Γαλάζια Έχιδνα κεφ. 4ον

Το μπλόγκ της Επιτροπής Ανακεφαλαίωσης της Ελευθερίας είχε πηχυαίο τον τίτλο: "Καλά Ξεκουμπίδια!" και από κάτω τον επίτιτλο: "Αυτοκτόνησε και ο Anef" ενώ παρακάτω αποκάλυπτε την πληροφορία ότι το τσουτσούνι του μακαρίτη ήταν πρόσφατα περιτμημένο.

*******************

Διαβάζοντας τον φάκελο της υπόθεσης με προσοχή στο γραφείο του ο Διευθυντής του ΤΑΕ Ιωάννης Μπιχλιμπίδης είχε τις αμφιβολίες του... Πρώτα-πρώτα ο Anef δεν είχε κανένα λόγο να θέσει τέρμα στη ζωή του. Όποιος τον ήξερε τον περιέγραφε σαν ένα πολύ χαλαρό τυπά που λάτρευε τα αρνίσια σουβλάκια και συχνά-πυκνά τον έβλεπαν σε κατάσταση μέθης παρέα με μιά ομάδα καλλίγραμμων γυναικών να τραγουδά τουρκικά παραδοσιακά τραγούδια. Η οικονομική του κατάσταση ήταν παραπάνω από καλή αφού όλοι είχαν να πουν για εκατονταδόλαρα που άφηνε φιλοδωρήματα όπου κυκλοφορούσε. Εξ'άλλου η έκθεση του ιατροδικαστή έδινε ως αιτία θανάτου τραύμα που προήλθε από την είσοδο φορητού υπολογιστή στον πρωκτό του θανόντα και μετά ήταν και η τρύπα στον τοίχο του διαμερίσματος του που διέγραφε την σιλουέττα μεγαλόσωμου άνδρα. Καθώς συμπλήρωνε τα χαρτιά που μετέτρεπαν την αυτοκτονία σε δολοφονία σκεφτόταν ότι είχε πάρα πολύ δύσκολο έργο μπροστά του αφού οι λεπτομέρειες του εγκλήματος έφερναν στο μυαλό του ένα πολύ συγκεκριμένο ύποπτο.

******************

Την ίδια ώρα στο Starbucks της Λευκωσίας ο Πάμπος απολάμβανε ένα non-fat latte παρέα με τον φίλο του Σύμη Αγγουρίδη, γνωστό δικηγόρο. Οι δυό τους είχαν γίνει αχώριστοι κατά την δίκη του Πάμπου στην Βρεττανία για το γνωστό συμβάν. Ο Σύμης αντιπροσώπευσε τον Πάμπο και μάλιστα αφιλοκερδώς στην δίκη που κρατησε έξι μήνες σχεδόν και κατάληξε στην αθώωση του Πάμπου αλλά και στην φάτσα του Αγγουρίδη στο εξώφυλλο του Time με τον υπότιτλο : "World's best lawyer?".

-Τωρά ρε Σύμη ήταν ανάγκη να έρτουμεν εις τον κωλοαμερικάνικον κωλοκαφενέν τους να κάτσουμεν;

-Ε, ήντα να κάμουμεν ρε Πάμπο μου αφού θέλω να την δεις τη σκρόφα! Επήρε μου θκυό μήνες να μάθω ποιά ένι τζιαι που συχνάζει τζιαι ο πιό σίουρος τρόπος ήταν να έρτουμε δαμαί την ώρα που πίνει τον καφεν της.

-Ε καλό, άμπα τζια πιεί καφέν κυπριακόν με τες γειτόνισσες η Κυρία Δρακούνα!

-Κατάλαβε το Πάμπο μου, τούτη εν η κοινωνία της Κύπρου σήμερα. Σκέτη παρακμή, χωρίς τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα, μακριά που την γειτονιά, που την οικογένεια, αλλά δυστυχώς τζιαι που τον Χριστό. Αφού θωρείς τα τζιαι εσύ, η ελληνικότητα της Κύπρου εν υπό διωγμόν!

-Έτσι έρκεται μου να τους πασπαλιάσω ούλλους τούντους πικιφρύνους δαμέσα!

-Πάμπο είπαμεν ήρεμα! Μεν ημπερτέψουμεν πάλε! Είπεν σου τα τζιαι ο Δεσπότης: κλείσ' τα μμάθκια σου, ανάπνευσε βαθκιά τζιαι σκέφτου ότι το 76 τοις εκατό τούτου του λαού είπεν όι στους ιμπεριαλιστές. Εν εχαθήκαν ούλλα ακόμα! Α, έτην μόλις έκατσεν τζιαμαί! Εν τζιείνη με την τσέντα με την πέτσενην της κουφής.

Τότε ήταν που ο δριμύτερος σιεηττάνης της ανθρώπινης ιστορίας αποφάσισε να κεντήσει την βιονική καρδιά του Πάμπου Β'.

Οικονομία vs Ανομβρία

Με τα όσα εμετικά συμβαίνουν αυτές τις μέρες οι ευεργετικές βροχές που πέφτουν αυτές τις μέρες πέρασαν στα ψιλά. Ακούγοντας μιά είδηση σήμερα νομίζω πως έλυσα το παζλ της ανομβρίας.

Οι βρετανικές βάσεις υποβαθμίζονται, το είπε και το channel 4, μας πληροφορεί το ΡΙΚ. Οι στρατιώτες επιστρέφουν στη Βρετανία για να εξοικονομηθούν πόροι προφανώς αφού με την οικονομική κρίση που πλήττει την χώρα οι αμυντικές δαπάνες πρέπει να περικοπούν. Υπόθετω ότι μέσα σε αυτές τις δαπάνες πέφτουν και όποιαδήποτε ποσά χρησιμοποιούνταν για τον βομβαρδισμό των κυπριακών συννέφων με χημικά τα οποία τα διέλυαν και μαζί τους βέβαια οποιεσδήποτες ελπίδες είχαν οι Κύπριοι για βροχές. Ουδεν κακόν αμιγές καλού λοιπόν!

Προστιθέμενο bonus είναι και το ότι τα κυπριακά σύννεφα θα παρενοχλούν τώρα ανενόχλητα τις κεραίες των Βρετανών που θα βλέπουν σιονούιν στα ιμπεριαλιστικά τους μόνιτορ!

958 χρόνια πρίν...

Βρετανία, το Σωτήριον έτος 1051. Μιά παρεξήγηση φέρει αντιμέτωπο ο Βασιλιά Έντουαρντ τον Εξομολογητή με τον ισχυρότερο άρχοντα του βασιλείου Γκόντγουιν, Κόμη του Γουέσσεξ. Οι δύο στρατοί έχουν στρατοπεδεύσει κοντά στο Γκλόστερ. Ενώ ο εμφύλιος πόλεμος φαίνεται αναπόφευκτος, ο βασιλιάς της Νορβηγίας Μάγκνους που διεκδικεί τον Αγγλικό θρόνο ετοιμάζεται να εισβάλει. Όταν...
But some prevented that; because it was very unwise that they should come together; for in the two armies was there almost all that was noblest in England. They therefore prevented this, that they might not leave the land at the mercy of our foes, whilst engaged in a destructive conflict betwixt ourselves.

"Κάποιοι όμως το εμπόδισαν΄επειδή θα ήταν πολύ άσοφο να πλεμήσουν΄ αφού στυς δύο στρατούς υπηρετούσαν οι ευγενέστεροι στην Αγγλία. Γι'αυτό εμπόδισαν [τον πόλεμο], για να μήν αφήσουν την χώρα στο έλεος των εχθρών μας, ενώ θα ήμασταν σε καταστροφική σύγκρουση μεταξύ μας." *

Διαβάζοντας το υπέροχο βιβλίο Millenium, του Tom Holland, η διήγηση αυτού του περιστατικού μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση. Τι οδήγησε τους δύο άντρες σε μιά τόσο σοφή απόφαση; Δεν ξέρω αν υπάρχουν παρόμοια γεγονότα καταγεγραμμένα στην ιστορία (αν έχετε κάποια υπ'οψιν παρακαλώ παραθέστε τα!) αλλά οι δύο αυτοί άντρες ήταν σίγουρα πολύ πιο μπροστά από τη εποχή τους, ακόμη και από την δική μας.

