Έτσι ξεσκίσαμε τη Δημοκρατία.

Ο δικαστής που αποδέχεται να δικάσει, και μάλιστα αυστηρότατα,  τον ένα εκ των υπόπτων επειδή η Βουλή των Ελλήνων (LOLΖ) ξέγραψε και την ισονομία.

Ο Διευθυντής του υπουργείου που αποδέχεται να δώσει την εργολαβία στον εκλεκτό του πολιτικού του προϊστάμενου.

Ο λειτουργός του υπουργείου που "χάνει" τον φάκελο της υπόθεσης που αφορά τον υπηλόβαθμο αξιωματούχο της Κάποιας Υπηρεσίας.

Ο Γενικός Εισαγγελέας που κάνει τα στραβά μάτια στις παρανομίες του φίλου του Προέδρου.

Ο βουλευτής που παίρνει τηλέφωνο για την προαγωγή του ψηφοφόρου.

Ο άλλος λειτουργός που λέει "βεβαίως κύριε δικαστή του Ανωτάτου" και βάζει τον φάκελο της υπόθεσης στην "ταχεία λωρίδα".

Ο πατέρας που ζητά χάρη από τον βουλευτή για το γιο του.

Ο επιχειρηματίας που παίρνει λεφτά κάτω από το τραπέζι για τη διαφήμιση του υποψηφίου.

Ο αντιστασιακός που γίνεται υπαστυνόμος.

Ο αγωνιστής που πήρε οικόπεδο.

Ο δημοσιογράφος που αυτολογοκρίθηκε.

Και ο δημοσιογράφος που δέχτηκε τη λογοκρισία.

Ο λογιστής που έκρυψε τα λεφτά.

Ο δικηγόρος που ενέγραψε την εταιρία.

Κανενός είδους δημοκρατία φιλελεύθερη, σοσιαλιστική, καπιταλιστική η κομμουνιστική δεν μπορεί να δουλέψει αν οι πολίτες της, ή τουλάχιστον η πλειοψηφία τους, δε διαθέτουν την ελάχιστη αυτοεκτίμηση, αξιοπρέπεια και ακεραιότητα χαρακτήρα. Όσο η συμπεριφορά των "άλλων" δικαιώνει τη δική μας και το ιδιωτικό μας συμφέρον υπερνικά το κοινό θα είμαστε καταδικασμένοι στη μιζέρια.

Η Λευκωσία αγναντεύει το μέλλον της.

Χαμογελαστοί κύριοι με σπορ κουστούμια περιπατούν τον Μακρύδρομο και σταματούν για τρούφα στο Χάρρικεϊν. Κοπέλλες με αφράτα μπούστα λιάζονται στο παγκάκι του Μανώλη και γλείφουν παγωτό τεράτσι. Οι δρόμοι πεντακάθαροι εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη. Κάποιοι Σουηδοί σχολιάζουν πως η Στοκχόλμη δεν έχει τόσα άνθη στα μπαλκόνια της ούτε τη Λαμπρή.

Στα μπούκικα πανηγύρια. Κέρδισε πάλι ο ΑΠΟΕΛ.  Ο Cartier στη Λεύκωνος κάνει χρυσές δουλειές.

Τα φιλιπινέζικα καραόκη έχουν σταματήσει, οι οικιακές βοηθοί μαζεύονται τις κυριακές στην Ανθούπολη, οι ρωσοπόντιοι έχουν βρει καλίτερες δουλειές στα κατεχόμενα.

Στα φυλάκια οι φαντάροι οπλοφορούν το πιο ρετρό Μ1 και στολές με το μουσταρδί της Λευκωσιατικής Φρουράς. Κάνουν τους Γερμανούς τουρίστες να καταριούνται τη στιγμή που γκρεμίσανε το δικό τους τείχος.

Η Χώρα βρεμένη.

Η Χώρα βρεμένη τζιαι τιτσίρα.Οι κάττοι της χωσμένοι μες σε κάτι γωνιές γεμάτες ποτσίαρα τζιαι ττενεκκούθκια. Άλουτη που την αρκήν, άμαν ιβρέξει ξημαρίζει τζιαι βρωμεί. Ξύλα, πλιθθάρκα, ψάρκα παστά τζιαι Μέρι Κρίστμας. Κοτζιάκαρη ένι μα εννεν με γιαγια με μάνα. Εν κορμίν που λιεί τζιαι στάσσει τζιαι χάνεται σιγά σιγά μες την γην. Κορμίν που ζωντανεύκει κάθε φοράν που τζιυλά η ξιμαρισιά μας μες στο αποχετευτικό.

"Εγιώ ειμί η άμπελος τζι'ας λαλούν ότι θέλουν οι Ρωμιοί."

Ειναι δυσκοίλιες οι αγορές;

Παίρνω τη σκυτάλη από τον Γρηγόρη.

Οι αγορές έχουν προσωποποιηθεί ή τουλάχιστον αυτή είναι η αντιμετώπισή τους από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς. Από μια άποψη η προσωποποίηση έχει νόημα αφού όι αγορές υπονοούν ομάδες ανθρώπων που αντιδρούν ανάλογα με το περιβάλλον τους.
Η προσωποποίηση όμως υπονοεί μια ανθρώπινη προσωπικότητα. Οι αγορές παρουσιάζουν συμπεριφορές απόλυτα ανθρώπινες όταν περιγράφονται σε εμάς με λέξεις όπως "ανήσυχες", "ανασφαλείς", "ανακουφισμένες" κλπ.

Εδώ βρίσκω το πρώτο πρόβλημα. Οι αγορές μάλλον σαν ζώα συμπεριφέρονται παρά σαν άνθρωποι. Αν προσέξουμε καλύτερα τις λέξεις που χρησιμοποιούνται θα δούμε ότι περιγράφουν καλύτερα μια αγέλη άγριων ζώων παρά μια ομάδα νοήμονων όντων. Η κάθε τους ενέργεια οδηγείται από ένστικτο να κινηθούν προς το κέρδος και μακριά από τη ζημιά. Από τους υπολογισμούς τους λείπει το όποιο συναίσθημα, ή η όποιαδήποτε άλλη διεργασία αναπτύσσει μια ανθρώπινη προσωπικότητα όταν παίρνει μια απόφαση.
Άρα η περιγραφή των αγορών με ορισμούς που χαρακτηρίζουν μια ανθρώπινη προσωπικότητα είναι λανθασμένη και παραπλανητική. Ούτε ανησυχούν, ούτε ανακουφίζονται, ούτε ανασφάλειες έχουν ωσάν να ήταν έφηβοι με στομαχικές διαταραχές. Είναι μια κοινωνία κατασκευασμένη από τους ανθρώπους για να μπορούν οι ανθρώποι να συμπεριφέρονται σε αυτές με τρόπο που οι κανόνες της "κανονικής" κοινωνίας δεν επιτρέπουν.

Έτσι φτάνουμε στο δεύτερο και μεγαλύτερο πρόβλημα. Οι αγορές θεωρούνται από πολλούς και κυρίως από αυτούς που παίρνουν αποφάσεις ως κάτι που είναι εκτός και υπεράνω της κοινωνίας. Πρωθυπουργοί, βασιλείς και στρατηγοί παραδέχονται ότι όχι μόνο είναι αδύνατο να χειραγωγήσουν τις αγορές αλλά και αθέμιτο. Αδιανόητο. Οι αποφάσεις τους οδηγούνται μεν από τις κινήσεις των αγορών, μπορούν να επηρεάσουν τις αγορές προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση αλλά δεν μπορούν να τις χειραγωγήσουν. Οι αγορές κάνουν αυτό που κάνουν και επιφέρουν τα όποια αποτελέσματα στην κοινωνία χωρίς να μπορεί ή να επιτρέπεται να γίνει το αντίθετο.

Οι ηγέτες των κρατών θυσιάζουν την ευημερία των πολιτών για να κατευνάσουν τις αγορές με το δικαιολογητικό ότι έτσι θα ευημερήσουν οι πολίτες. Πρέπει να δώσουμε στις αγορές αυτό που θέλουν για να μας ανταποδώσουν αυτές με την ευημερία που ζητούμε.

Σας θυμίζει κάτι;

Όπως σήμερα η πολιτική εξουσία δρα ως διαμεσολαβητής μεταξύ πολιτών και αγορών στο παρελθόν δρούσε ως διαμεσολαβητής μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Οι αγορές τείνουν να πάρουν την ουσία θεότητας την οποία η κοινωνία οφείλει να κατευνάσει.

