δεν είχαν την κατάλληλη μόρφωση. Η δουλειά γινόταν από τους ναϊμπ αφού οι καδήδες πολλές φορές ούτε επισκέπτονταν την περιοχή της δικαιοδοσίας τους.
Αυτοί λοιπόν ήταν οι καδήδες και όπως ήταν φυσικό η κατάχρηση της θέσης τους σαν μέσω μεγιστοποίησης των κερδών τους δεν ήταν προς το συμφέρων των απλών ανθρώπων της αυτοκρατορίας. Προς το τέλος της αυτοκρατορίας τα πράγματα είχαν αλλάξει κάπως. Οι κανόνες εισδοχής στο σύστημα και διορισμού έγιναν πολύ αυστηροί και οι ναϊμπ έπαιρναν πλέον μάλλον χαμηλούς μισθούς.
Δυστυχώς δεν κατάφερα να μάθω σε πραγματικά νούμερα τι έπαιρνε ένας καδής σε σχέση ας πούμε με ένα αγρότη, ένα σιδερά και έναν πασά. Θα επανέλθω όταν μάθω.


ΥΓ. Συνειρμοί ή παραλληλισμοί με τα σημερινά κυπριακά διοικητικά πράγματα δεν μπορούν να γίνουν. Σήμερα ζούμε σε μια ανεξάρτητη, ελεύθερη και δημοκρατική Κύπρο. Αν κάποιοι αντιδημοκράτες/πραξικοπηματίες, ανομιμοποίητοι κουστωδοί ή απλά αμόρφωτοι ελληνοκύπριοι που δεν κατέχουν πτυχίο/α νομικής προσπαθήσουν να σας πουν αλλιώς, ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ.

Οι άγραφοι κανόνες της δημόσιας ζωής. Γραμμένοι.

1) Το δημόσιο συμφέρον υπερέχει του προσωπικού.

2) Οι πράξεις των δημοσίων προσώπων πρέπει να εξυπηρετούν το καλό της κοινωνίας και όχι του ιδίου, της οποιασδήποτε ομάδας ατόμων ή κάποιου μεμονωμένου ατόμου.

3) Τα δημόσια πρόσωπα πρέπει να είναι υπεράνω του νόμου, όχι να κρύβονται πίσω από τον νόμο.

4) Τα δημόσια πρόσωπα οφείλουν στην κοινωνία όχι το απλά νόμιμο αλλά το σωστό.

5) Τα δημόσια πρόσωπα φέρουν ευθύνη για τις πράξεις των υφισταμένων όπως και των προϊσταμένων τους.

6) Όταν ένα δημόσιο πρόσωπο εκτεθεί από τις δικές του πράξεις ή αυτές του προϊσταμένου του παραιτείται από τη θέση του ασχέτως της οποιασδήποτε νομικής διαδικασίας. Καμία υποψία δεν μπορεί να βαρύνει την οποιαδήποτε δημόσια θέση και για κανένα χρονικό περιθώριο.

7) Όταν ένα δημόσιο πρόσωπο αδυνατεί να διορθώσει ή έγκαιρα να καταγγείλει παράνομες ή παράτυπες πράξεις υφισταμένου του και πάλι παραιτείται αμέσως για τον λόγο που αναφέρεται και στο 6).

8) Όταν οι πράξεις ενός δημοσίου προσώπου προκαλέσουν ζημιά στην κοινωνία τότε και πάλι παραιτείται, άσχετα με τις όποιες καλές του προθέσεις.

Δημόσιο πρόσωπο είναι το άτομο που κατέχει θέση ευθύνης, δηλαδή λήψης αποφάσεων στον κρατικό μηχανισμό, τοπική αυτοδιοίκηση ή το νομοθετικό σώμα.

Valer un Potosi.

Στα 1545 ανακαλύφθηκε το Ποτοσί στο τότε άνω Περού, σημερινή Βολιβία. Ένα βουνό που έκρυβε τόσο πολύ ασήμι μέσα του που θα μπορούσε να ήταν φτιαγμένο από αυτό. Αρκετό ασήμι για να αλλάξει τα οικονομικά δεδομένα της τότε πανίσχυρης Ευρωπαϊκής ηπείρου. 41000 τόνοι ασημιού έδωσε το Cerro Rico (Πλούσιο Βουνό)! Αρκετούς για να πληρώσει η ισπανική μοναρχία τα χρέη της και την καταστήσουν οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη του παλαιού κόσμου. Ο Θερβάντες χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την έκφραση "Valer un Potosi" ("Αξίζει ένα Ποτοσί") στον Δον Κιχώτη. Το Ποτοσί ήτανε για μια περίοδο μια από τις πλουσιότερες πόλεις του πλανήτη.
Το βουνό ζητούσε όμως βαρύ αντίτιμο. Χιλιάδες ζωές θυσιάστηκαν. Πρώτα οι αυτόχθονες λαοί της περιοχής που πέθαιναν όχι μόνο από τις απάνθρωπες συνθήκες αλλά και από την δηλητηρίαση από υδράργυρο ο οποίος χρησιμοποιόταν για την επεξεργασία του ορυκτού. Όταν οι αυτόχθονες άρχισαν να λιγοστεύουν οι κονκισταδόροι εισήγαγαν 30000 αφρικανούς σκλάβους για συνεχιστεί η παραγωγή. Τα μουλάρια συχνά πέθαιναν μετά από λίγες εβδομάδες σκληρής εργασίας. Αποδείχτηκε πιό προσοδοφόρο και παραγωγικό να αντικαθιστώνται 4 μουλάρια με 20 σκλάβους.
Το ασήμι τέλειωσε από τις αρχές του 19ου αιώνα και το Ποτοσί αφέθηκε στην παρακμή του (αν μπορούσε κάποιος να αποκαλέσει ακμή αυτό που συνέβαινε του 2 προηγούμενους αιώνες). Μέχρι σήμερα όμως κάποιοι άνθρωποι της περιοχής συνεχίζουν να σκάβουν το βουνό για ότι πλούτο μπορεί να κρύβει ακόμη. Προσφέρουν φυλαχτά στον Δαίμονα του ορυχείου που βλέπετε πιο κάτω για να τους προστατεύει από τους κινδύνους.