Στις μέρες μας ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης/δράσης έχει εκφραστεί και με μαθηματικό τρόπο γνωστό ως Θεωρία Παιγνίων (game theory) με πάμπολλές εφαρμογές από την βιολογία μέχρι τα οικονομικά και τις κοινωνικές επιστήμες.

Τα παραδείγματα που έρχονται στο νού είναι πολλά. Η διάσκεψη για τις περιβαλλοντικές αλλαγές στην Κοπεγχάγη, οι συνομιλίες για το κυπριακό, το εσωτερικό μέτωπο, η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, οι εργασιακές σχέσεις κλπ. Σκέφτομαι ότι αυτό που τελικά είναι το πιό δύσκολο, σε σχέση τουλάχιστον με τα κοινωνικοπολιτικά θέματα, είναι ο προσδιορισμός των παικτών, των κανόνων και του επιθυμιτού αποτελέσματος.

Ποιοί είμαστε "εμείς", ποιοί οι "άλλοι" , τι παιχνίδι παίζουμε και πως το παιχνίδι τελειώνει;

Πρέπει να τονίσω εδώ ότι το παιχνίδι δεν τελειώνει κατ'ανάγκη με την επικράτηση του ενός από τους παίκτες αλλά όπως και στο παράδειγμα μας, με όλους τους παίκτες ζωντανούς και μιά σημαντικά αυξημένη πιθανότητα επιβίωσης στο μέλλον.

*Από το Anglo-Saxon Chronicle, η κακή μετάφραση δική μου.

Α15/Ι

Ο Λάρρυ είχε μάθει να παρατηρεί τους ανθρώπους μεθοδικά, αφαιρώντας τον εαυτό του από το χώρο. Είχε μάθει να βάζει το άτομό του στο περιβάλλον όπου και όταν χρειαζόταν να γίνει. Το πιό δύσκολο ήταν το να μεταφράζει τις αισθήσεις και τις εμπειρίες του σε πληροφορίες. Ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι; Τί θέλουν, τι νιώθουν, τι προσδοκούν;Τι ενθουσιάζει τον υφασματοπώλη που με μηχανικές κινήσεις μετρά τους πήχες που θα δώσει; Τι μπορεί να φέρει το χαμόγελο στα χείλη της γυναίκας που παραπονιέται για το σταφύλι που προσφέρει ο παντοπώλης; Πού θα πάει ο γέρος με το δερμάτινο πρόσωπο όταν καταφέρει να πουλήσει τα τελευταία σύκα στο καλάθι του; Ένας ρολογάς με το ένα του μάτι κρατά ακόμη το μαύρο φακό του καθώς μιλάει σε έναν πελάτη του. Ίσως αυτός με το ένα του μάτι να είδε την δολοφονία του Νταν. Ίσως με αυτό το μάτι να κοίταξε για μια στιγμή τον δολοφόνο στα μάτια και κατάλαβε τι θα γινόταν στα επόμενα δευτερόλεπτα και με το ένα του μάτι να του είπε «ειν'εντάξει, δεν θα μιλήσω» και να ξαναέσκυψε στο σπασμένο του ρολόι σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Οι Άγγλοι λέγανε τον δρόμο αυτό «το μίλι του θανάτου».

Αγόρασε τα σύκα και συνέχισε να περπατά προς την τουρκική συνοικία. Λίγα λεπτά μετά βρέθηκε μπροστά από τον παλιό καθεδρικό των βασιλέων της Κύπρου και της Ιερουσαλήμ. Αλλόκοτο πράγμα αυτό το κτίσμα με τις μυτερές αψίδες και τις λεπιδωτές γραμμές και τις εκατοντάδες κρίνα. Στις γωνιές είχε τώρα μιναρέδες και τα βιτρώ με τις εικόνες απ'τη βίβλο είχαν αντικασταθεί με λευκά αραβουργήματα. Σειρές αγίων και πάπων ήταν πελεκημένοι στις τριπλές αψίδες που πλαισίωναν την μεγάλη πόρτα σαν μια φρουρά ξεχασμένη στο πόστο της. Σκέφτηκε τους τεχνίτες που έκαναν το ταξίδι μέχρι εδώ για να δουλέψουν στη κατασκευή του. Με το ζόρι ίσως ή με αδρές αμοιβές; Τους είδε μιά στιγμή ψηλά σε ξύλινες σκαλωσιές να βρίζουν την ώρα ταλαιπωρημένοι από τη ζέστη και την εύθραυστη κίτρινη πέτρα.

Ακούμπησε σε ένα μισοχαλασμένο τοίχο και τρώγωντας τα σύκα του παρατηρούσε τους πιστούς που μαζεύονταν για την απογευματινή προσευχή. Άφηναν τα παπούτσια τους έξω και περνούσαν απ'τη φασαρία του παζαριού στη φωτεινή ησυχία του τζαμιού. Σχεδόν χαμογέλασε πίσω απ'το σύκο του βλέποντας τους να αγγίζουν το μέτωπο στο πάτωμα του οίκου του Θεού με τα πολλά ονόματα. Ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι στην άγνοια του Πολέμου ή μήπως το αντίθετο; Ίσως τον Πόλεμο να τον κουβαλούσαν σαν κουβάρι κάτω απ'τα πνευμόνια τος και να έβλεπαν ότι το κλάμα και το γέλιο συναντιώντουσαν σαν τους δύο θεούς του ναού αυτού με τις πόρτες της δύσης και τα παράθυρα της ανατολής. Ίσως να ξέρουν και απλά να αρνούνται να πολεμήσουν το πεπρωμένο τους. Έτσι έκανε κι'ο παλιόφιλος ο Ντάν.

Δεκατρείς μήνες πέρασε με τον Νταν. Τελειώσανε τον πόλεμο μαζί , απ'τη Νορμανδία μέχρι το Βερολίνο και κάθε μέρα ο Νταν περίμενε το θάνατο του. Πρίν φύγουν τα αποβατικά απ'την Αγγλία έδωσε το χέρι του σε μια γύφτισσα να του πεί το ριζικό του. Το ριζικό του δεν τό'μαθε από τα λόγια της αλλά απ'το τρέμουλο στο χέρι της που κρατούσε το δικό του και το δέσιμο των φρυδιών της πριν σηκώσει το κεφάλι και του πει «θά'σαι εντάξει».

Στο τελευταίο φως της μέρας μόλις που διέκρινε το όνομα του κ. Ακσόυ , δικηγόρου , στην μεταλλική πλακέτα δίπλα από την πόρτα του γραφείου του.

*******************

Ο Ευέλθων Γεωργιάδης ψαλίδισε τις δυό-τρείς ατίθασες τρίχες από το μουστάκι του και τακτοποίησε τα μαλλιά του με λίγη μπριγιαντίνη. Ήξερε ότι ένα καλό παρουσιαστικό δούλευε πάντα προς το συμφέρον του. Πήρε ένα φρέσκο πακέτο τσιγάρα απ'τον διπλανό μπακάλη και άναψε το πρώτο πρίν αρχίσει να περπατά προς το Λήδρα Πάλας. Σουρούπωνε και η κίνηση στο Μακρύδρομο άρχισε να καταλαγιάζει. Οι καταστηματάρχες με τους γάντζους και την σχεδόν κωμική ρυμθική κίνηση κατέβαζαν τις σιδεριές στις προσόψεις.