Όπως δεν δέχομαι την θεοποίηση των αγορών απορρίπτω και την δαιμονοποίηση τους. Πιστεύω όμως ότι η ανθρωπότητα πρέπει να βρεί τον τρόπο να βάλει τις αγορές σε ένα πιο ανθρώπινο πλαίσιο όπου θα εξυπηρετούν την κοινωνία και όχι να την καταδυναστεύουν. Ένα πρωτο βήμα θα ήταν να τους δώσουμε ταυτότητες του πραγματικού κόσμου. Να αρχίσουμε δηλαδή να μιλούμε για επενδυτές αντί για αγορές και να βάλουμε αυτούς τους επενδυτές στην δημόσια σφαίρα της κοινωνίας.   

Για την τοπική (αυτο)διοίκηση.

http://vimeo.com/29401217

Αυτό το βίντεο* μου προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα.
Από τη μία μια μεγάλη απογοήτευση, κάνοντας την αναπόφευκτη σύγκριση με τη δική μου χώρα. Φαίνεται ότι σαν πολιτεία και σαν πολίτες βρισκόμαστε σε μακρινή και σκοτεινή απόσταση από τους Ολλανδούς εταίρους μας οι οποίοι πολέμησαν για το δικαίωμα της ασφαλούς μετακίνησης τους, πέτυχαν το μέγιστο αποτέλεσμα και τώρα προσπαθούν να εξαγάγουν το καλό που δημιούργησαν.
Εδώ δημιουργήσαμε το σύστημα ενοικίασης ποδηλάτων** αλλά αντί να το ζυγαρώσουμε με την αντίστοιχη υποδομή ερχόμαστε να κάνουμε παράνομη την ποδηλατοκίνηση στα πεζοδρόμια.

Από την άλλη η αισιοδοξία. Αν οι Ολλανδοί τα κατάφεραν γιατί όχι και εμείς; Τα περί "Κυπραίου" και λοιπές μοιρολατρικές ψευδοανθρωπολογικές μπούρδες δεν τις αποδέχομαι. Μια κοινωνία ανθρώπων είμαστε και στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε ή αν προτιμάτε "Κυπραίοι" είμαστε εγώ και εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο και όχι ο γάδαρος που παρκάρει στη θέση των αναπήρων.

Για την ικανότητα των Κυπρίων να δημιουργήσουν δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Την βλέπω καθημερινά (και την χαίρομαι και την χαίρομαι ακόμα περισσότερο όταν την βλέπω σε συμπολίτες μου που δουλεύουν στο δημόσιο: όταν παίρνω τηλέφωνο στο Γενικό Λογιστήριο και η Κ. με εξυπηρετεί σαν επαγγελματίας και όχι σαν χαραμοφάης και όταν η Χ. στην ΑΗΚ έχει άμεση απάντηση στην απορία μου).

Ο εχθρός δεν είναι ο "Κυπραίος" ούτε η νοοτροπία του, ούτε ο δημόσιος τομέας, ούτε η ημικατεχόμενη πατρίδα, ούτε και η σμπαραλιασμένη οικονομία.
Ο εχθρός είναι ο οχετός που λέγεται πολιτικά κόμματα.

Εχθρός είναι η ομάδα των λεχριτών που αντί για πολίτες βλέπουν κλάσματα ποσοστιαίων μονάδων,
που έχουν πνίξει την τοπική αυτοδιοίκηση μεταξύ των κωλομεριών που ονομάζουμε βουλευτικές και προεδρικές εκλογές. Των λεχριτών που θέλουν να βλέπουν  την πόλη μίζερη για να αποδείξουν ότι ο δήμαρχος έπρεπε να ήταν δικός τους.

Αυτό που σαν πολίτες πρέπει να κάνουμε για την τοπική μας αυτοδιοίκηση δεν είναι να την ψηφίσουμε αλλά να την διεκδικήσουμε. Το πλαίσιο υπάρχει μέσα στην ΕΕ όπως και τα παραδείγματα και οι πρόθυμοι Ευρωπαίοι συμπολίτες. 



*Μου φαίνεται  ότι ο Blogger επιτρέπει upload  μόνο από youtube. Ίσως να'ναι καιρός να αλλάξουμε πλατφόρμα γιατί η Google το'χει καβαλήσει για τα καλά το καλάμι.


** Κάτι που δεν μου καλοκάθεται με την προσπάθεια έιναι  ο τρόπος πληρωμής. Πρέπει να έχεις πιστωτική από την οποία θα δεσμευτούν 150 ευρώ μέχρι την επιστροφή. Αν δεν έχεις πιστωτική που να έχει τα 150 τι γίνεται; Και γιατί μια τέτοια προσπάθεια θεωρεί δεδομένο ότι θα τους κλέψουμε τα ποδήλατα; Αφού θα βάλω την κάρτα ξέρετε ποιός είμαι άρα προς τι η εγγύηση;

ΟΧΙ στο ΝΑΙ

Μόλις πέρασα από το προεδρικό. Οι αγανακτισμένοι/αφυπνισμένοι κάνουν απεργία πείνας.

Σημαίες της Ελλάδας, της Ισπανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Πλακάτ με πολλά ΟΧΙ.

ΟΧΙ στο ρουσφέτι.

ΟΧΙ στην αδικία.

ΟΧΙ στην διαφθορά.

ΟΧΙ στο ΝΑΙ!

Προσπαθώ να το αναλύσω με κάποιον τρόπο. Να βρω ποιες συνάψεις ποιανού εγκεφάλου μπορούν να συνδέσουν την διαμαρτυρία των αγανακτισμένων με το Σχέδιο Αννάν, που κολλά τελοσπάντων.

Καταλήγω μόνο σε μια δική μου άρνηση, σε ένα δικό μου ΟΧΙ.

ΟΧΙ στην ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ.

Ήρωες V2.0

Ο χώρος μνήμης για τα θύματα της 11 Ιουλίου στην πλατεία Ελευθερίας, 15 Οκτωβρίου 2011.

Ας το έχουν υπ'όψη όσοι μελλοντικοί ήρωες παρακολουθούν αυτό το ιστολόγιο.

Γειά σου Πόλυ.

Πολλά έχουν ειπωθεί από την δευτέρα. Πολιτικοί και ΜΜΕ θυμίζουν σόου από το Animal Planet για την επιβίωση στη σαβάνα...

Δεν έχω τίποτα να προσθέσω σε όσα έχω διαβάσει, ειδικά μετά από αυτά: Στροβολιώτης, Λινοπάμπακος, Νικόλας.

Καιρός όμως να κοιτάξουμε το μέλλον.

Είναι η έκρηξη στο Μαρί ο καταλύτης που θα κάνει την δημοκρατία μας καλίτερη;

Θα γίνει το πόρισμα Πολυβίου το πολιτικό μανιφέστο της Κύπρου του μέλλοντος ή απλά ένας φράχτης που θα χωρίζει τα κόκκινα πρόβατα από τα μπλέ;

Με δεδομένο ότι ο πρόεδρος δεν προτίθεται να παραιτηθεί, περαιτέρω επιμονή και πολεμική από την αντιπολίτευση θα κάνουν καλό στην Κύπρο ή στα κόμματά τους;

Δεν Ξεχνώ:«το κράτος έχει αλωθεί από τα κόμματα και άλλα στενά συμφέροντα», Πόλυς Πολυβίου.

Η στολή του Μπάτμαν

Wiki-ταξική κοινωνία.

Εκτός από τον ιδεολογικό διπολισμό και φανατισμό που αγκάλιασε την Κύπρο από τις 11/7 ατιλαμβάνομαι ότι δημιουργείται διχόνοια και στην αρένα των οικονομικών και εργασιακών. Τα δυο στρατόπεδα στο οικονομικό/εργασιακό πεδίο δεν ταυτίζονται με αυτά στο ιδεολογικό. Σε πολλές συζητήσεις, προσωπικές και διαδικτυακές βλέπω διαφωνίες και παρεξηγήσεις που έχουν να κάνουν με εργασιακά δικαιώματα και κυρίως με τα εργασιακά δικαιώματα των υπαλλήλων του δημοσίου.