Τι αξίζει ένα Ποτοσί; Αυτό που άξιζε για τους αποικιοκράτες ήταν το ασήμι ενώ αυτό που δεν άξιζε παρά μόνο το κόστος μεταφοράς και διατροφής της ήταν η ανθρώπινη ζωή. Σήμερα ευτυχώς η ζωή των μεταλλωρύχων αξίζει και αυτή ένα Ποτοσί. Όχι βέβαια η ζωή τους καθ'εαυτή (αυτή αξίζει ένα Ποτοσί για τις οικογένειές τους μόνο) αλλά η ζωή-των-μεταλλωρύχων-που-παγιδεύτηκαν-και-έγιναν-είδηση. Ένα Ποτοσί τηλεθέασης, άλλο ένα Ποτοσί ψηφοφόρων κλπ.
Έστω όμως με αυτούς τους όρους οι συγκεκριμένοι μεταλλωρύχοι σώθηκαν και κάποιοι άνθρωποι έκαναν τα πάντα για να τους σώσουν και αυτό δεν μπορώ παρά να το βάλω στα θετικά του κόσμου του σήμερα, ειδικά αν το αντιπαραβάλουμε με τις προηγούμενες καταστάσεις.

ΥΓ. Πιο κοντά σε εμάς τώρα, τι αξίζει ένα Ποτοσί; Πρώτα-πρώτα μια θέση στον Δημόσιο Τομέα. Αν αυτή δε είναι θέση που πληρώνεται με εξαψήφιο νούμερο και ούτε ο ίδιος ο Πρόεδρος δεν έχει την εξουσία (ή τα κότσια) να σε απολύσει τότε αυτή αξίζει πέραν του ενός Ποτοσί και περιλαμβάνει ολική αποκατάσταση στόματος επί εμφυτευμάτων και ποιός ξέρει τι άλλο. Για άλλους ένα πέναλτι αξίζει ένα Ποτοσί και για κάποιους άλλους η απουσία αλλοδαπών από την γειτονιά τους.

Για σας τι αξίζει ένα Ποτοσί;

Κάποιοι δουλεύουν.

Τον προηγούμενο μήνα έφτιαξαν καινούργια άσφαλτο στο δρόμο μου. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Δήμος Στροβόλου επιμένει στην άσφαλτο. Τα μικρά τουβλάκια που βλέπουμε σε πολλά μέρη είναι πολύ πιο καλαίσθητα και απ'οτι ακούω πιο φιλικά στη γη αφού επιτρέπουν στο νερό της βροχής να αναπληρώσει τα υπόγεια αποθέματα αντί να καταλήγει σε αποχετεύσεις.

Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι η λακκούβα ακριβώς μπροστά από την πόρτα μου! Ολόκληρος ο δρόμος τέλειος εκτός από 1 τμ στην εξώπορτα του σπιτιού μου. Τι κάνω τώρα; Πρέπει να πάω στο Δήμο να βρώ τον υπεύθυνο και να εξηγήσω τι έγινε και τι θέλω, κάτι που δεν είχα το κουράγιο να κάνω.

Μέχρι σήμερα. Στις 10:55πμ συνέβη το αδιανόητο. Κτυπά η πόρτα. Ένας τύπος μου λέει ότι πρέπει να μετακινήσω το αυτοκίνητο μου... Γιατι;

"ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΥ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ. ΗΡΤΑΜΕΝ ΝΑ ΣΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ" !
"Ποιός σας είπε ότι πρέπει να σαστεί;"
"Επέρασεν επιθεωρητής τζιαι έγραψεν μας ότι πρέπει να σαστεί δαμαί."

Έτσι, για να μην είναι τα μπλόγκ μόνο γκρίνια και παράπονα.

Αποκλειστικές δηλώσεις ΚΔ.

Σήμερα εγίνηκα πενήντα χρονών. Συγχαρητήρια δεν δέχουμαι. Τα χάππυ περτεϊ σας να τα μπήξετε του κώλου σας, τζιαι οι αππ'έσσω τζιαι οι αππ'έξω.
Επειδή ήπια τζιαι δκυο-τρείς ζιβάνες παραπάνω τωρά εννα πα'να ππέσω. Αν έρτει κανένας πελάτης που πρέπει να εξυπηρετηθεί, πείτε του αν εν δυνατόν να μεν με ξυπνήσει.