Μόλις που πρόλαβε τον Κωστάκη που βγαίνοντας απ'το χρυσοχοείο του με τον γάντζο στο χέρι αναρωτιόταν τι μαγείρεψε η γυναίκα του για το βράδυ.

-Έσιεις τίποτε γιαλλόου μου;

-Έχω ρε Ευέλθοντα αλλά ούλλη μέρα που ήσουν; Ίσια τωρά που μάχουμαι να σκολάσω;

-Έχουμεν τζιαι δουλειές ρε Κωστάκη.Τζιαι τωρά έχω-εν-έχω κανέναν δεκάλεπτον να σε δώ.

-Έλα μέσα.

Έκλεισαν πίσω τους την πόρτα. Ο Κωστάκης πήγε στο δωματιάκι πίσω από το γραφείο του και άνοιξε το χρηματοκιβώτιο που μόλις ένα λεπτό νωρίτερα είχε ασφαλίσει και έβγαλε ένα μικρό σακουλάκι από μπλέ βελούδο. Οι παλάμες του Ευέλθοντα ίδρωσαν μέχρι να βγάλει ο χρυσοχόος από μέσα ένα μαυρισμένο κέρμα. Ήταν περίπου δυό πόντους σε διάμετρο με ακανόνιστο σχήμα και με δυσκολία μπορούσε κάποιος να διακρίνει τα σχήματα και γράμματα στις δύο του όψεις. Πήρε το φακό και το κοίταζε πρώτα απ'τη μιά και ύστερα απ'την άλλη για σχεδόν τρία ολόκληρα λεπτά.

-Ρε Κωστάκη ξέρεις ίνταμπον τούτον;

-Έν έφκαλα συμπέρασμαν ρε φίλε, εν'τζιαι είμαι ειδικός εγώ σαν τζι'εσέναν, πάντως αν κρίνω που τες φιγούρες πρέπει ναν βυζαντινόν.

-Καλά εσκέφτηκες Κωστακη! Θωρείς τούτην την φιγούραν δαμαί; Φορεί στέμμα τζιαι κρατεί στο έναν σιέριν ακακίαν τζιαι στο άλλον σκήπτρον με σταυρόν τζιαι τα ρούχα του εν αυτοκρατορικά. Τούτος εν Βασιλέας! Τζιαι που την άλλην εν ο Χριστός με φωτοστέφανον τζιαι Ευαγγέλιον. Ποιός όμως εν ο Βασιλέας τούτος; Τούτα τα γράμματα τα φαημένα δαμαί εγώ φκάλλω τα ΙΣΑΑΚΙΟΣ. Τούτος ήταν ο τελευταίος Έλληνας βασιλιάς της Κύπρου Κωστάκη τζιαι τούτον το νόμισμαν πρέπει να εκόπηκεν δαμαί στην Λευκωσίαν μεταξύ του 1185 τζιαι του 1191! Τζιαι ήταν ο Εγγλέζος ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος που ήρτεν τζιαί εκατάκτησεν το νησί. Τωρά εν η πρώτη φορά που τότε που η Κύπρος κυβερνάται που Έλληνες! Τούτον το κέρμαν εν...

Κατάλαβε ότι το ενθουσιώδες του λογίδριο ανέβαζε κατακόρυφα την τιμή του αντικειμένου και σταμάτησε πρίν προδώσει και τη σπανιότητα του κομματιού.

-Πόσα θέλεις;

-Έ, έναν πεντόλιρον εν πάει;

-Ε όι τζιαί πεντόλιρον ρε Κωστάκη, εν τζιαι είμαι ο Ωνάσης!

-Εν τζιαι 'ννά βρεις άλλον σαν τούτον Ευέλθοντα...

Ο Ευέλθων δάγκωσε το μουστάκι του. Ήξερε ότι δεν μπορούσε να αντισταθεί στο πάθος του συλλέκτη και ότι η δική του βλακεία ανέβασε την τιμή τόσο ψηλά. Έβγαλε το πορτοφόλι του και έδωσε το πεντόλιρο στον έμπορο. Κάνοντας για την πόρτα γύρισε ξανά προς τον χρυσοχόο.

-Εν να σε δούμεν πόψε Κωστάκη;

-Εε...έθθελω να ανακατωθώ τούτην την στράταν Ευέλθων.

-Ίντα μπου σημαίνει τούτον ρε Κωστάκη, ήρταμεν ως δαμαί τζιαί να τα παριτήσουμεν; Ο Αγώνας τωρά εν να δικαιωθεί!

-Σαν να μεν το πιστέφκω. Τη Ζυρίχην υπογράψαμεν την, εβάλαμεν τζιαι τους Τούρκους μέσα. Ήμουν εναντίων που τηνπρώτη στιγμήν αλλά νομίζω τωρά τζιαί να πάει... παραπάνω ανακατωσιές μόνον κακά εν να φέρουν.

-Τί να σου πω... δικαίωμα σου. Αν αλλάξεις γνώμη ξέρεις που να με έβρεις. Γειά σου.

-Στο καλόν...

Συνέχισε το περπάτημα στους σκοτεινούς πιά δρόμους. Θα ήταν ακριβώς στην ώρα του στο λόμπι του ξενοδοχείου, η συνάντηση αναγκαστικά μικρή σε διάρκεια αφού στις οχτώ έπρεπε να ήταν στην συνάντηση της Οργάνωσης στην Παιδαγωγική.

****************************

Ο κ. Ακσόυ υποδέχτηκε τον Λάρρυ με τον συνηθισμένο του ενθουσιασμό , περνώντας μπροστά από το γραφείο του και προσφέροντας το δεξί του σε χειραψία ενώ το αριστερό από πάνω έδινε ένα πιό εγκάρδιο τόνο. Τον οδήγησε στην καρέκλα μπροστά από το γραφείο και πήγε κατ'ευθείαν στο ντουλαπάκι της βιβλιοθήκης απ'οπου έβγαλε ένα μπουκάλι κυπριακό κονιάκ και δύο ποτηράκια. Τα γέμισε και έδωσε το ένα στον Λάρρυ.

Καθώς ο Ακσόυ άναβε το τσιγάρο του το βλέμμα του Λάρρυ πήγε στα δύο πορτραίτα που κρεμόντουσαν πίσω του. Στα δεξιά ο Ατατούρκ και στα αριστερά ο Μωχάμετ ο Πορθητής. Και οι δύο τους με δεμένα τα φρύδια έδειχναν να καρφώνουν το βλέμμα τους όχι τόσο στον Λάρρυ όσο στον Ακσόυ.

-Θέλω να σας ευχαριστήσω και προσωπικά και εκ μέρους της κοινότητάς μας για την πολύτιμη σας βοήθεια κύριε Ντέβλιν. Ακόμη και αυτή η ταινία είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για εμάς, μην ξεχνάτε ότι κανείς από τους άντρες μας δεν έτυχε στρατιωτικής εκπαίδευσης...

-Κάνουμε ότι μπορούμε κ. Ακσόυ. Σαν ηγέτες του ελεύθερου Κόσμου οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υποχρέωση να προετοιμάζουν τους συμμάχους τους γιά ότι ήθελε συμβεί.

- "Αν επιθυμείς την ειρήνη, προετοιμάσου για τον πόλεμο."

-Ακριβώς! Και θέλουμε τους Τούρκους της Κύπρου στο πλευρό μας, στην ειρήνη ή στον πόλεμο.

-Ξέρετε οι περισσότεροι από εμάς εδώ στην Κύπρο είμαστε απόγονοι στρατιωτών, μέρος των ενδόξων στρατιών που κατέκτησαν Ανατολή και Δύση. Πέρασαν όμως τέσσερεις αιώνες από τότε, δεθήκαμε πιά με τη γη και αγαπήσαμε την ειρήνη...Άλλο ένα κονιάκ;

Ο Λάρρυ κοίταξε το ρολόϊ του. Μπορούσε να κάτσει για άλλα πέντε-δέκα λεπτά και να προλάβει το επόμενο ραντεβού στην ώρα του.