Αντιλαμβάνομαι την θέση των συνδικαλιστών φίλων και έχω μάθει αρκετά από το μπλόγκ του Γρηγόρη αλλά μου φαίνεται ότι τελικά δεν έχουμε όλοι μπροστά μας μια κοινή εικόνα για το τι συμβαίνει.

Θα αναπτύξω για λίγο μια δική μου θεώρηση της κοινωνικής διαστρωμάτωσης στην Κύπρο ελπίζοντας ότι θα μπορεί να γίνει ένα κοινό πλάισιο συζήτησης.

Παρακαλώ τους αναγνώστες να διορθώσουν λάθη και να προσθέσουν τις δικές τους ιδέες στα σχόλια.

Πάνω-πάνω, στον αφρό βάζω τρία είδη ανθρώπων και οργανισμών: Την εκκλησία, τους πολιτικούς άρχοντες και άτομα ή οργανισμούς με πολύ μεγάλα κεφάλαια όπως είναι οι τράπεζες. Δεν μπορώ να πω αν υπάρχει ιεραρχία μεταξύ αυτών. Υπολογίζω ότι υπάρχει μια δυναμική σχέση μεταξύ τους που θα πρέπει να ερευνηθεί.

Στο δεύτερο διάστρωμα βάζω τους οικονομικά ανεξάρτητους. Αυτούς δηλαδή που δεν έχουν στεγαστικά δάνεια τα οποία θα πληρώνουν για σχεδόν ολόκληρη την παραγωγική τους ζωή, που δεν εξαρτώνται από δάνεια για να ζήσουν και αυτούς που έχουν λογαριασμούς με καταθέσεις και όχι παρατράβηγμα. Αυτοί δεν είναι οι αφέντες ούτε οι πλούσιοι Βικτωριανοί κεφαλαιοκράτες, είναι άνθρωποι που πληρώνωνται καλά στις δουλειές τους, που κληρονόμησαν περιουσίες ή καριέρες ή που απλά βρήκαν προίκα και μια μικρομεσαία δουλειά.

Το τρίτο διάστρωμα αποτελείται από τους σκλάβους των τραπεζών. Συμπολίτες μας χωρίς περιουσία ή με περιουσία η οποία είναι υποθηκευμένη σε τραμεζικό οργανισμό, πρόσφυγες. Έχουν ελπίδα όσο οι τράπεζες και τα συνεργατικά μπορούν να συνεχίζουν να τους δανείζουν. Αυτή η τάξη είναι τεράστια και έγινε τόσο μεγάλη σαν αποτέλεσμα του φιάσκου του χρηματιστηρίου αλλά και των κοινωνικών συνθηκών στη χώρα από το '74 και μετά.

Το τέταρτο διάστρωμα είναι οι σκλάβοι των Κυπρίων. Οι μετανάστες, οι οκιακές βοηθοί και οι εργάτριες του σεξ.

Υπάρχει κατά τη γνώμη μου και ένας πέμπτος διαχωρισμός που θα ονόμαζα οριζόντιο. Τα διαστρώματα 2 και 3 θα μπορούσαν να διαχωριστούν σε Δημοσίους Υπαλλήλους και Λοιπούς.

Οι Δ.Υ. έχουν προνόμια που οι Λοιποί είτε δεν έχουν είτε έχουν μερικώς. Τρία είναι τα κυριότερα:

1) Οι Δ.Υ. έχουν ψηλότερες συντάξεις ενώ δεν συνεισφέρουν στο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων.

2) Οι Δ.Υ. έχουν πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη.

3) Οι Δ.Υ. έχουν ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ.

Από αυτά μόνο το 2) θα χαρακτήριζα ως εργασιακό κεκτημένο. Τα άλλα δύο είναι απλά κοινωνικές αδικίες που προέκυψαν μέσα από το αισχρό πολιτικό σύστημα που φτιάχτηκε τις 2 πρώτες δεκαετίες ύπαρξης της Κ.Δ. και προσωπικά αρνούμαι να δω μέσα από το πρίσμα των εργασιακών δικαιωμάτων.

Η πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Στις ισλαμικές κυριαρχιες του Μεσαίωνα οι Μουσουλμάνοι δεν πλήρωναν φόρους. Τα εισοδήματα του κράτους έπρεπε να συλλεχθούν αποκλειστικά από τους άπιστους υπηκόους. Γι'αυτό και οι προσηλυτισμοί στις ισλαμικές επικράτειες είχαν κάποια οροφή. Η οροφή αυτή ήταν σε όλη τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια γύρω στο 20%. Περισσότεροι Μουσουλμάνοι θα σήμαινε δυσκολίες στην συντήρηση του κράτους . Από εκεί πηγάζει και η "φιλελεύθερη" πολιτική της Οθωμανικής αυτοκρατορίας προς τις άλλες θρησκείες, ίσως ακόμη και η επεκτατική φύση του Ισλάμ.

Άδικο δεν είναι; Καποιοι να πληρώνουν κα κάποιοι να μην πληρώνουν γιατί ανήκουν σε κάποια ελίτ. Μάλλον όχι: να μην πληρώνουν γιατί προσκύνησαν την Ελίτ που τα παίρνει όλα και δεν δίνει τίποτα, εκτός βέβαια από ψίχουλα και ψέματα.

Το πρόβλημα όμως είναι η ίδια Αυτοκρατορία, η Ελίτ ή οι (κακόμοιροι και αυτοί) Μουσουλμάνοι;

Ή μήπως είναι οι υπόλοιποι που άρχισαν να αγανακτούν;

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η λέξη "αγανάκτηση" και τα παράγωγα της παρακαλώ να κατανοούνται με την προ-2011 σημασία τους. Ευχαριστώ.)

Πρέπει να βρω μια καλή Οθωμανική Ιστορία. Πλήρωναν ποτέ οι Μουσουλμάνοι φόρο; Εξισώθηκε κάποτε η συνεισφορά Μουσουλμάνων/Απίστων; Είχαν αυτά τα γεγονότα σχέση ή συνάφεια με την παρακμή και την πτώση (και κατακερματισμό βέβαια) της Αυτοκρατορίας;

ΥΓ. Υπολογίζω (ελπίζω) ότι το κείμενο θα διαβαστεί από φίλους που ξέρουν την Οθωμανική ιστορία απείρως καλύτερα από εμένα. Επειδή υπάρχει πιθανότητα να έχω κάνει χοντρά λάθη θα παρακαλέσω τυχόν τέτοια να επισημανθούν, έστω και αν το κείμενο είναι κραυγαλέα ψευδο-ιστορικό.

Και οι πληγές της δεξιάς...

Απάντηση σε όσα γράφτηκαν εδώ.

Η κυπριακή δεξιά αναγιώθηκε μέσα από την εκκλησία της Κύπρου. Η ιδέα της αυτοδιάθεσης/ένωσης γεννήθηκε στα ΘΟΙ της κυπριακής υπαίθρου, τα κατηχητικά και τα σχολεία των πρώτων δεκαετιών του αιώνα. Συνοδευόταν από την καλλιέργεια μίσους προς τους Τούρκους και τους άθεους κομμουνιστές, τους δύο μεγάλους εχθρούς του Έθνους. Από την νεολαία της επαρχίας επιστράτευσε η ΕΟΚΑ τα μέλη της. Ήταν ξεκάθαρο ότι οι κομμουνιστές δεν ήταν ευπρόσδεκτοι στην προσπάθεια για αυτοδιάθεση. Και μόνο η επιλογή του Γρίβα λέει πολλά από μόνη της. Οι Τουρκοκύπριοι στο περιθώριο.

Πολλοί νέοι πίστεψαν στα ιδανικά που διδάχτηκαν και έδωσαν τη ζωή τους στον Αγώνα αυτό και πολύ περισσότεροι ήταν έτοιμοι να τη δώσουν όποτε χρειαζόταν. Αυτοί όμως ήταν απλά οι πρώτοι ηττημένοι της νεότερης κυπριακής ιστορίας.

Με το τέλος του Αγώνα η κυπριακή δεξιά με αρχηγό τον Μακάριο και την Εκκλησία ανέλαβαν το κυπριακό κράτος.

- Σε καμμία περίπτωση δεν πίστεψαν στην Κυπριακή Δημοκρατία.

- Σε καμμία περίπτωση δεν δέχτηκαν τους Τουρκοκύπριους ως συνέταιρους στην εξουσία.