Ψάρεμα

Ομπρός του η θάλασσα, πίσω του η πόλη. Πίσω του κουγκρίν τζιαι πλάσματα που εξυπνήσαν τζιαι 'πασπατεύκουν να έβρουν την οδοντόπασταν. Ομπρός του αννοιχτωσιά, σιουρκά, ηρεμία. Ευτυχώς το λιμάνιν εν εφαίνετουν που δαμαί. Γι'αυτόν εθκιάλεξεν να ψαρεύκει δαμαί, όι γιατί έσιει ψάριν. Ψάριν έσιει εφτάμισι χρόνια να φκάλει. Είπαν ότι έλειψεν τέλεια. Πάλαι όμως η θάλασσα τραβά τον. Εν όμορφη τζι'ας ένι μια ξιμαρισμένη έρημος πουκάτω. Που αλλού να πάει; Στον Άη Δεμέτη πον'ούλλον αποθήκες τζιαι καρνάγια οξά στο Καϊμακλί να θωρεί τα πλοία που ξιφορτώννουν; Δαμαί εν ο καλλίττερος τόπος να θωρείς την θάλασσαν όφτζιαιρην ώσπου φτάννει το μμάτι σου. Ευτυχώς οι Γερκώτες εστήσαν πόιν να μεν ηστηθεί πλατφόρμα ομπρός τους.

Έντζιαι'πίστεψεν πους κάτι ετσίμπησεν αλλά πάντα φακκά νάκκον παραπάνω η καρκιά του αμαν κορατζίσει κάπου το αντζίστριν.
Ήταν έναν κομμάτιν σίερον τρίγωνον, αγιωμένον. Ίσια-ίσια που εθκιαβάζουνταν τρεις λέξεις πάνω του.

Draco Omnius

Δεν είναι μόνο η δική μας κοινωνία που σιωπά και θάβει της μνήμες της βαθύτερα από τα θύματά της. Το ξέρουμε καλά πως και στην Γιουγκοσλαβία, την Ισπανία, την Αργεντινή και την Χιλή, την Καμπότζη και σε τόσες χιλιάδες κοινωνίες όσες η ανθρωπότητα γέννησε τα μέλη τους αποφάσισαν κάποτε συνειδητά και κάποτε ασυνείδητα να σιωπήσουν. Με ένα μικρό ψαλιδάκι και πολλή προσοχή έκοψαν και αφαίρεσαν το Τέρας από τις οικογενειακές φωτογραφίες και επαναλαμβάνουν τις ίδιες απαράλλαχτες κινήσεις όταν το Τέρας ξαναπάρει τη θέση του εκεί πίσω από τη Μαμά, δίπλα από τον Ξάδελφο. (Ψιθυριστά:Κάποτε εν'η δική μας η φάτσα.)

Υπάρχουν τελικά και ο Δράκος και ο Όφις. Υπάρχει το Κακό και όλοι ξέρουμε πολύ καλά ότι φωλιάζει μέσα μας και ας μην το παραδεχόμαστε ούτε στον εαυτό μας. Κι'ας είμαστε ορθολογιστές και πολιτισμένοι και μπογιατίζουμε τον Δράκο με ιδεολογίες και χάπια και διάφορα άλλα που βοηθούν στις αϋπνίες.

Το πιό τρομακτικό απ'όλα είναι που σίγουρα ο Θκιάολος ο Μαύρος τούτος έχει συμβάλει τα μέγιστα στην διαιώνιση του Είδους εξομαλύνοντας τις διαπροσωπικές σχέσεις σε μεγάλες ή και μικρές ομάδες Χόμο Σάπιενς.

Καζαντί.

Θκυό ευρώ το τράβημαν φιλούιν.

Ξιμαρισμένοι.

Ναι Ασέρα, μπορεί να μεν σωθεί ο τόπος αλλά ενναν μια καλή αρχή! Όι γιατί ο Άντρος εν σιειρόττερος που τους άλλους αλλά γιατί εν άτυχος. Γιατί εν τζιαμαί ο Άντρος ή ο οποιοσδήποτε βουλευτής; Αφού η προτεραιότητα του εν ο εαυτούλλης του τότε δεν αξίζει να κάθεται πας το έδρανο ούτε δευτερόλεπτον. Τζιαι άμαν οι υπόλοιποι δεν αννοίουν το στόμαν τους να πουν το ηθικόν τζιαι το αυτονόητον εν αξίζουν ούτε μπακκίραν παραπάνω που τον Άντρον. Αλλά μιτσόττερος τζιαι πιο ασπόνδυλος που ούλλους εν ο Γενικός Εισαγγελέας. Η δουλειά του ενι να μας προστατεύκει που τούτα ούλλα τζιαι γι'αυτόν εν ανεξάρτητος τζιαι κανένας δεν μπορεί να του τα κνίσει.

Τούτοι ήμαστεν. Αθρωπούθκια του τσιπιτος, ραγιάδες που γεννησιμιού μας, υπόδουλοι τζιαι μίζεροι γιατί εννα συνεχίσουμεν να γλείφουμεν τον κώλον του Άντρου τζιαι του Νίκου τζιαι του Μάριου για έναν κωλοτσιέκκιν που την ΚΔ. Σιεσμένοι που γεννησιμιού μας, μέμπα τζιαι δημιουργήσουμεν κάτι που μόνοι μας, μέμπα τζιαι αναλάβουμεν καμμιάν ευθύνην.