-Γιατί όχι; Αυτό το κονιάκ είναι από τις πιό ευχάριστες εκπλήξεις που είχα φτάνοντας στο νησί σας!

Τα ποτηράκια ξαναγέμισαν . Τα σήκωσαν και οι δύο σε ένα εναέριο εβίβα και τα μάτια τους συναντήθηκαν . Λίγους μήνες πρίν, σε ένα καφενείο με θέα τον Βόσπορο, ο Χόπκινς του εξηγούσε πως ο κάθε σύνδεσμος ή εν δυνάμει πράκτορας ήταν σαν μιά γυναίκα που θέλεις να αποπλανήσεις. «Πρέπει να φτιάχνεις μιά προσωπική σχέση. Αν του αρέσουν τα ανέκδοτα, του λες ανέκδοτα. Αν του αρέσει να συζητά για την λογοτεχνία, του μιλάς για την λογοτεχνία. Αν του αρέσει το φαϊ και το ποτό, τον βγάζεις έξω και πίνετε και τρώτε. Πρέπει να ξέρεις τις απόψεις του, τα προβλήματα και τις ιδιοσυγκρασίες του, αλλά πάνω απ'όλα πρέπει να ξέρεις τα κίνητρα του...»

Μόλις το κονιάκ κατέβηκε από τον οισοφάγο στο στομάχι του Λάρρυ ένιωσε τον πρώτο πόνο να τον χτυπάει σαν από καραμπόλα στα έντερα. Ένας κρύος και αηδιαστικός ιδρώτας έβρεξε ελαφρά το σβέρκο και το τριχωτό της κεφαλής του. Ζήτησε το δρόμο για την τουαλέτα κρύβοντας μαεστρικά τον πανικό του και μόλις βγήκε από την πόρτα του γραφείου έτρεξε στο σπιτάκι που ήταν στην μικρή αυλή του κτιρίου. Ευτυχώς η τουαλέτα ήταν ευρωπαϊκή και καθαρή. «Τα σύκα! Διάολε! Τα σύκα του κωλόγερου ήταν χαλασμένα!»

*********************************

Ο Ευέλθων έφτασε κάπως αργά στο ξενοδοχείο. Πάντα έβρισκε τον Ντέβλιν να τον περιμένει στο ίδιο τραπέζι αλλά σήμερα δεν ήταν έκει. Παράξενο. Εφτά και οχτώ λεπτά. Κάθησε στο μπάρ και παρήγγειλε καφέ. Έβγαλε απ'την τσέπη του το βελούδινο σακουλάκι και άδειασε με προσοχή το πολύτιμο περιεχόμενο στην παλάμη του. Άναψε τσιγάρο και άδειασε την πρώτη ρουφηξιά στο πλάϊ χωρίς να σηκώνει το βλέμμα του απ'την φαγωμένη φιγούρα του αποστάτη βασιλιά. Ο τελευταίος Έλληνας άρχων της Κύπρου και όμως αυτός που την ξεχώρισε από τον εθνικό κορμό πριν την χάσει από τα χέρια του. Ο τύρρανος που ήθελε την Κύπρο για τον εαυτό του και τελικά την χαράμισε. Λένε ότι ο Ριχάρδος υποσχέθηκε ότι δεν θα τον δέσει με σίδερα και έτσι τον παρέδοσε στους Ιωαννίτες Ιππότες δεμένο με ασημένιες αλυσίδες. Οι Εγγλέζοι κι'οι υποσχέσεις τους!

*********************************

Επάνω στην τουαλέτα ο ιδρωμένος Λάρρυ βλαστημούσε την ώρα που πήρε την διαταγή να έρθει σ'αυτό το νησί και την βλακεία του να αποφασίσει να συνδυάσει μιά επιχείρηση, έστω και τόσο μικρή και ασήμαντη, με μια βόλτα στην πόλη. Προσπαθώντας να βρεί κάτι θετικό στην κατάσταση κατάληξε στα 4 ρολά χαρτιού που ήταν στοιβαγμένα στο πλάι και την καθαριότητα του καμπινέ. Έπρεπε να ήταν ήδη στο δρόμο για το ξενοδοχείο. Μπορούσε όμως να ρισκάρει οκτώ με δέκα λεπτά περπάτημα στην κατάστασή του; Μπορεί κάλλιστα να ακολουθούσε δεύτερο ή και τρίτο κύμα διάρροιας. Και τώρα τι; Θα έμενε στο γραφείο του Ακσόυ μέχρι να του περάσει; Δύσκολο. Ο Ευέλθων θα περίμενε και ο Λάρρυ δεν είχε τρόπο να τον ειδοποιήσει. Ο Ακσόυ θα του επέτρεπε βέβαια να τηλεφωνήσει από το γραφείο του και είχε το αριθμό τηλεφώνου του λόμπι αλλά πως θα ζητούσε τον κ. Γεωργιάδη μπροστά στον Ακσόυ; Άλλη μιά σουβλιά στα έντερα τον έφερε μέχρι δακρύων. Λες να μην ήταν τα σύκα; Τόσο κακό μισή ώρα από την στιγμή που τα έφαγε; Και τι να πεί στον Τόνυ; Καλό παιδί ο Τόνυ, πρώτη φορά είχε προϊσταμενο που να προσφέρει και γέλιο αλλά αυτή την φορά θα γελούσε εις βάρος του. Ή δεν θα γελούσε καθόλου. Διάολε πως έμπλεξα έτσι; Ο Λάρρυ που ξεγλίστρησε από τους χασάπηδες του Λουμούμπα, ο Λάρρυ που εκτέλεσε ένα Πωλονό σπιούνο με ένα στυλό διαρκείας, παγιδευμένος στην τουαλέτα/παράγκα κάποιου Κύπριου δικηγόρου που νόμιζε ότι μια εκπαιδευτική ταινία του αμερικανικού στρατού θα έκανε τους χωριάτες του στρατιώτες. Νόμισε πως άκουσε ριπές πολυβόλου από απόσταση. Ήταν οι σταγόνες της βροχής πάνω στην τσίγκινη οροφή της τουαλέττας.

*********************************

-Αλόπως έθθαρτει πόψε ο παρέας σου.

-Συγγνώμη;

-Ο παρέας σου λαλώ, ο ξένος, συνήθως εν εις την ώραν του: εφτά. Εν εσού που μπορεί να αρκήσεις λλίο. Εν οχτώ παρά δέκα.

-Τζιαι κρατείς εσύ λοαρκασμό, πότε πάω τζιαι πότε έρκουμαι;

-Μεν πιάννεσαι ρε φίλε, είπα να αννοίξω καμιάν κουβένταν αφού είσαι μόνος σου. Την δουλειάν μου κάμνω.

-Δουλειά σου ένι να μου βάλεις αλλό 'ναν ουϊσκι τζιαι να φτζιαιρώσεις τζιαι το τασάκι! Εντάξει Κόκο;

-Εντάξει!

Γέμισε ένα ποτηράκι ουϊσκι και πάγο και το χτύπησε μπροστά στον Ευέλθων. Άδειασε και το τασάκι και το έριξε πίσω στο μπάρ. Ο λαιμός του έφραξε απ' τα λόγια που προσπάθησε να καταπιεί και ελευθερώθηκε πετάγωντας τα πίσω.

-Έν το ελάλουν πους ήταν να γινείς τέθκιος σκατάς ρε Ευέλθων. Εν ο θκειός μου ο Γιαννής οξά ο μάστρος σου ο υπουργός που σού'μαθεν τούντα αππώματα;

Ο Ευέλθων τον άρπαξε από τον γιακά και τον τράβηξε προς το μέρος του καθώς το ψηλό σκαμνί του μπαρ έπεσε με κρότο.