- Σε καμμία περίπτωση δεν ανέχτηκαν τους κομμουνιστές ως ισότιμους πολίτες.

Η ρομαντική νεολαία της ΕΟΚΑ έγιναν ξαφνικά οι παραστρατιωτικοί μπράβοι ενός καθεστώτος. Διορισμός στη δημόσια υπηρεσία ή την αστυνομία ήταν τώρα η ανταμοιβή των αγωνιστών. Για τις επόμενες δυο τουλάχιστον δεκαετίες οι λίστες των υποψηφίων για διορισμό ήταν σημαδεμένες από κόκκινους σταυρούς δίπλα από τα ονόματα των αριστερών.

Η κυπριακή δεξιά σκαρφίστηκε το πανηλίθιο σχέδιο Ακρίτας με σκοπό την έξωση των Τουρκοκυπρίων από την ΚΔ και την κύρηξη της Ένωσης. Συγκρούστηκε με το τουρκικό εθνικιστικό στοιχείο και πέτυχε την πρώτη διχοτόμηση χωρίς όμως να μάθει τίποτα από αυτό το λάθος και χωρίς ακόμη να κατανοήσει το πολιτικό της περιβάλλον.

Η κυπριακή δεξιά άρχισε να διχάζεται από την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου όταν κάποιοι άρχισαν πλέον να αμφισβητούν τον Μακάριο και τις προθέσεις του. Αυτό κατέληξε στην οριστική ρήξη του Γρίβα με τον Μακάριο και σε ένα εμφύλιο όπου διάφορες παραστρατιωτικές οργανώσεις της δεξιάς αλληλοεξοντώνονταν. Για την κυπριακή δεξιά βλέπετε οι προσωπικοί στρατοί και οι "εκτελέσεις" των αντιπάλων ήταν καθ'όλα οκέυ.

Τώρα υπήρχε η δεξιά "Α" δημοκρατικά (;) εκλελεγμένη και η δεξιά "Β" που είχε χάσει πλέον κάθε επαφή με την πραγματικότητα ή την ηθική.

Το πραξικόπημα ήρθε από την κυπριακή δεξιά "Β" σε συνεργασία με την ελληνική χούντα για να ρίξει από την εξουσία την κυπριακή δεξιά "Α". Έχοντας για λίγες μέρες την εξουσία προκάλεσε και μετά απέτυχε οικτρά να αποτρέψει την τουρκική εισβολή.

Η δεξιά "Β" ποτέ δεν τιμωρήθηκε από την Δημοκρατία και ποτέ δεν απολογήθηκε. Η δεξιά "Α" αποφάσισε ότι η τα εγκλήματα της δεξιάς "Β" ξεπλένουν τις όποιεσδήποτε δικές της βρωμιές, ακόμη και αυτές που δεν έκαναν ακόμη.

Η κυπριακή δεξιά δείχνει να έχει ξεχάσει τους παλιούς της καυγάδες και συνεχίζει να πιστεύει ότι η ΚΔ της ανήκει. Δεν έλειψε από καμμία κυπριακή κυβέρνηση ακόμη και με πρόεδρο τον Χριστόφια.

Ο ΔΗΣΥ απορρόφησε την δεξιά "Β" και δεν φαίνεται να ένιωσε ποτέ την ανάγκη να την απεμπολίσει αφού στο τέλος της ημέρας κουβαλά κάποιο ποσοστό του εκλογικού σώματος.

Το ΔΗΚΟ απορρόφησε την δεξιά "Α" και είναι τώρα η δημοκρατική συνείδηση του κυπριακού λαού (ζάβαλλι μου).

Ο σύνδεσμος αγωνιστών ΕΟΚΑ 55-59 δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να ερευνήσει και να μας πει αντρίκια τι έγινε με τις δολοφονίες των 12 ΑΚΕΛιστών την περίοδο εκείνη.

Η κυπριακή δεξιά δεν αναφέρει ποτέ ποιοι και γιατί σκότωσαν τους Τουρκοκυπρίους που σήμερα βρίσκουμε πεταμένους σε πηγάδια και χαντάκια.

Η κυπριακή δεξιά βγαίνει στους δρόμους και φωνάζει: Χριστόφια Δολοφόνε!

Και οι πληγές της δεξιάς...

Απάντηση σε όσα γράφτηκαν εδώ.

Η κυπριακή δεξιά αναγιώθηκε μέσα από την εκκλησία της Κύπρου. Η ιδέα της αυτοδιάθεσης/ένωσης γεννήθηκε στα ΘΟΙ της κυπριακής υπαίθρου, τα κατηχητικά και τα σχολεία των πρώτων δεκαετιών του αιώνα. Συνοδευόταν από την καλλιέργεια μίσους προς τους Τούρκους και τους άθεους κομμουνιστές, τους δύο μεγάλους εχθρούς του Έθνους. Από την νεολαία της επαρχίας επιστράτευσε η ΕΟΚΑ τα μέλη της. Ήταν ξεκάθαρο ότι οι κομμουνιστές δεν ήταν ευπρόσδεκτοι στην προσπάθεια για αυτοδιάθεση. Και μόνο η επιλογή του Γρίβα λέει πολλά από μόνη της. Οι Τουρκοκύπριοι στο περιθώριο.

Πολλοί νέοι πίστεψαν στα ιδανικά που διδάχτηκαν και έδωσαν τη ζωή τους στον Αγώνα αυτό και πολύ περισσότεροι ήταν έτοιμοι να τη δώσουν όποτε χρειαζόταν. Αυτοί όμως ήταν απλά οι πρώτοι ηττημένοι της νεότερης κυπριακής ιστορίας.

Με το τέλος του Αγώνα η κυπριακή δεξιά με αρχηγό τον Μακάριο και την Εκκλησία ανέλαβαν το κυπριακό κράτος.

- Σε καμμία περίπτωση δεν πίστεψαν στην Κυπριακή Δημοκρατία.

- Σε καμμία περίπτωση δεν δέχτηκαν τους Τουρκοκύπριους ως συνέταιρους στην εξουσία.

- Σε καμμία περίπτωση δεν ανέχτηκαν τους κομμουνιστές ως ισότιμους πολίτες.

Η ρομαντική νεολαία της ΕΟΚΑ έγιναν ξαφνικά οι παραστρατιωτικοί μπράβοι ενός καθεστώτος. Διορισμός στη δημόσια υπηρεσία ή την αστυνομία ήταν τώρα η ανταμοιβή των αγωνιστών. Για τις επόμενες δυο τουλάχιστον δεκαετίες οι λίστες των υποψηφίων για διορισμό ήταν σημαδεμένες από κόκκινους σταυρούς δίπλα από τα ονόματα των αριστερών.

Η κυπριακή δεξιά σκαρφίστηκε το πανηλίθιο σχέδιο Ακρίτας με σκοπό την έξωση των Τουρκοκυπρίων από την ΚΔ και την κύρηξη της Ένωσης. Συγκρούστηκε με το τουρκικό εθνικιστικό στοιχείο και πέτυχε την πρώτη διχοτόμηση χωρίς όμως να μάθει τίποτα από αυτό το λάθος και χωρίς ακόμη να κατανοήσει το πολιτικό της περιβάλλον.

Η κυπριακή δεξιά άρχισε να διχάζεται από την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου όταν κάποιοι άρχισαν πλέον να αμφισβητούν τον Μακάριο και τις προθέσεις του. Αυτό κατέληξε στην οριστική ρήξη του Γρίβα με τον Μακάριο και σε ένα εμφύλιο όπου διάφορες παραστρατιωτικές οργανώσεις της δεξιάς αλληλοεξοντώνονταν. Για την κυπριακή δεξιά βλέπετε οι προσωπικοί στρατοί και οι "εκτελέσεις" των αντιπάλων ήταν καθ'όλα οκέυ.

Τώρα υπήρχε η δεξιά "Α" δημοκρατικά (;) εκλελεγμένη και η δεξιά "Β" που είχε χάσει πλέον κάθε επαφή με την πραγματικότητα ή την ηθική.

Το πραξικόπημα ήρθε από την κυπριακή δεξιά "Β" σε συνεργασία με την ελληνική χούντα για να ρίξει από την εξουσία την κυπριακή δεξιά "Α". Έχοντας για λίγες μέρες την εξουσία προκάλεσε και μετά απέτυχε οικτρά να αποτρέψει την τουρκική εισβολή.