Κάποτε όμως πρέπει οι πρώτοι της κοινωνίας να αναλάβουν τες ευθύνες τους. Να οδηγήσουν το κόσμον μπροστά. Κάποτε πρέπει να κατεβάσουμεν τζιαι εμείς τα αρτσίθκια να φωνάξουμεν, να τους πούμεν ΟΪ, ΚΑΝΕΙ ΠΚΙΟΝ! Κάποτε πρέπει να εξελιχτούμεν τζιαι που φάρα να γινούμεν κοινωνία.

Η αντίδραση του Άντρου ήταν εμετική τζιαι το δικό σου σχόλιον απλά τον κάμνει να ποφυσά με ανακούφιση μαζί με τους υπόλοιπους 55 ξιμαρσμένους.

Άδικη

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η Κύπριοι είναι παθιασμένοι με τη δικαιοσύνη. Όλοι μας δείχνουμε να αντιλαμβανόμαστε και να υποστηρίζουμε, μάλιστα σθεναρά, τα δίκαιά μας είτε αυτά είναι συλλογικά είτε ατομικά. Ακούγοντας τους πολιτικούς μας να μιλούν πολλές φορές το ραδιόφωνο και η τηλεόραση ηχούν σαν αίθουσες δικαστηρίου. Η σχεδόν απόλυτη νομικοποίηση του απόλυτα πολιτικού μας προβλήματος αντικατοπτρίζει την κυπριακή μανία με τον Νόμο.

Κι'ομως η κυπριακή δικαιοσύνη δεν είναι παρά ένα σαθρό, χρεοκοπημένο σύστημα, τόσο πρακτικά όσο και ηθικά.

Οι νομοθέτες, οι πλείστοι από αυτούς επαγγελματίες δικηγόροι, απέτυχαν να εκσυγχρονίσουν το νομικό σύστημα και ακόμη χειρότερα απέτυχαν να λειτουργήσουν υπεράνω του νόμου. Ναι, οι βουλευτές εύλογα απολαμβάνουν ασυλία από τον νόμο πρέπει όμως να βρίσκονται και ηθικά υπεράνω του νόμου. Σύμφωνα με τον άγραφο κανόνα της πολιτικής ηθικής ο ΓΓ του ΑΚΕΛ εγκαταλείπει την βουλευτική του έδρα και μαζί με αυτή την βουλευτική ασυλία αφού φαίνεται ξεκάθαρα μπλεγμένος σε σοβαρότατα ποινικά αδικήματα. Εξ'άλλου οι πολιτικοί του αντίπαλοι μέσα ή έξω από το κόμμα του θα απαιτούσαν ανοιχτά την παραίτηση του. Δυστυχώς ο Άντρος δεν έδειξε την αναμενόμενη ακεραιότητα χαρακτήρα και συμπεριφέρθηκε σαν ένας κοινός κατεργάρης που κρύβεται πίσω από την βουλευτική ασυλία. Ακόμη χειρότερα κανένας από το κόμμα του ή τους πολιτικούς του αντιπάλους δεν το απαίτησε καθώς αυτό θα σήμαινε ένα τέλος εποχής για τους τόσο μικρούς* νομοθέτες της Δημοκρατίας μας.

Αυτό όμως που θα έκανε την παραίτηση μονόδρομο για τον Άντρο δεν θα ήταν ούτε η προσωπική του φήμη, ούτε το καλό του Κόμματος, ούτε η πίεση από τους αντιπάλους, αλλά η ίδια η Κυπριακή Δικαιοσύνη. Ο Γενικός Εισαγγελέας θα αρχίσει αυτεπάγγελτη έρευνα. Πολύ εύκολα θα βρει τις ταυτότητες των εμπλεκομένων οι οποίοι θα οδηγηθούν στο δικαστήριο...

Ποιά δικαιοσύνη; Αυτή που αθωώνει αστυνομικά όργανα που ξυλοκοπούν δεμένους πολίτες; Αυτή που αφήνει κατασκόπους ελεύθερους; Αυτή που αποδίδει τα δίκαια με τόση καθυστέρηση που τα καθιστά ανούσια; Αυτή που επιτρέπει στο "Θείο Νίκο" να χτίζει όπου θέλει; Αυτή που θωπεύει τους νομοθέτες πατρόνους της όταν αυτοί παρανομούν;

ΥΓ Αν κάποιος γνωρίζει ας μας πει με ποιές προϋποθέσεις και διαδικασίες μπορεί να αρθεί η βουλευτική ασυλία.

* Θυμάστε τα μικρά ανθρωπάκια που βρίσκαμε στα γαριδάκια (chipitos) παλιά;

Περίμενε, καρτέρα.

-Περίμενε θκειέ, καρτέρα ένα λεπτόν.