-Τον τζιύρην μου να μεν τον βάλλεις εις το στόμα σου ρε. Όσο για τον μάστρον μου, έσιει τζιαι γιαλλόου σας ράμματα.

-Ο τζιύρης σου ήταν κύριος, έν θα εκαταδέχετουν να γινεί τσιράκκιν τζιείντης φτέλλας.

Τα καμμιά δεκαριά άτομα που κάθονταν στο λόμπι σταμάτησαν τις κουβέντες τους και κοιτούσαν τον Κόκο και τον Ευέλθοντα πιασμένους πάνω απ'το μπάρ. Για κάποιες στιγμές ακουγόταν μόνο η βροχή που τώρα με μανια χτυπύσε τα τζάμια. Έλυσαν τον εναγκαλισμό τους και επέστρεψε ο καθ'ενας στην δική του πλευρά της μπάρας.Ο διευθυντής φώναξε στο γραφείο του τον Κόκο και ο Ευέλθοντας πήγε στη ρεσεψιόν γιά τηλεφώνημα.

********************************

Καμμιά εξηνταριά άντρες ήταν μαζεμένοι στην αίθουσα και κουβέντιαζαν περιμένοντας. Ο Κυριάκος δεν είχε και πολλούς γνωστούς εδώ. Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήταν καν σίγουρος αν έκανε καλά που ήταν εδώ. Κάτι είχε αλλάξει. Δεν ήξερε γιατί αλλά δεν ένιωθε πιά αυτό που ένιωθε λίγα χρόνια πρίν, τα χρόνια του Αγώνα. Τις μέρες εκείνες ήταν όλοι τους ένας, σαν εκκλησίασμα την ώρα της Αναφοράς. Τώρα....

-Καλησπέρα! Ο Κυριάκος είσαι έννεν; Εγώ είμαι ο Γιώργος, εβρεθήκαμεν την προηγούμενη φορά τζιαι εκουβεντιάζαμε , θυμάσαι;

-Ναι καλο! Έν ήταν ανάγκη να μου αθθυμίσεις! Καλησπέρα. Τι γίνεσαι;

-Καλά, έτο, δαμαί. Να δούμε ίνταμπον να γινεί...

-Ίνταμπον να γινεί ρε Γιώργο μου, έτο εννα μας δείξουν καμιάν ταινίαν πάλε. Θέσεις μάχης, πυρ και κίνηση... Περιμένουμεν τζιαι πως θα εξελιχτούν τζιαι τα πολιτικά, πέρκει τελειώνουμεν με τουντην υπόθεσιν.

-Πέρκει φέρει ο Μακάριος τα πράματα τζιαμαί που τα θέλουμεν.

-Πέρκει.

-Κατά τα άλλα η ζωή πως τα πάει; Πού δουλεύκεις είπαμεν;

-Τωρά βοηθώ νάκκον τον αρφόν μου στο πελεκανιόν...

-Γιατί εν κανονίζεις τίποτε, να διοριστείς; Εννα κάμνεις τον υπάλληλον του αρφού σου άθρωπος που έδωσες τόσα στον Αγώνα;

-Έν να εκμεταλλευτούμεν τον Αγώνα τωρά ρε φίλε;

-Έννεν για εκμετάλλευσην που μιλώ Κυριάκο για όνομαν του Θεού! Ποιοί δηλαδή πρέπει να κρατούν τες θέσεις; Οι κομμουνιστές οξά τούτοι που επαίζαν πελλόν τον τζιαιρόν που εμείς εβάλλαμεν την ζωήν μας κάτω;

-Ε...εν καλά που λαλείς...

-Κάτσε να μιλήσω εγώ του φίλου μου του Γεωργιάδη τζιαι κάτι εννα βρεθεί τζιαι γιαλλόου σου. Κάτι πρέπει να σου χρωστά η πατρίδα για τον ξύλον που έφαες στην Κοτσινοτριμιθκιά!

Στην πόρτα φάνηκε ένας από τους επιτελείς.

-Κύριοι! Παρακαλώ!

Όλοι γύρισαν προς το μέρος του.

-Πηγαίνετε σπίθκια σας. Η αποψινή συνάντηση ακυρώνεται. Έχουμε πρόβλημα με την ταινίαν. Θα ενημέρωθείτε για την επόμενη συνάντηση. Καληνύχτα.

Οι κίτρινες λάμπες των δρόμων της Λευκωσίας έριχναν το αχνό τους φως σαν καντήλια μέσα στη υγρή νύχτα καθώς καμμιά εξηνταριά άντρες γύριζαν στα σπίτια τους.

The Alan Shore Award

Το πρώτο Βραβείο Alan Shore πάει στον κ. Ευσταθίου, δικηγόρο του υπουργού Γεωργίας κ. Πολυνείκη. Η απεραντωσύνη του ταλέντου αυτού του ανδρός ως νομικού είμαι σίγουρος ότι θα ταπείνωνε και τον ίδιο τον Άλαν εάν αυτός ήταν ο δικηγόρος της κατηγορούσας αρχής. Ο άνθρωπος είναι τόσο προχωρημένος, τόσο πολύστροφος νοητικά που ελάχιστοι από εμάς μπορούν να παρακολουθήσουν τον ειρμό των σκέψεών του. Λένε ότι μόνο οι ελάχιστοι διαλεχτοί που έχουν περάσει την εξέταση του πάνελ του ΑΝΤ1 μπορούν πραγματικά να αντιληφθούν αυτά που πραγματικά λέει ο κ. Ευσταθίου. Άλλοι λένε ότι ούτε ο ίδιος ο κ. Λουκής Λουκαϊδης δεν μπορεί να τον παρακολουθήσει ενώ ο κ. Τριανταφυλλίδης πρέπει να τον ηχογραφήσει και να μελετήσει το γραπτό κείμενο που του ετοιμάζει η γραμματέας του.
Μέσα σε πέντε μόλις λεπτά ραδιοφωνικής εκπομπής ξεγύμνωσε την αμερικανοβρεττανικοσυναγερμική συνομωσία πού είχε ως στόχο τον κ. Πολυνείκη, την ΕΔΕΚ και, ως απώτερο στόχο βέβαια την καταστροφή της Κύπρου μέσω της επαναφοράς του Σχεδίου Αννάν.
Θα ήθελα επίσης, παρουσιάζοντας αυτό το βραβείο να κακίσω την ποθκιαντραπωσύνη του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ο οποίος, βουλιαγμένος στην εμπάθεια που τον διακρίνει τόλμησε να υπονοήσει ότι υπάρχει έστω αμυδρή πιθανότητα υπουργός προερχόμενος από την ΕΔΕΚ (η οποία αν θυμάστε είχε ραπίσει με το οχι της το 2004 τον Κόφφι Αννάν και λοιπούς εχθρούς της Κύπρου, εντός και εκτός αυτής) να είναι ένοχος!
Όσο για το σκουλήκι που χωρίς αιδώ ρίχνει κατηγορίες κατά ΕΔΕΚίτες έχω να πω ένα πράγμα μόνο: ΠΡΟΣΕΧΕ!

Εκλογές 2016.

Δεν υπάρχει ούτε ένας Τούρκος στρατιώτης στην Κύπρο.
Οι έποικοι που έχουν πάρει άδεια παραμονής είναι περίπου 20 000.
Με αφετηρία την Πρόταση για το Ορθό ΝΑΙ και μετά μια σειρά απίστευτων γεγονότων στην περιοχή μας* το κυπριακό δεν υφίσταται πλέον.
Το 86.5% των προσφύγων έχουν επιστρέψει στις πατρογονικές τους εστίες.
Η Κύπρος είναι ένα ενιαίο κράτος χωρίς εθνοτικούς ή θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Οι Τουρκοκύπριοι είναι απλά μιά μειονότητα ενώ υπάρχει ένα υφυπουργείο που ασχολείται με θέματα κυπρο-ασιατικού πολιτισμού.
Ο δείχτης του ΧΑΚ έχει ξεπεράσει τα νούμερα του '99 και οι περισσότεροι έχουν ήδη ξοφλήσει τις υποθήκες των σπιτιών τους ενώ η Αμμόχωστος αρχίζει να μοιάζει με ένα μεσογειακό Ντουμπάι.
Όλοι οι πολίτες ψηφίζουν πρόεδρο και βουλή με ένα ψηφοδέλτιο και ένα εκλογικό κατάλογο.