Η δεξιά "Β" ποτέ δεν τιμωρήθηκε από την Δημοκρατία και ποτέ δεν απολογήθηκε. Η δεξιά "Α" αποφάσισε ότι η τα εγκλήματα της δεξιάς "Β" ξεπλένουν τις όποιεσδήποτε δικές της βρωμιές, ακόμη και αυτές που δεν έκαναν ακόμη.

Η κυπριακή δεξιά δείχνει να έχει ξεχάσει τους παλιούς της καυγάδες και συνεχίζει να πιστεύει ότι η ΚΔ της ανήκει. Δεν έλειψε από καμμία κυπριακή κυβέρνηση ακόμη και με πρόεδρο τον Χριστόφια.

Ο ΔΗΣΥ απορρόφησε την δεξιά "Β" και δεν φαίνεται να ένιωσε ποτέ την ανάγκη να την απεμπολίσει αφού στο τέλος της ημέρας κουβαλά κάποιο ποσοστό του εκλογικού σώματος.

Το ΔΗΚΟ απορρόφησε την δεξιά "Α" και είναι τώρα η δημοκρατική συνείδηση του κυπριακού λαού (ζάβαλλι μου).

Ο σύνδεσμος αγωνιστών ΕΟΚΑ 55-59 δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να ερευνήσει και να μας πει αντρίκια τι έγινε με τις δολοφονίες των 12 ΑΚΕΛιστών την περίοδο εκείνη.

Η κυπριακή δεξιά δεν αναφέρει ποτέ ποιοι και γιατί σκότωσαν τους Τουρκοκυπρίους που σήμερα βρίσκουμε πεταμένους σε πηγάδια και χαντάκια.

Η κυπριακή δεξιά βγαίνει στους δρόμους και φωνάζει: Χριστόφια Δολοφόνε!

Ούλλοι πόψε στο προεδρικόν.

Να βρεθούμεν ούλλοι μας πόψε στο προεδρικόν, τζιαμαί γυρόν που την ελιάν.

Να φκάλουμεν ούλλοι τον σκασμόν. Ούτε φωνές ούτε πανώ.

Να κλάψουμεν. Να κλαίμεν τζιαι να αντρεπούμαστεν να δικλίσουμεν ο ένας τον άλλον.

Να κλάψουμεν τες ζωές ούλλες, τζιαι τα χρόνια που εχαραμίσαμεν.

Τζιαι τες φορές που εβάλαμεν το παραμύθιν του κάθε πεζεβέγκη πάνω που τον τόπον μας.

Τζιαι τες φορές που εβάλαμεν την πούγκαν μας πουπάνω που τον τόπον μας.

Πέρκει έμεινεν κανέναν κομμάτιν ψυσιή πουκάτω που τα σκατά που εσιονώσαμεν.

Φοούμαι εν εξημέρωσεν μέρα καλή.

Κύριε Πρόεδρε μην παραιτηθείτε!

Η χώρα μας βρίσκεται μπροστά στο χάος. Αντιμετωπίζουμε ένα τεράστιο ενεργειακό πρόβλημα και πίσω του ακολουθεί ένα τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Αναπόφευκτα θα ακολουθήσει η πολιτική αστάθεια που μόλις αρχίζει να μας δείχνει τα δόντια της. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Κύπρος είναι ένα κενό εξουσίας και μια προεκλογική περίοδος.

Όσοι πιστεύουν ότι κερδίζουν πόντους στο πολιτικό παιχνίδι με αυτά που γίνονται είναι βαθύτατα ανεύθυνοι και επικίνδυνοι.

Δεν χαρίζω στον πρόεδρο ούτε δράμι από την πολιτική ευθύνη που τον βαραίνει. Και αυτόν και το κόμμα του και το συγκυβερνόν κόμμα και την βουλή και το όλο σκωροφαγωμένο οικοδόμημα που λέγεται Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν είμαι όμως και διαθετειμένος να ξοδέψω ούτε ένα δευτερόλεπτο σε κακίες, κυνήγια και μετά χριστόν προφητείες. Λυπηθήκαμε, θυμώσαμε, αγανακτήσαμε. Η δικαιοσύνη θα πάρει το δρόμο της, δεν υπάρχουν πια περιθώρια απόδρασης από την ευθύνη που την βαραίνει και αυτήν...

Τώρα πρέπει να δουλέψουμε.

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας πρέπει να ξεχάσει την εξουσία και να ασχοληθεί αποκλειστικά με την διαχείριση τιης κρίσης και την ανοικοδόμηση μιας νέας Κύπρου. Όταν ζητήσει από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις να τον ακολουθήσουν μέσα από μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας αυτές θα πρέπει να ανταποκριθούν άμεσα προσφέροντας τους ικανότερους ανθρώπους τους.

Αυτή η νέα κυβέρνηση θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από την μεγάλη, αν όχι απόλυτη πλειοψηφία της βουλής.

Χρειάζεται να βρεθεί αμέσως μια συμφωνία για τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά θέματα που να περιλαμβάνει τις εργατικές συντεχνίες, την ΠΑΣΥΔΥ, τους εργοδότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Κανένας δεν πρέπει να περνά ούτε λεπτό στη δουλειά του χωρίς να είναι παραγωγικός και κανένας δεν μπορεί να είναι πιο ίσος από τον άλλον σε θέματα εισφορών και συνταξιοδότησης.

Η εκκλησία της Κύπρου και άλλοι πλούσιοι οργανισμοί και άτομα θα πρέπει να θυσιάσουν μέρος τους πλούτου τους για την επανεκκίνηση της κυπριακής οικονομίας.

Το κράτος μας πρέπει να αναδιαρθρωθεί σε πάρα πολλούς τομείς, αν χρειαστούν συνταγματικές αλλαγές να γίνουν.

Το καλύτερο μνημόσυνο στους νεκρούς θα είναι αν ο θάνατός τους γίνει η γέννηση μιας καινούργιας Κύπρου. Δεν μας παίρνει να δώσουμε στα παιδιά τους και στα παιδιά μας μια Κύπρο χρεωκοπημένη τόσο οικονομικά όσο και ηθικά.

Θεωρίες Συνωμοσίας ΙΙ

Ένα πράγμα που συνοδεύει τις θεωρίες συνωμοσίας είναι η προσωποποίηση κρατών, ομάδων ανθρώπων, εθνικοτήτων ακόμα και εννοιών.

Η πιο κοινή αντωνυμία στις θεωρίες συνωμοσίας είναι βέβαια το Αυτοί ή το πιο μυστηριώδες Κάποιοι. Προσφιλής τεχνική των πολιτικών (ή κάποτε ακόμη χειρότερα και των δημοσιογράφων) που προσπαθούν να πείσουν ότι κάποια συνωμοσία έχει στηθεί εναντίων τους/μας αλλά είτε φοβούνται να αρθρώσουν το όνομα των συνωμοτών αφού είναι υπερβολικά ισχυροί είτε προσπαθούν να εκφοβίσουν τους Κάποιους ανακοινώνοντας ότι γνωρίζουν για την συνωμοσία. Βλέπετε οι Κάποιοι είναι έξω από τους νόμους και την κρίση των πληβείων. Ο ήρωας Πολιτικός ή θα υπομένει τις προσβολές για χάρη μας ή θα ξεκαθαρίσει το θέμα στον ελεύθερο χρόνο του.

Μετά έρχεται η ομαδοποίηση όπως οι Μουσουλμάνοι, οι Χριστιανοί, οι Τούρκοι, οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί, οι Αμερικανοβρετανοί κοκ.

Αν δεχτούμε ότι καμία ομάδα ανθρώπων δεν έχει κοινή συνείδηση άρα δεν μπορεί να λειτουργήσει ή να αντιδράσει σαν μια ανθρώπινη προσωπικότητα πολλές θεωρίες συνωμοσίας καταρρέουν. Έθνη, κράτη και θρησκείες είναι μεγάλοι και πολύπλοκοι οργανισμοί με στόχους και στρατηγικές που αλλάζουν ανάλογα με το περιβάλλον. Είναι γελοίο να πιστεύουμε ότι τέτοιοι οργανισμοί έχουν τα σύνδρομα και τις αδυναμίες που έχουν οι άνθρωποι.