Η νοσοκόμα εν πασιά σαν την μακαρίτισσαν την μάναν μου , μα τωρά σάζει τον γέρον δίπλα που έβεξεν γαίμαν. Καρτερώ, ήντα να κάμω;. Τζι'η μάνα μου έτσι μας ελάλεν: "Καρτεράτε γιε μου, μεν τα θέλετε ούλα την ίδιαν ώραν. " Ξέρω καλά να καρτερώ, που μιτσής. Εκαρτέρουν τον τζιύρην μου να'ρτει έσσω, την πόσταν τζιαι την εφημερίδαν να'ρτει στον καφενέν. Έμαθα τζιαι καρτέρουν τον σιειμώναν τζιαι το θέρος τζιαι τα χτηνά ν'αναγιωθούν. Σαν τζιειν'την νύχταν που έφκαλλα σκοπιάν στο σπίτιν του Γιωρκή τζιαι εκαρτέρουν τον νήλιον να φκεί. Ήμουν νέος τον τζιαιρόν της ΕΟΚΑ, εκαρτέρουν καλλίττερα που ούλλους, σαν τη Γην της Κύπρου που εκαρτέραν την μάνα της. Πόσα χρόνια έσιει ν'ακούσω τζιείντην ησυχίαν του χωρκού μου; Το τσιάρον που έκρουζεν μες'τη φούχταν μου τζιαι την αναπνοήν του γάρου θκυό παθκιές πάρακατω. Την προηγούμενην εφάνην μου πους άκουσα παθκιές μα εν ήβρα κανένα. "Μάστρε καλλίττερα να φύουμεν" μα ο μάστρος ούτε ν'ακούσει, τόσο σίουρος ήταν. "Περίμενε Κώτσιο μου, καρτέρα. Εννα φύουμεν πον νά'ρτει η ώρα." Εκαρτέρουν τζιαι τον Μπράιαν που έρκετουν θκυό φορές την ημέραν με τους άλλους τζιαι εδιούσαν ξύλον άκοπον. Έμαθα τζιαι εκαρτέρουν τζιαι το ξύλον να λείψει. Θκυό φορές την ημέραν. Εκαρτέρουν πολλά. Εκαρτερούσαμεν τζιαι τους Τούρκους να φύουν, τουλάχιστον να σταματήσουν πρίν έρτουν στο χωρκόν, άδικα. Τελικά εκαρτερούσαμεν πότε να δώκουν πίσω τον αρφόν μου. Τζιείν'την ημέραν που εκαρτερούσαμεν τα λεωφορεία με τους αιχμαλώτους ήταν η καλλίτερη. Ήντα χαρά που είδαμεν τον Πανάη μας να κατεβαίνει! Να'ταν πάντα έτσι, να καρτερώ τζιαι νά'ρκουνται καλλίττερα!"Καρτερούμεν μέραν-νύχταν..." Εκαρτέρουν που πριν να γεννηθείς ρε Νταλάρα! Εκαρτέρουν τζιαι μες το νοσοκομείον το παλιόν κάμποσον τζιαιρόν. Έφαν 6 χρόνια ο καρκίνος να φάει την Αννού. Κάμνω τζιαι τίποτε άλλον που το καρτέρημαν; Καρτερώ τζιαι τον γιό μου το να'ρτει να με δει. Πέρκει αρκήσει αλλο νάκκον, μεν με δει έτσι μες τα σκατά μου.

-Άτε κόρη μου να χαρείς!

-Θκειέ είπαμεν, ΚΑΡΤΕΡΑ ΕΝΑΝ ΛΕΠΤΟΝ!

Draco Cyprius

Ο Δράκος ο Κυπριακός εν μαύρος, ολόμαυρος σαν τα παλιά τηλέφωνα. Τόσον μαύρος που τα χαραχτηριστικά του εν ιξεχωρίζουν άμαν τον δεις. Όι πους εννα τον δεις ποττέ σου. Μόνον τες νύχτες τες μαύρες φκαίννει που τον σπήλιον του τζιαι πάντα νώθεις τον, εν τον θωρείς. Νώθεις εναν φόον δυνάμενον που κάμνει το πετσί σου να μάσιεται να ποτυλιχτεί που πάνω σου να φύει τζιαι το βλαντζιί σου σφίγγει τζιαι γίνεται σαν το ππιριλλί. Κόφκεσαι του βούρου μες τη νύχταν μα νώθεις τον ακόμα που σε κρατά τζιαι σαν μιαν μύξαν κατάμαυρη να γεμώννει το κορμίν σου τζιαι τα δεντρά (ως τζι'οι ελιές!) γίνουνται οχτροί μαύροι τζιαι τζιείνα.

Μιλά σου. Λαλεί σου ήντα΄μπου θέλει που λλόουσου την ώραν που η μαυρίλλα φτάννει πίσω που τα μμάθκια σου, πίσω που το δόξα πατρί. Τζιείνην την ώραν η νύχτα γίνεται μόνον μυρωθκιά: το χώμαν, τα χτηνά, τα πλάσματα, ο αέρας, εσού. Με θωρείς, με νώθεις, με ακούεις. Μόνον μυρωθκιά τζιαι τα θέλω του μες την κκελλέν σου. Εν τα ακούεις μα χοχλάζουν μες την κκελλέν σου.