Αποτελέσματα πρώτης Κυριακής:
-Μιχάλης Παπαπέτρου, στηριζόμενος από το ΑΚΕΛ και CTP , 42,9%
-Αναστασία Παπαδοπούλου, στηριζόμενη από ΔΗΣΥ, ΕΥΡΩΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και Οικολόγους, 45,2%
-Σερντάρ Ντεκτάς, στηριζόμενος από DP και AKP 11,7%
-Κύριος Τάκης, ανεξάρτητος, 0,2%.

Ο κ. Παπαπέτρου ανακοινώνει ότι δεν θα κάνει καμμία συναλλάγή με τον κ. Ντεκτάς γιά να εξασφαλίσει την στήριξή του στον Β' γύρο. Νιώθει σίγουρος για την νίκη αφού οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τους τουρκόφωνους Κύπριους δυσαρεστημένους από την προεδρία της κ. Παπαδοπούλου κατα 91%.
Η κ. Πρόεδρος αντιμετωπίζει ένα σοβαρότατο δίλημμα. Γιά να κερδίσει την στήριξη του κ. Ντεκτάς θα αναγκαστεί να υποσχεθεί ότι θα ανακαλέσει την, έστω συμβολική, κυπριακή στρατιωτική δύναμη από την Αλεξανδρέτα όπου βρίσκεται σαν μέρος της Διεθνούς Ειρηνευτικής Αποστολής. Πιθανολογείται ότι οι απαιτήσεις του κ. Ντεκτάς δεν θα σταματήσουν εκεί. Η αναστήλωση της προτομής του πατέρα του Ραούφ στην πλατεία Ευρώπης (πρώην πλατεία Σεραγίου) θα είναι σίγουρα στην ατζέντα.
Η κ. Παπαδοπούλου πρόκειται να συναντηθεί αύριο με τον κ. Ντεκτάς στην Στράκκα.

*Το μεσανατολικό πετρέλαιο έχει εξαντληθεί ξαφνικά.
Ο υιός της γρίππης του Ιούδα έχει αποδεκατίσει τον πληθυσμό του Ισραήλ το οποίο έχει προσαρτηθεί στο νέο Συρο-Παλαιστινιακό κράτος.
Η επανάσταση των Αλεβιτών έριξε την Τουρκία στο χάος εν μέσω του πολέμου με το νεοιδρυθέν Κουρδικό κράτος.
Η Συροπαλαιστίνη και η Αρμενία άδραξαν την ευκαιρία να εισβάλουν δήθεν για την επαναφορά της νομιμότητας.
Η ΕΕ απέστειλε στρατεύματα με την ονομασία Διεθνής Ειρηνευτική Αποστολή για την Ανατολία.

Μόνη η Αγάπη δεν μπορεί.

Ο Μακαριώτατος δεν κατάφερε τελικά να παρευρεθεί στην εκδήλωση της προηγούμενης κυριακής λόγω τεραστίων διαστάσεων εμποδίων που βρέθηκαν στον δρόμο του τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. Ήταν φανερά σικκιρτισμένος γιά αυτό το γεγονός αλλά τι να γίνει, η ζωή συνεχίζεται.

Αρχίζει όμως ο Ραδιομάραθώνιος. Με δικό του website, χορηγούς επικοινωνίας, φανελλάκια με Ραδιομαραθώνιος logo σε κάθε φανάρι, περίπτερα στις πλατείες, σλόγκαν και ότι άλλο χρειάζεται μια καλή καμπάνια.

Η CocaCola μαζί με ένα ελεγκτικό γραφείο, ένα ξενοδοχείο, αερογραμμές και ένα εισαγωγέα παρουσιάζει τον μήνα μουσικής.
Το K-Cineplex μας προσφέρει τον μήνα κινηματογράφου ενώ ο Σύνδεσμος εισαγωγέων αυτοκινήτου μαζί με τις Λαϊκή Χρηματοδοτήσεις μας δίνουν το Motorshow με τα νέα μοντέλα αυτοκινήτων.
Έτσι, γιατί μόνο η αγάπη μπορεί.

Δεν ξέρω αν έχω γίνει πιό κυνικός απ'οτι είναι αποδεκτό αυτές τις μέρες αλλά βλέπω ότι μόνο η αγάπη μπορεί να κάνει τέτοιο μάρκετινγκ.
Και δεν έχω βέβαια κανένα πρόβλημα με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, καλά κάνανε αυτοί που έστησαν τον Ραδιομαραθώνιο και καλά κάνουν που τον συνεχίζουν, απλά δεν μπορώ να πεισθώ ότι νομικά πρόσωπα προσφέρουν αγάπη.
Δεν μπορώ επίσης να πεισθώ ότι είκοσι χρόνια μετά, το κράτος που μπορεί να προσφέρει τερατώδεις συντάξεις και εφ'άπαξ στους πρόωρα αφυπηρετήσαντες των ημικρατικών (έτσι, γιατί απλά μπορούσαν να προσφέρουν περισσότερα αλλά επέλεξαν να μην το κάνουν), δεν μπορεί να προσφέρει ολοκληρωτική στήριξη και αρωγή στα παιδιά αυτά.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν παιδιά αλλοδαπών με ειδικές ανάγκες. Αν η Σριλανκέζα που μου καθαρίζει το σπίτι έχει κανένα μαυρούι με ειδικές ανάγκες στη ΣριΛάνκα. Κανένας Πακιστανός φοιτητής με δυσλεξία ίσως;

Η επικοινωνιακή εκστρατεία πάντως είναι παράδειγμα προς μίμηση.
Θα δούμε την Olympic Air και το ΡΙΚ να ηγούνται καμπάνιας κατά του ρατσισμού;
Θα δούμε την CoclaCola να βγάζει τενεκεδάκια που να γράφουν "συγχώρα με αδελφέ μου" στα ελληνικά και τουρκικά;
Θα δούμε κάποια μέρα την Baker Tilly Klitou να χορηγεί την εκστρατεία που θα έχει τίτλο: "Τι αλλάζει στην ζωή μας με την Ομόσπονδη Ενωμένη Κύπρο";

Η αγάπη όντως μπορεί να κάνει πολλά όχι όμως όλα και σίγουρα όχι μόνη της. Αν θέλετε να μαζέψετε χρήματα για κάποιο σκοπό ή και να ξυπνήσετε συνειδήσεις ρίξτε στο μίγμα και λίγη καπιταλιστική οικονομία μαζί με μια πρέζα χρηματοοικονομική κρίση.