Οι στόχοι της Τουρκίας για παράδειγμα δεν μπορεί να είναι σήμερα οι ίδιοι με αυτούς της δεκαετίας του πενήντα. Ο ψυχρός πόλεμος έχει τελειώσει, οι γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις έχουν μετακινηθεί αλλού, το οικονομικό περιβάλλον έχει αλλάξει και μαζί με όλα αυτά και το πολιτικό περιβάλλον μέσα στην ίδια την Τουρκία. Η εξόντωση του Κυπριακού Ελληνισμού δεν είναι παρά μια θεωρία συνωμοσίας φτιαγμένη στα μέτρα των εθνικιστών και των πολιτικών που την χρησιμοποιούν για να κερδίσουν ψήφους.

Αυτό τον καιρό είναι πιο χιπ Το Σύστημα και ο Καπιταλισμός (οι Κομμουνισταί έχουν τώρα αντικατασταθεί από τους Κινέζους αφού αυτοί προσφέρουν ένα πιο ενδιαφέρον μείγμα κόκκινου-επιθετικού-καπιταλισμού ενώ Κούβα, Βενεζουέλα και Βόρεια Κορέα δεν δείχνουν να έχουν κάποιο λειτουργικό Δίκτυο Κατάστρωσης Σατανικών Σχεδίων).

Εύκολοι στόχοι ειδικά τώρα που ο Καπιταλισμός αντιμετωπίζει προβλήματα και Το Σύστημα έχει εκτεθεί στο φως της δημοσιότητας. Εξ’άλλου είναι πιο μοντέρνο και πολίτικλι κορρέκτ από τους Εβραίους και τους Μασόνους.

Ο Καπιταλισμός όμως δεν έχει ανθρώπινη συνείδηση που τον εξαναγκάζει να κυνηγά τους Εργάτες ενώ Το Σύστημα δεν έχει καν την συγκεκριμένη έννοια που απολαμβάνει ο Καπιταλισμός.

Έστω ο Καπιταλισμός είναι προβληματικός και έστω Το Σύστημα υπάρχει με κάποιον τρόπο. Η αντιμετώπιση τους όμως σαν μοντέρνες κακόβουλες και μοχθηρές θεότητες απλώς απαξιώνει την ίδια την ανθρωπότητα και αναβάλλει την λύση των προβλημάτων της σε κάποια Δευτέρα Παρουσία όπου οι Δυνάμεις του Καλού θα τις εξοντώσει για πάντα.

Θεωρίες Συνωμοσίας Ι

Οι θεωρίες συνωμοσίας πάντα ήταν στη μόδα. Άνθρωποι βλέπουν γύρω τους άλλους ανθρώπους να επεξεργάζονται σατανικά σχέδια, πάντοτε τοποθετώντας τον εαυτό τους σε μια ομάδα καταδικασμένη να χάνει. Συνωμοτούν οι κακοί, οι παραδόπιστοι, αυτοί που έχουν ευθύς εξ'αρχής θέσεις ισχύος, ψάχνοντας πάντα περισσότερη ισχύ, χρήματα και το κακό του υπόλοιπου αγνού κοσμάκη. Τέτοιες θεωρίες ήταν από τα αρχαία χρόνια πολύτιμα εργαλεία στα χέρια των κακών, των παραδόπιστων και αυτών που κατέχουν θέσεις ισχύος.
(Η παλαιότερη και πιο διασκεδαστική από αυτές που γνωρίζω είναι αυτή που δημιούργησε ο Δαρείος Α' της Περσίας. Ο Δαρείος και άλλοι έξι συνωμότες δολοφόνησαν τον προηγούμενο Βασιλιά Σμέρδι ισχυριζόμενοι ότι δεν ήταν ο Σμέρδι αλλά ένας μάγος σωσίας του, ο Γαυμάτας, ο οποίος είχε δολοφονήσει τον πραγματικό Σμέρδι και πήρε τη θέση του. Ο Δαρείος Α' έχοντας σώσει το βασίλειο ενθρονίστηκε το επόμενο πρωϊ!)
Στις μέρες μας μια καλή θεωρία συνωμοσίας μπορεί να πετύχει πολλά. Μπορεί να σκεπάσει τη διαφθορά, την ανικανότητα, την αποτυχία. Μια σατανική συνωμοσία μπορεί να σκεπάσει μικρότερες πραγματικές συνωμοσίες με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Για τις θεωρίες αυτές μιλάμε πάντα από τη θέση του ηττημένου. Οι τίμιοι πλην αδαείς Υπόλοιποι δεν έχουμε αλλή διέξοδο από την ελπίδα στις Αρχές. Συνήθως όμως οι Αρχες είναι στο κόλπο. Ποιός σατανικός συνωμότης δεν συμπεριλαμβάνει τις Αρχές στη συνωμοσία του;
Το πιο ουσιαστικό αποτέλεσμα αυτών των θεωριών είναι το ξέπλυμα της Ευθύνης. Όχι μόνο της Ευθύνης των ξεχωριστών εμπλεκομένων ατόμων αλλά κυρίως της συλλογικής Ευθύνης. Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι αυτό που ευνουχίζει την δημοκρατία πείθοντας τους πολίτες ότι ο εχθρός είναι έξω από αυτήν.

Βρεγμένος κόσμος

Ο κόσμος φτάνει εδώ βρεγμένος. Τα κουστούμια χάνουν κάποια σοβαρότητα αναδυόμενα από τη θάλασσα. Η Μεσόγειος αραιώνει καλά το αίμα. Τόσο που ούτε φαντάζεσαι ότι κολυμπάς δίπλα του, μέσα του. Το ίδιο κάνει με τα δακρυγόνα και τα δάκρυα και τα λοιπά σωματικά υγρά. Τα βαρύτερα πράγματα, όπως τα μαχαίρια και τα πτώματα βυθίζονται ή αποσυντίθενται πολύ πριν φτάσουν στις καθαρότερες παραλίες. Οι τραυματίες, ακόμη κι'αυτοί που έχουν τα διαμπερή τραύματα φτάνουν με τις πληγές ήδη καυτηριασμένες. Τα χρεόγραφα κολλάνε μισοκισμένα στα βράχια.
Ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει εδώ. Πρέπει να βάλουμε το δικό μας δάκτυλο στους δικούς μας τύπους των ήλων.

الثورة

Καθώς η πατρίδα μας Κουλιάζεται και αντιμετωπίζει από πάνω και την μήνυση του Βάσου Λυσσαρίδη που ζητά να εξασφαλίσει το μέλλον της ύπαρξης του σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο (δικηγόρος του ο τεράστιος Αντρέας Αγγελίδης) και ο Μακάριος έχει καταλήξει με ανδριάντα μικρότερο του πραγματικού του αναστήματος και ενώ ο Κάρογιαν νιώθει τελείως σαν μαλάκας γιατί ποτέ του δεν την ήθελε την γαμημένη την καρέκλα αλλά μόνο την ελευθερία της πατρίδας του όμως το ΑΚΕΛ προσπάθησε να του την μπήξει και ο Νίκαρος βρίσκεται στον έκτο ουρανό με τον Γιαννάκη στο πλευρό του...

Ο δικτάτορας της Συρίας σκοτώνει (και) παιδιά.
63 οι νεκροί χτες.
Ακροβολιστές.
Τανκς.
Βασανιστήρια.

Δεν έχουμε τίποτα να πούμε και τίποτα να κάνουμε.
Τα πετρέλαια τα μοιράσαμε με τον Άσαντ, όχι με τον κάθε κώλον τίτσιρον που βγαίνει στους δρόμους.
Η αντίσταση μας στον Ιμπεριαλισμό είναι συνεχής και σταθερή.

Δεν θα αναρτήσω τα βίντεο. Ούτε καν έχω το στομάχι να τα δω.

Ποιόν θα ψηφίσω στις βουλευτικές

Πρέπει να ψηφίσουμε στις ερχόμενες βουλευτικές. Ψηφίζοντας κάποιον ή κάποιους που αξίζουν είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει ο κάθε συνειδητός πολίτης για να βάλει ένα μικρό έστω λιθαράκι για ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί να πετάξω την ψήφο μου άλλωστε; Σιγά μην κλάψουν αν εγώ ή κάποιοι άλλοι δεν ψηφίσουν αφού τα ποσοστά τους θα βγουν από τις έγκυρες ψήφους και μόνον. Η αποχή, λέει η θεωρία, βοηθά το υπάρχον σύστημα αφού τα "αρνιά" και οι φανατισμένοι ψηφίζουν ανελλιπώς. Εξάλλου η αποχή υγιώς σκεπτόμενων ανθρώπων μόνο ζημιά μπορεί να προκαλέσει. Η εκλογή Μπούς στις ΗΠΑ και διαφόρων ακροδεξιών κομμάτων σε ευρωπαϊκές βουλές το αποδεικνύουν.