Που το πρωίν εν χασιμιός τζι'οι ελιές παίζουν τες αγίες πάλαι. Μα που την πίσω μερκάν του λαιμού σου τζιαι ως κάτω πον'το καβλονούριν σου, που την πουμέσα μερκάν του σπόντυλου εν τζιείνη' μαύρη μύξα τζιαι καρτερά να νυχτώσει.

Δίκαιη Σύνταξη Δίκαιη Κοινωνία

Εδώ και πολύ καιρό σκέφτομαι ότι ο τρόπος συνταξιοδότησης στην Κύπρο είναι παράλογος. Στην Κύπρο πληρώνεσαι ανάλογα με τις εισφορές που έκανες όσο δούλευες. Όσο περισσότερο εισόδημα δηλώνεις τόσα περισσότερα χρήματα συνεισφέρεις και τόσα περισσότερα θα παίρνεις σαν σύνταξη. Λογικό;

Όμως: Όσο περισσότερα αμοίβεσαι στην καριέρα σου τόσο λιγότερες ανάγκες έχεις στα γηρατειά δεν είναι; Από την άλλη κάποιος που για μιά ζωή είχε δυσκολίες και αμοιβόταν πενιχρά θα πρέπει να συνεχίσει να ζει με καμμιά 400 ευρώ το μήνα. Τώρα μιλάμε για κοινωνική δικαιοσύνη ή για συνέχιση/κλείδωμα lifestyle ;

Με τα υπάρχοντα δεδομένα το ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων θα έχει σοβαρό πρόβλημα στο όχι και τόσο απώτερο μέλλον. Οι λύσεις που προσφέρονται περιλαμβάνουν συνήθως αύξηση των εισφορών και του ορίου αφυπηρέτησης. Πολλές φορές μιλούμε και για αυξήσεις στο κατώτατο όριο σύνταξης χωρίς όμως και τις κατάλληλες ιδέες για το που θα βρεθούν τα επιπλέον λεφτά.
Αυτό που κανείς δεν έχει πει δημόσια είναι αν θα πρέπει κάπου να μπει ένα ανώτατο όριο σύνταξης αντί κατώτατο.

Ας δούμε λίγο το Αυστραλιανό σύστημα συνταξιοδότησης. Στην Αυστραλία όλοι οι συνταξιούχοι παίρνουν πάνω-κάτω το ίδιο ποσό (γύρω στα 670 δολάρια) ανά δεκαπενθήμερο. Το όριο συνταξιοδότησης είναι σήμερα στα 65.5 χρόνια και θα αυξάνεται 6 μήνες κάθε δύο χρόνια μέχρι να φτάσει τα 67 το 2023. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις. Αυτοί που έχουν ακόμα εισοδήματα παίρνουν λιγότερα ή καθόλου αναλόγως των εισοδημάτων. Επίσης αυτοί που έχουν περιουσία πέραν κάποιου ποσού και πάλι παίρνουν μικρότερη ή καθόλου σύνταξη γήρατος.
Αντιγράφω από την επίσημη ιστοσελίδα:
"If you have assets but little or no income you are expected to rearrange your affairs to provide for yourself. "

Έτσι απλά. Η Δίκαιη Κοινωνία σε μία πρόταση.

Μεσοπόλεμος

Κάποιος Ολλανδός μου είπε κάποτε ότι για τους Ρωμαίους η ειρήνη δεν ήταν παρά οι περίοδοι μεταξύ πολέμων. Ο πόλεμος ήταν γι'αυτούς ή φυσική κατάσταση των πραγμάτων και η ειρήνη δεν ήταν παρά η προσδοκία του επόμενου πολέμου.
Ποιά η αξία της ειρήνης εξ'άλλου χωρίς τον πόλεμο και πως να νιώσεις την ευτυχία της κάθε ειρηνικής στιγμής χωρίς την εμπειρία του πολέμου; Όπως η ειρήνη έτσι κι'ο πολιτισμός έχει την άμεση σχέση με τον πόλεμο. Ένας άλλος Ολλανδός, ο Matthijs van Boxsel γράφοντας την Εγκυκλοπαίδεια της Βλακείας επιχειρηματολόγησε πως πολιτισμός δεν είναι παρά οι προσπάθειες της ανθρωπότητας να κατανοήσει την ίδιά της τη βλακεία. Κι'αφού ο πόλεμος είναι η υπέρτατη βλακεία γίνεται όρος για την ύπαρξη και της ειρήνης και του πολιτισμού.
Ίσως να πρέπει επιτέλους να εγκαταλείψουμε το κυνήγι, την λατρεία αν θέλετε, της παντοτινής ειρήνης. Η αλήθεια είναι ότι ο πλανήτης δεν σταμάτησε ποτέ να πολεμά κι'ούτε θα σταματήσει. Αυτοί είμαστε κύριοι και κυρίες. Ένα είδος που πολεμά με απίστευτο μένος και στην ειρήνη παράγει μεγαλειώδη τέχνη με θέμα τον πόλεμο.
Σαν τις τεκτονικές πλάκες που αργά σέρνονται κάτω απ'το νησί είναι τα πράγματα. Η ουσία, αυτό που φαίνεται στο χάρτη είναι το αποτέλεσμα της τριβής, αυτό που μένει μετά τους σεισμούς.

Και όμως κινείται.