Μύνημα του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β' προς το Χριστεπώνυμο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Κύπρου.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, αδελφοί Κύπριοι. Θέλησα σήμερα να επικοινωνήσω μαζί σας μέσω του αδελφού Παύλου, για ένα θέμα πολύ σημαντικό για το πολύπαθο νησί μας αλλά και για την σωτηρία των ψυχών του κάθε Χριστιανού Ορθόδοξου Κύπριου.
Υποφέραμε και υποφέρουμε τέκνα μου από την μισαλλοδοξία. Διωχθήκαμε και σκλαβωθήκαμε πολλές φορες στην ιστορία μας. Σήμερα ακόμη οι μισοί από εμάς ζουν σε ξένες χώρες εξαρτώμενοι από την φιλοξενία άλλων. Ξέρουμε τι σημαίναι να είσαι Ξένος, να προσπαθείς να αναγιώσεις Κυπριόπουλα στην ξενιτειά.
Πρόκειται για ένα θέμα τόσο βασικό στο Χριστιανικό βίο του κάθ'ενός μας που θα ήμουν ανάξιος του Θρόνου στον οποίο κάθομαι εαν δεν έπραττα σαν καλός ποιμένας αυτό που θα πράξω αύριο.
Στις 11 η ώρα, αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία, θα παρευρεθώ στην Πλατεία Ελευθερίας και θα πορευθώ με τόσους άλλους συμπατριώτες μου και άλλους ανθρώπους διαφόρων χρωμάτων, εθνικοτήτων και θρησκευμάτων και θα φωνάξω μαζί τους "ΟΧΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ".
Πρέπει να ξέρετε αγαπητοί ότι ο Χριστός δεν μαρτύρησε στο Σταυρό μόνο για τις αμαρτίες των λευκών ή των όσων πιστεύουν σε Αυτόν. Η Αγάπη του Χριστού δεν διακρίνει ούτε Έθνη ούτε γλώσσες ή τα χρώματα του δέρματος. Ο Χριστός μας αγάπησε και μας συγχώρεσε όλους ανεξαιρέτως και μας δίδαξε να κάνουμε το ίδιο.
Όταν ο Ιησούς προσέφερε στην "αλλοδαπή" Σαμαρείτιδα "το ύδωρ το ζων" και μιλούσε για τον Καλό Σαμαρείτη έμπρακτα έφτυνε τους ρατσιστές της εποχής του. Ας κάνουμε και εμείς το ίδιο αύριο στην Πλατεία Ελευθερίας.
Θα σας δω εκεί.

Για την ταυτότητα.

Το ερώτημα της κυπριακής ταυτότητας συνεχίζει να γυρίζει στο μυαλό μου. Πως να ορίσουμε την ταυτότητα ενός λαού, ειδικά ενός που δεν έχει ούτε κοινή γλώσσα ούτε κοινή θρησκεία; Ακόμη και το να χωρίσουμε τα δύο "είδη" Κυπρίων σε δύο αυτόνομες πολιτισμικές ταυτότητες είναι εξαιρετικά δύσκολο. Πού ξεχωρίζει ο Έλληνας από τον Ελληνοκύπριο και που ο Τούρκος από τον Τουρκοκύπριο; Και αν αυτό γίνει οι -κύπριοι που μένουν από την αφαίρεση είναι ένα και το αυτό; Και στο τέλος αυτοί οι -κύπριοι που ζούν χωριστα γιά πάνω απο σαράντα χρόνια έχουν ακόμη κοινές αναφορές εκτός από την (επιβεβλημένη ίσως) εμμονή με το Κυπριακό; Από την άλλη και οι δύο -κύπριοι νιώθουν και ξέρουν πολύ καλά ότι είναι αλλιώτικοι από τα πρώτα συνθετικά τους.
Η ταυτότητα μας έχει καταλήξει σε νεύρωση. Δεν είναι το αβίαστο συναίσθημα που έπρεπε να είναι αλλά ένα βάρος που σέρνουμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Όσα και να γράψουμε για αυτό το θέμα θα καταλήξουν στο ότι τελικά ο κάθε άνθρωπος (και η κάθε κοινωνία) αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει, βασιζόμενος σε μύθους ιστορικούς, πολιτικούς και πολιτισμικούς. Η αλήθεια είναι ότι η δημιουργία εθνών ή ταυτοτήτων (όπως προτιμάτε) βασίζεται σε πολιτικές αποφάσεις. Η πολύ πρόσφατη ιστορία των Βαλκανίων αποδεικνύει ακριβώς αυτό. Στην Κύπρο τέτοια πολιτική απόφαση δεν υπήρξε άρα ίσως να είναι ανούσιο το ψάξιμο της ταυτότητάς μας.
Η μελέτη της δημιουργικότητας των Κυπρίων στην τέχνη και στην καθημερινότητά τους θα έδινε σίγουρα κάποια ιδέα για το ποιοί είμαστε.
Καταλήγω στο ότι το ψάξιμο της ταυτότητας είναι ανούσιο. Προδίδει μιά εσωστρέφεια που αναιρεί την οποιαδήποτε ταυτότητα. Το ποιοί είναι οι σημερινοί Κύπριοι θα φανεί από αυτά που θα αφήσουμε πίσω μας: οι πόλεις που χτίζουμε, η τέχνη που δημιουργούμε, οι τρόποι με τους οποίους λύνουμε τα προβλήματά μας και η προσφορά μας στον υπόλοιπο κόσμο.

Κανεί.

Άκουσα στο ραδιόφωνα τα όσα είπε ο πρόεδρος στη συνέλευση του ΟΗΕ για το περιβάλλον.
Η περιοχή μας επηράζεται λέει σημαντικά από τις κλιματικές αλλάγές με ψηλές θερμοκρασίες και ξηρασίες. Η Κύπρος κάνει όσα συμφώνησε να κάνει αλλά η κατοχή του νησιού από την Τουρκία δεν μας επιτρέπει να πράξουμε ότι πρέπει και στα κατεχόμενα.
Καλά ρε Δημήτρη μου η συμβολή της χώρας μας στο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής είναι το ότι πρέπει να φύγουν τα Τουρκικά στρατεύματα;
Τόσο δύσκολο είναι επιτέλους να βγάλουμε τους εαυτούς μας από αυτό το νησί και το γαμημένο το κυπριακό και να δούμε τον Κόσμο γύρω μας;

Το ερώτημα παραμένει και είναι σοβαρό: Υπάρχει Κύπρος χωρίς κυπριακό; Μήπως Κύπριοι και κυπριακό έχουν γίνει οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος;

Επειδή λοιπόν και εγώ αυτό το ιστολόγιο το έχω ξεσκίσει με το κυπριακό σταματώ εδώ.

Από εδώ και μπρός το κυπριακό θα λείψει από το Μπλονγκ. Να δω και εγώ αν καταφέρω να υπάρξω, έστω στην μπολγκόσφαιρα, χωρίς αυτό.

Η ευθυνοφοβία είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό των Κυπρίων. Το βλέπουμε παντού, κυρίως στις δημόσιες υπηρεσίες όπου είναι και ο πρώτος κανόνας επιβίωσης, αλλά και στη ζωή μας γενικότερα. Το μόττο της κοινωνίας μας δεν είναι το "yes we can", ούτε το "μπορούμε καλύτερα", ή το "αιείν αριστεύειν" αλλά το "εν θα φταίω εγώ".
Το επακόλουθο βέβαια είναι να έχουμε ηγέτες αυτούς που ακολουθούν τον συγκεκριμένο κανόνα με την περισσότερη μαεστρία.
Το ανακοινωθέν του Εθνικού συμβουλίου μετά από 4ήμερη(!) συνεδρία δείχνει ακριβώς αυτό. Δεν αποτολμήθηκε ούτε ένα γιώτα πέρα από τα τετριμμένα περί αποφάσεων του συμβουλίου ασφαλείας , συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας κλπ.
Το μεγάλο ερωτηματικό είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος. Ψάχνει την ενότητα ή απλά την συνυπευθυνότητα;
Το ότι η ενότητα είναι ανέφικτη είναι πιστεύω ξεκάθαρο. ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ και Οικολόγοι δεν ήθελαν καν να αρχίσει η διαπραγμάτευση όταν άρχισε και διαφωνούν κάθετα με τον τρόπο που αυτή διεξάγεται ενώ και επί της ουσίας οι θέσεις τους απέχουν πολύ από αυτές των ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι προετοιμάζουν και προετοιμάζονται για ένα νέο ΟΧΙ αφού προεξοφλούν από τώρα το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης ως απαράδεκτο και ο Χριστόφιας δεν είναι κανένας αφελής που δεν μπορεί να δει όλα αυτά.
Συμπεραίνω λοιπόν ότι ο Χριστόφιας ψάχνει την συνυπευθυνότητα. Γιατί όμως; Μήπως οι συνομιλίες να παραπαίουν και βλέπει πιό μακριά στις επόμενες προεδρικές; Προτιμά ίσως να αναβάλει τη σύγκρουση με τους αντιδραστικούς σε χρόνο που να τον βολεύει καλύτερα; Είναι ένα δογματικό απολίθωμα του ΑΚΕΛ που θα προτιμήσει να μεταφέρει το βάρος της ευθύνης σε άλλους ώμους; Δεν έχει το θάρρος να κάνει αυτό που πρέπει να γίνει;
Με άλλα λόγια είτε έχουμε μπεί ήδη στη διαδικασία διαχείρισης της ζημιάς είτε δεν έχουμε φτάσει ακόμη στην ώρα της πραγματικής αντιπαράθεσης, του επαναληπτικού του 2004.
Λειτουργική και βιώσιμη θα είναι μιά λύση που θα έρθει σε ρήξη με το πολιτικό κατεστημένο και στις δύο πλευρές. Οι πολιτικές δυνάμεις που θα αναλάβουν την ευθύνη και θα φέρουν ένα θετικό αποτέλεσμα θα είναι αυτές που θα ηγηθούν και θα κυβερνήσουν την Κύπρο του Αύριο.