Κι όμως...

-Η αποχή στην Κύπρο οτέ δεν ανέβηκε σε ποσοστά που να προκαλούν τέτοιες ανησυχίες. Μόνο τεράστια ποσοστά αποχής θα ήταν αρκετά για μια τέτοια ουσιαστική και πραγματική απόκλιση μεταξύ κοινωνίας και βουλής.

-Κανένας κομματικός σχηματισμός δεν προσφέρει κάτι αισιόδοξο. Μεμονομένα αξιόλογα άτομα υπάρχουν σε όλους (σχεδόν) τους συνδυασμούς, είναι όμως είτε το θέλουν είτε όχι βυθισμένοι στο βόθρο των κομμάτικών συμφερόντων και επιπλέον οι πλείστοι από αυτούς έχουν μηδαμινές πιθανότητες εκλογής. Ακόμη και μια "μονοσταυρία" δηλαδή θα καταλήξει δυστυχώς σε απλή αποδοχή συγκεκριμένου κόμματος και εύκολα θα καταλήξει να προσμετρηθεί υπέρ άλλου υποψηφίου στη δεύτερη κατανομή. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους (όπως το είπε και ο Στροβολιώτης) ψήφος στη Ξένια μπορεί να μετατραπεί σε εκλογή του Χρίστου Κληρίδη στη βουλή.

-Τα κυπριακά κόμματα πρέπει να εισπράξουν την απαξίωση της κοινωνίας και αυτό μόνο η αποχή μπορεί να το κάνει.

-Ο σημαντικότερος λόγος να μην προσέλθουμε στις κάλπες προκύπτει μέσα από ίδιο το πολιτικό σύστημα που έχουμε. Η μεγαλύτερη αξία της ψήφου μας φαίνεται στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Η πολιτική συνείδηση του κάθε ενός από εμάς μεταλλάσσεται σε μαθηματικά: το ποσοστό που το κάθε κόμμα έχει καπαρωμένο για τις προεδρικές. Αυτό το ποσοστό, ακόμα και το ελάχιστο, θα ριχτεί στο παζάρι των υπουργείων και των διοικητικών συμβουλίωνσε ενάμιση με δυο χρόνια από τώρα και κυρίως στο γκράν φινάλε της Δεύτερης Κυριακής.
Με δυό λόγια, αν έχουμε μια αποχή της τάξης του 15-20% οι κομματάρχες θα δυσκολευτούν τρομερά όταν θα στήνουν τους συνασπισμούς τους εν όψει των προεδρικών. Θα είναι αναγκασμένοι πια να υπολογίσουν την Αποχή του 2011 ως μετρήσμη πολιτική δύναμη η οποία μπορεί να είναι μεγαλύτερη από αυτήν του ΔΗΚΟ ή της ΕΔΕΚ και παντελώς απρόβλεπτη.


Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά του νομίσματος. Αν η Αποχή του 2011 συνεχίσει να είναι αποχή το 2013 τότε θα χάσει ένα μεγάλο μέρος της δυναμικής που προανέφερα. Αν οι πολίτες της αποχής απέσχουν εντελώς από την πολιτική τότε πραγματικά θα απαρνηθούν το οποιδήποτε δικαίωμα συμμετοχή και απλά θα ικανοποιήσουν το υπάρχον σάπιο σύστημα.

Η δυναμική των Πολιτών της Αποχής θα φανεί στο μέλλον και θα εξαρτηθεί από την εκλογική τους συμπεριφορά. Αν θα είναι δηλαδή συνειδητή πολιτική επιλογή ή απλά άρνηση της πολιτικής τους ιδιότητας.

Για την ώρα όμως είναι η μοναδική επιλογή που να αφήνει μια ελπίδα για το μέλλον.

Κάτω ο Πόλεμος. Γουωτέβερ.

"Κάτω ο Πόλεμος". Με αυτή τη φράση κλείνει το ποστ του ο φίλος Πίττας και μου φαίνεται ότι οι περισσότεροι συμπλόγκερς και συμπολίτες μας συμφωνούν.
"Ποντιοπιλατισμός" απαντώ εγώ. Απόδραση από το ηθικό δίλημμα με ελαφρά πηδηματάκια.
"Δεν χωνεύω τον Καντάφι. Δεν χωνεύω τον ΟΗΕ. Το ΝΑΤΟ μου κάθεται στο στομάχι. Καντάφι υπάρχουν εκαντοντάδες. Δεν γαμιώνται όλοι! ΚΑΤΩ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ!"

Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Τα γεγονότα, ειδικά αυτά που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, μιλούν για ένα δικτάτορα που δημόσια δηλώνει ότι θα εκτελεί τους εχθρούς του από πόρτα σε πόρτα. Για έναν ηγέτη που διατάσσει αεροπορικές επιδρομές εναντίων της χώρας του και διατάσσει το στρατό του να πυροβολήσει σε άμαχους διαδηλωτές. Ναι μπορώ να τον φανταστώ να πίνει ζαμπούκες με τον Μπερλουσκόνι και τον Σαρκοζί και να βροντοφωνάζει "ΚΑΤΩ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ" καθώς οι μισθοφόροι του βιάζουν και εκτελούν. Και ναι ούτε το ΝΑΤΟ ούτε και ο ΟΗΕ είναι άγιοι και σίγουρα ζυγίζουν πολύ περισσότερα στη πιλάντζα τους από τη δημοκρατία στη Λιβυή.

Στη Λιβύη όμως, όπως και στη Συρία εδώ και λίγες μέρες, λαμβάνει χώρα μια Επανάσταση. Όχι η Επανάσταση της Λιβύης ή της Συρίας αλλά η Επανάσταση του Αραβικού Κόσμου. Αυτά που εκτυλίχθηκαν στην Λιβύη δεν έγιναν στο κενό αλλά σαν μια αναπόφευκτη συνέπεια αυτών που έγιναν στην Τυνησία και την Αίγυπτο και που συνεχίζουν να διαδραματίζονται σε όλο τον Αραβικό κόσμο. Η αλήθεια που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι ότι οι Άραβες έχουν πια ταυτότητα και βούληση και υπόσταση σαν λαός. Δεν είναι πια οι "Αραπάδες" που υπεροπτικά πατρονάραμε σφίγγοντας το χέρι του κάθε φασιστόμουτρου αλλά οι Άραβες που απαιτούν ελευθερία και Δημοκρατία. Και πρέπει όλοι μας να σταθούμε απέναντι τους και έντιμα να πάρουμε θέση.

Μιλώντας στον πρώτο πληθυντικό εννοώ τον εκδημοκρατισμένο και ανεπτυγμένο κόσμο, κυρίως τη Δύση. Τη Δύση στην οποία περήφανα και εμείς ανήκουμε και η οποία μας χρωστά εξ'άλλου και τις αξίες της δεν είναι έτσι; Μην ξεχνούμε ότι τους ηγέτες που αποφάσισαν τις επιδρομές οι λαοί τους τους ψήφισαν, δεν είναι αυτοδιοριζόμενοι "ηγέτες" και όσο αφελής και αν ακούγομαι πιστεύω ότι αντιπροσωπεύουν κάτι περισσότερο από τα συμφέροντα των πολυεθνικών έστω και αν οι ίδιοι δεν το ξέρουν. Δεν πιστεύω ότι το κάνουν για το πετρέλαιο. Το πετρέλαιο το είχαν άριστα υπό έλεγχο με τον Καντάφι στην θέση του. Για το πετρέλαιο δεν του συγχώρεσαν το Λόκερμπι;
Από τη δική μου σκοπιά τα γεγονότα έφεραν την εκδημοκρατικοποιημένη Δύση στη θέση που θα πρέπει να πράξει όσα κυρήττει. Οι πολιτικοί που έγλυφαν τόσα χρόνια τον Καντάφι τώρα έφτασαν σε ένα σημείο που δεν μπορούσαν πια να σταθούν μπροστά στους πολίτες τους και να πουν "ναι αυτός που μέχρι χτες ήταν φιλαράκι μας σήμερα πυροβολεί τους διαδηλωτές και εμείς δεν είμαστε διαθετημένοι να κάνουμε τίποτα παρά να τον καλέσουμε για συνομιλίες. Δεν τήρησε την εκεχειρία που ο ίδιος κύρηξε και γι'αυτό εμείς θα του κόψουμε την Καλημέρα."