"Και όμως κινείται..." ψιθύρισε ο Γαλιλαίος μόλις αναίρεσε την ηλιοκεντρική του θεωρία μπροστά στον πάπα.
Όμως δεν το είπε φωναχτά, αντρίκια. Έσκυψε το κεφάλι και το είπε στα μουστάκια του. Έσωσε τη ζωή του, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σε κατ'οίκον περιορισμό και δικαιώθηκε μερικές εκατοντάδες χρόνια αργότερα.
Ο Γαλιλαίος έκανε όπως θα έκανε και ο καθένας από εμάς (ελπίζω). Έτσι κι'αλλιώς η γη θα συνέχιζε την ασταμάτητη τροχιά της γύρω από τον ήλιο.
Είναι το παράδειγμα του Γαλιλαίου το σωστό; Τόσοι πολλοί έχουν χάσει τη ζωή τους για την Αλήθεια τους, ακόμη περισσότεροι εξορίστηκαν, ξυλοφορτώθηκαν, χλευάστηκαν. Μπορεί ακόμη και η "ελευθερία του λόγου" να μην υπήρχε σήμερα χωρίς αυτούς.
Η Αλήθεια του Γαλιλαίου δεν τον χρειαζόταν.
Κάποιες Αλήθειες από την άλλη δεν έχουν νόημα αν δεν φωναχτούν κι'αν δεν γραφτούν με μπογιά στους τοίχους.
Κάποιες Αλήθειες δεν έχουν νόημα στα αυτιά ηλιθίων.
Κάποιες Αλήθειες δεν έχουν ουσία αν δεν είσαι παιδί.
Και κάποιες Αλήθειες απλά δεν αξίζουν όσο μια τρίχα απ'τα μαλλιά σου.

Γαιοκτήμονος Απολογία

Είμαι γεωκτήμονας. Έχω γη αξίας πέραν του εκατομμυρίου. Σύμφωνα με τα όσα ακούγοναται θα υποστώ κάποια φορολογία στα πλαίσια της Δίκαιης Κοινωνίας που προωθεί η κυβέρνηση.Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πράγματι σαν μια κίνηση που δίκαια θα φορολογήσει τους έχοντες σε καιρούς οικονομικής κρίσης. ΜπουρμπουλήθρεςΧωρίς να έχω στο βιογραφικό μου ούτε μια ώρα μαθήματος οικονομικών επιστημών θα επιχειρήσω να αναλύσω αυτά που λέγονται.

Πρώτα-πρώτα είναι ανεύθυνο και επικίνδυνο να μιλά ο υπουργός για μια φορολογία η οποία ακόμα δεν έχει καλά-καλά ξεκαθαρίσει στο ίδιό του το γραφείο. Οι λεπτομέρειες του εγχειρήματος αποκαλύπτονται σταδιακά και επιμέρους. Ακόμη δεν κατατέθηκε στη βουλή και βεβαίως δεν ψηφίστηκε σαν νόμος. Μοναδικό μέχρι τώρα αποτέλεσμα είναι το πάγωμα της αγοράς ακινήτων από επενδυτές. Λιγότερο κεφάλαιο διακινείται στην αγορά, λιγότερα εισπράττει το κράτος και η ευθύνη βαρύνει τον κ. Σταυράκη.

Κάτι που πραγματικά αδυνατώ να κατανοήσω είναι το πως μπορεί να φορολογηθεί κάτι που δεν είναι κεφάλαιο ούτε αποδίδει κέρδη ή τόκους. Δεν είναι δεδομένο ότι όποιος έχει τίτλο ιδιοκτησίας στα χέρια του έχει και ρευστό. Θα μου άρεσε και εμένα πάρα πολύ αν βάζοντας την κάρτα μου στην ΑΤΜ έπαιρνα το μήνυμα ότι έχω διαθέσιμη την αξία της γης μου!

Το δεύτερο αδιανόητο είναι η υπόθεση ότι αυτό το μέτρο θα ρίξει τις τιμές των ακινήτων. Σε ποιόν πλανήτη η τιμή οποιουδήποτε αντικειμένου πέφτει όταν το κόστος παραγωγής ή διατήρησης αυξηθεί; Ακόμη και αν με αναγκάσει να πουλήσω σε εξευτελιστική τιμή για να μπορέσω να πληρώσω την φορολογία ποιός θα είναι ο αγοραστής; Μάλλον οι καρχαρίες της οικονομίας που θα καταλήξουν να κατέχουν ΚΑΙ την πλειοψηφία της ακίνητης περιουσίας κατά την συνταγή του ΧΑΚ. Έτσι χτίζει την Δίκαιη Κοινωνία ο κ. Σταυράκης;

ΑΝ καταφέρω να πουλήσω την περιουσία μου θα πληρώσω 20% κεφαλαιουχικό φόρο. Υπερβολικό αλλά δίκαιο τουλάχιστον, αφού φορολογείται η κερδοφορία.

Την ίδια στιγμή οι δύο πυλώνες της παραοικονμίας είναι στο απυρόβλητο. Όχι δεν μιλώ για τους γιατρούς και τους δικηγόρους αλλά για την πορνεία και την κυβεία.
Βαρώνοι της νύκτας κερδίζουν τεράστια ποσά πουλώντας και αγοράζοντας κοπέλες σαν ζώα χωρίς κανένα έλεγχο και καμία φορολογία. Παρόμοιοι τύποι στήνουν υπόγεια καζίνο και πάλι με αφορολόγητα κέρδη. Εκατοντάδες εκατομμύρια ξοδεύονται στα καζίνο των κατεχομένων και πάλι προς τη ζημιά του κράτους. Η κυβέρνηση της Δίκαιης Κοινωνίας ούτε καν συζητά την νομιμοποίηση της πορνείας ή την δημιουργία καζίνο.

Αν ο υπουργός θέλει να βοηθήσει την κατάσταση ας βρεί αγοραστές για τα οικόπεδα που πουλώ και θα του πληρώσω και το 3% που χρεώνουν οι κτηματομεσίτες. Αλλιώς ας κοπιάσει με μια μπουλντόζα να φορτώσει το χώμα που αναλογεί στην φορολογία!

Ο Ιησούς, ο Χρυσόστομος και τα λεφτά μου.

Μτθ στ' 21

οπου γάρ εστιν ο θησαυρός σου, εκει εσται και η καρδία σου.

Μτθ κα 12-13

Και εισηλθεν Ιησους εις το ιερόν, και εξέβαλεν πάντας τους πωλουντας και αγοράζοντας εν τω ιερω, και τας τραπέζας των κολλυβιστων κατέστρεψεν και τας καθέδρας των πωλούντων τας περιστεράς,

και λέγει αυτοις, Γέγραπται, Ο οικός μου οικος προσευχης κληθήσεται, υμεις δε αυτον ποιειτε σπήλαιον ληστων.

Μτθ κβ 17-21

ειπε ουν ημιν τί σοι δοκει. εξεστιν δουναι κηνσον Καίσαρι η ου;

γνους δε ο Ιησους την πονηρίαν αυτων ειπεν, Τί με πειράζετε, υποκριταί;
επιδείξατέ μοι το νόμισμα του κήνσου. οι δε προσήνεγκαν αυτω δηνάριον.
και λέγει αυτοις, Τίνος η εικων αυτη και η επιγραφή;
λέγουσιν αυτω, Καίσαρος. τότε λέγει αυτοις, Απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του θεου τω θεω.

Επιστολή Ιακώβου ε 1-4

Αγε νυν οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες επι ταις ταλαιπωρίαις υμων ταις επερχομέναις.
ο πλουτος υμων σέσηπεν και τα ιμάτια υμων σητόβρωτα γέγονεν,
ο χρυσος υμων και ο αργυρος κατίωται, και ο ιος αυτων εις μαρτύριον υμιν εσται και φάγεται τας σάρκας υμων ως πυρ. εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις.
ιδου ο μισθος των εργατων των αμησάντων τας χώρας υμων ο απεστερημένος αφ' υμων κράζει, και αι βοαι των θερισάντων εις τα ωτα κυρίου Σαβαωθ εισεληλύθασιν.

Ο Χριστός λοιπόν ξεκαθαρίζει ότι το χρήμα είναι ένας από σιγουρότερους τρόπους να μείνεις μακριά από τον Θεό. Ο Ιάκωβος γίνεται λίγο πιό γραφικός στην περιγραφή του (μου θυμίζει και λίγο από Ζαπατίστας). Δεν καταδικάζει το ίδιο το χρήμα αλλά το τοποθετεί με πολύ ξεκάθαρο τρόπο στην κοσμική σφαίρα και όχι την πνευματική. Καταδικάζει απερίφραστα τις συναλλαγές στο ναό και αφήνει την οικονομική πολιτική στο κράτος.

Περνά τρία χρόνια κυρήσσωντας την φτώχεια, την ταπεινότητα και την αγάπη. Καταδικάζει και εκνευρίζει τους Γραμματείς και τους Φαρισσαίους. Ποιοί ήταν αυτοί; Ο κλήρος και οι πολιτικοί της εποχής του βέβαια. Για τον βάρβαρο κατακτητή της πατρίδας του ούτε κουβέντα.

Ο κλήρος και οι πολιτικοί τον δολοφονούν με το χέρι του Κατακτητή.

Τα χρήματα που διαχειρίζεται η Εκκλησία ανήκουν σε εμένα και σε όλους τους ορθόδοξους χριστιανούς της Κύπρου. Η Εκκλησία δεν είναι ούτε οι ναοί ούτε ο κλήρος αλλά το σύνολο των χριστιανών, ακόμη και αυτών που έχουν πεθάνει. Είναι ιστορική αλήθεια ότι η περιουσία της εκκλησίας είναι τόσο μεγάλη γιατί από ανάγκη οι πρόγονοι μας επί τουρκοκρατίας "δώριζαν" την γη τους στην εκκλησία για να γλυτώσουν από την υπερβολική φορολογία.

Ο Αρχιεπίσκοπος έχει την ηθική υποχρέωση να ξοδεύει τα χρήματά μου με απόλυτη διαφάνεια και προς πολύ συγκεκριμένους σκοπούς.

Απαιτώ από την Κυπριακή Δημοκρατία να προστατεύσει την περιουσία της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας και να διασφαλίσει δίκαιο, διαφανή, ελεγχόμενο και νόμιμο τρόπο διαχείρισής της από τον Κλήρο.