Θα έπρεπε ίσως να επέμβουν και στο Νταρφούρ, την Κύπρο, τη Ρουάντα, την Βενεζουέλα, την Κίνα. Πολύ πιθανόν να τα κάνουν σκατά και στη Λιβύη. Πιστεύω όμως πως είναι καιρός να αφήσουμε τους σχετικισμούς και να λάβουμε σαφή θέση για αυτά που συμβαίνουν.

Εγώ θα λάβω θέση και ας βγώ χαμένος. Ας με πείτε νεοσυντηριτικό, Νατοϊκό ή ξέρωγω τι.


"ΚΡΕΜΑΛΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΕΣ. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΟΥΣ ΑΡΑΒΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ!"

Κόλαση.

"l'enfer, c'est les autres"
"κόλαση, είναι οι άλλοι [άνθρωποι]"
JP Sartre.


Κόλαση, είναι να μη βρίσκεις συμπόνοια στη ψυχή σου.
Να βλέπεις πλάσματα φτιαγμένα κατ'εικόνα και μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου.
Να είναι ο καφές σου πιο σημαντικός από τη ζωή του άλλου και να διαθέτεις και φιλοσοφημένα επιχειρήματα γι'αυτό.
Γιατί οσο Κόλαση είναι οι Άλλοι άλλο τόσο Κόλαση είναι το Εγώ.

Το Εμείς είτε περιλαμβάνει Όλους είτε γίνεται και αυτό σύνταξη Κολάσεων.
Εδώ έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.

Όχι στον Άδη, μετά θάνατον, αλλά εδώ μπροστά σε αυτό τον υπολογιστή.
Καλωσορίσαμε κύριοι στην Κόλαση. Εκεί που χειρότερος από τον Άλλο είναι ο Ξένος.

Πρότυπη Κυπριακή Δημοκρατία

Καθώς η Αίγυπτος ψάχνει την δημοκρατία της αναρωτιέμαι ποιά θα είναι τα πρότυπα τους. Που θα ψάξουν οι Αιγύπτιοι για έμπνευση, παραδείγματα προς μίμηση και προς αποφυγή; Η διαδικασία άρχισε και φαίνεται να βρίσκεται σε καλό δρόμο. Οι νεαροί ηγέτες της επανάστασης συναντήθηκαν με τους στρατηγούς και για πρώτη φορά οι στρατηγοί τους είπαν "Μιλήστε μας, σας ακούμε". Και πράγματι τους άκουσαν και το τι ειπώθηκε ήταν δημόσιο κτήμα από την στιγμή που οι συμμετέχοντες βγήκαν από την αίθουσα.
Ταυτόχρονα, ο φόβος και ο τρόμος της παρανοϊκής πια Δύσης, η Μουσουλμανική Αδελφότητα δηλώνει ότι η Επανάσταση ανήκει σε όλους και πως δεν προσβλέπει στην προεδρία του κράτους ή πλειοψηφία στη βουλή.

Είναι η Δυτικού τύπου δημοκρατία αυτό ου ψάχνει η Αίγυπτος; Μπορούμε εμείς οι πολίτες της Ευρώπης να τους συστήσουμε το δικό μας σύστημα; Και πιο συγκεκριμένα σαν Κύπριοι μπορούμε να πούμε στους γείτονες μας στο νότο "ελάτε, διδαχτείτε από την δική μας δημοκρατία, είμαστε έτοιμοι και πρόθυμοι να μοιραστούμε την γνώση και την εμπειρία μας μαζί σας";

Δυστυχώς η τελευταία πρόταση μου φαίνεται γελοία. Πάντα ήμουν της απόψης ότι η δημοκρατία που έχουμε είναι η καλίτερη υπό τις περιστάσεις, η μοναδική αποδεδειγμένα λειτουργική αν θέλετε αλλά τα γεγονότα στην Αίγυπτο με κάνουν να αμφιβάλλω. Μόνο και μόνο η δυναμική και οι δυνατότες που ανοίγονται μπροστά στη νεολαία της Αιγύπτου κάνουν τις παλιές πια Ευρωπαϊκές δημοκρατίες να φαίνονται ανεπαρκείς. Μπορούν οι Αιγύπτιοι να αποφασίσουν για μια οριζόντια ψηφοφορία, για μια πραγματική αξιοκρατία και μια δικαιοσύνη που λειτουργεί για το καλό της κοινωνίας και όχι την αρτηριοσκληρωμένη δικαιωσύνη που λαμβάνουμε εδώ. Μπορεί, μπορεί, μπορεί...

Σκέφτομαο τον κομματάρχη που απαιτεί την παραίτηση δημάρχου επειδή έφυγε από το δικό του κομματικό μαντρί και πήγε σε άλλο και φαντάζομαι τον νέο Αιγύπτιο να με ρωτά: "Πως δουλεύει η δική σας δημοκρατία; Πως εξαλείψατε την διαφθορά; Πως τιμωρήσατε τους αχόρταγους εισαγγελείς και τους αισχρούς κομματάρχες; Πως μοιραστήκατε τον πλούτο της χώρας σας; Πως εξασφαλίσατε την ίση μεταχείρηση και τις ίσες ευκαιρίες των πολιτών σας ανεξαρτήτως θρησκείας και γλώσσας; Τι είναι αυτό που κάνει την αστυνομία να σας σέβεται και εσάς να σέβεστε τους νόμους; Πως κρατάτε τις πόλεις σας τόσο καθαρές και όμορφες; Πως κερδίζετε αυτά που σας αξίζουν χωρίς να χυθεί ούτε σταγόνα αίμα;"

Ο κυνικός Παύλος μου λέει πως όλα αυτά είναι σαχλαμάρες. Πως το καλύτερο που μπορούν να ελπίζουν οι Αιγύπτιοι είναι σε μια (πουλημένη) ελευθερία του λόγου και κάποιους δικτατορίσκους δικής τους πια επιλογής.

Από την άλλη όμως ο βλέπω τους Αιγυπτίους να μας έχουν ήδη προσπεράσει.

Πολιτικές επιταγές.

Το καύσιμο της κοινωνίας μας είναι κατά τη γνώμη μου το τσιέκκι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι μισθοί, τα επιδόματα, οι προσφρές του δημοσίου και πέρα και πάνω απ'όλα τα τσιέκκια της σύνταξης.
Για πενήντα χρόνια τώρα τα μαγικά αυτά χαρτάκια οι τράπεζες τα εξαργυρώνουν σαν μετρητά. Όσο και αν τα χαρτάκια πολλαπλασιάζονταν τα τελευταία 50 χρόνια δεν σταμάτησαν ποτέ να είναι τόσο φερέγγυα όσο και τα μετρητά. Ήταν και είναι κινητήριος δύναμη του λιανικού εμπορίου αφού ότι και να συμβεί χιλιάδες τέτοια χαρτάκια διανέμονται στο παζάρι κάθε μήνα.
Ήταν και είναι όμως και η κινητήρια δύναμη της πολιτικής ζωής στη χώρα μας. Το όνειρο του κάθε ψηφοφόρου, το συνάλλαγμα του κάθε κυβερνώντος σωτήρα, το Ποτοσί του κάθε φιλόδοξου πολιτικού ή δημόσιου υπαλλήλου. Η διαφθορά στην Κύπρο δεν διεκπαιραιώνεται με μετρητά ή μετοχές ή οτιδήποτε άλλο αλλά με επιταγές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βολικό είναι άλλωστε.

Αρχίζει να γίνεται ξεκάθαρο πια ότι στον όχι και τόσο μακρινό ορίζοντα οι επιταγές της ΚΔ δεν θα αξίζουν πια το ποσό που θα αναγράφεται.
Αυτή θα είναι η μέρα που θα συνειδητοποιήσουμε ότι η διχοτόμηση δεν είναι λύση.