As good as it gets?

Δεν υπάρχει λόγος να ψάξουμε τους φταίχτες γιά ότι συνέβηκε σήμερα στο Λιμνίτη. Το καυτό και πικρό ερώτημα που προκύπτει είναι άλλο.

Ενάμιση χρόνος τακτικών απ'ευθείας διαπραγματεύσεων και δεν μπορούν να μεταφέρουν 600 πλάσματα από το σημείο Α στο σημείο Β;

Ήταν αυτό που έγινε σήμερα μια μικρογραφία της Λύσης που διαπραγματεύονται οι ηγέτες μας;

Is this as good as it gets?

Το πουλλίν επέτασεν.

Respect!

Πένθιμο.

Θα μπορούσαν τουλάχιστον
να πουν στη μάνα μου
οτι σκοτώθηκα.
Πως μιά σφαίρα στον κρόταφο
έσβησε τον ήλιο του Ιούλη.
Θα μπορούσαν σαν Άντρες
να της πουν οτι σκοτώθηκα.
Οτι κάποιος ψέλλισε μια προσευχή
πάνω απ'τον τάφο.
Φοβήθηκαν φαίνεται τον Θάνατο
που τους αγριοκοίταζε
πίσω απ'τις κόρες των ματιών της.

Κάποιες σκέψεις για το πραξικόπημα

Εκτός από τα προφανή αποτελέσματα τι άλλες επιπτώσεις είχε το πραξικόπημα στην κυπριακή κοινωνία και την μετέπειτα ιστορία της Κύπρου;

Θα αρχίσω με την μοναδική θετική επίπτωση που ήταν κατά την γνώμη μου η εδραίωση της Δημοκρατίας. Όχι απλά με την επιστροφή του Μακαρίου και της νομιμότητας αλλά με το γενικό ξύπνημα των Κυπρίων στη δημοκρατικότητα, το διαχωρισμό των εξουσιών, την έννομη τάξη κλπ. Είμαστε βέβαια ακόμη μακριά από το ιδεώδες αλλά αν κάνουμε την σύγκριση πρίν/μετά θα δούμε τεράστια άλματα προόδου. Για παράδειγμα ο ρόλος του στρατού στην πολιτεία αλλά και στην συνείδηση του πολίτη. Η αλλαγή του εκλογικού συστήματος και οι τακτικές εκλογικές αναμετρήσεις καθώς και οι εναλλαγές ατόμων και πολιτικών συνασπισμών στην εξουσία ήταν αδιανόητες πρίν το '74.

Από την άλλη όμως το πραξικόπημα στιγμάτησε αυτή την ανανεωμένη δημοκρατία. Ο 'κλάδος ελαίας' του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου αποδείχθηκε μπούμερανγκ για τη δημοκρατία αφού από τη μία οι ένοχοι έμειναν ατιμώρητοι και από την άλλη η απουσία κάθαρσης διαιώνισε τη διχόνοια. Το τεράστιο βάρος της ατιμωρησίας και κατ' επέκταση της απόκρυψης της αλήθειας εμπόδίζει ακόμη και σήμερα τους ελληνοκύπριους από το να παρουσιάσουν ένα πραγματικά ενωμένο μέτωπο απέναντι στην Τουρκία. Οι προέδροι που ακολούθησαν τον Μακάριο όπως και οι υπόλοιποι πολιτικοί παράγοντες απέφυγαν επιμελώς να αγγίξουν το ζήτημα αφού από κομματικής/μικροπολιτικής απόψεως το ομιχλώδες τοπίο τους βόλευε (και τους βολεύει) μια χαρά.
Με κάποιο τρόπο το πραξικόπημα έγινε επίσης το χαλί κάτω από το οποίο η ελληνοκυπριακή κοινότητα έκρυψε τη βρωμιά της. Ο Μακάριος και η διακυβέρνησή του έγιναν οι ιερές αγελάδες της κυπριακής ιστορίας. Υπήρχε έλλειμμα δημοκρατίας στη νεαρή Κυπριακή Δημοκρατία; Υπήρχαν παραστρατιωτικές ομάδες υπό τον έλεγχο του προέδρου ή υπουργών; Λειτουργούσε η αστυνομία ως προστάτης του πολίτη ή ως όργανο επιβολής; Αληθεύουν τα όσα λέγονται περί του σχεδίου 'Ακρίτας'; Όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής του Μακαρίου, των πολεμίων του ή και του πολιτικού περιβάλλοντος γενικά την ψυχροπολεμική εκείνη περίοδο;

Η τουρκική εισβολή έκανε κάτι παρόμοιο για τη σχέση μας με τους τουρκοκύπριους. Μας σταμάτησε και μας σταματά ακόμη από το να ψηλαφίσουμε τα προβλήματα που προϋπήρξαν της εισβολής. Τηρήσαμε τις υποσχέσεις που δώσαμε με την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου; Δώσαμε την ευκαιρία στην νεοσύστατη δημοκρατία μας να λειτουργήσει για το καλό όλων των Κυπρίων ή την βλέπαμε σαν ένα ενδιάμεσο σταθμό προς την Ένωση;

Πολλοί διαβάζοντας αυτή την ανάρτηση θα πουν: Ο Παύλος επικρίνει τον Μακάριο άρα επικροτεί το πραξικόπημα, επικρίνει την ελληνοκυπριακή κοινότητα άρα αποενοχοποιεί την Τουρκία... Εύκολα συμπεράσματα που χρησιμοποιούνται κατά κόρον από πολιτικούς κάθε απόχρωσης και απομακρύνουν τη συζήτηση από την ουσία των πραγμάτων.
Η ουσία όμως είναι ότι μόνο η αλήθεια και η κριτική ανάλυση της ιστορίας θα φέρει την κάθαρση και μόνο όταν γίνει το ίδιο και από την τουρκική πλευρά θα μπορέσουμε όλοι μαζί να προκόψουμε στη Χώρα που λέγεται Κυπριακή Δημοκρατία.

Πρόσφυγες.

Δείτε αυτό και κάντε και μιά βόλτα στη Λήδρας να δείτε την έκθεση φωτογραφίας που στήθηκε με θέμα τους πρόσφυγες και την UNHCR.

Σκέφτομαι ότι ζούμε όλοι μέσα στη φούσκα που είναι ο δυτικός πολιτισμός. Ότι υπάρχει απ'έξω είναι ένας γιγαντιαίος ζωολογικός κήπος. Ότι γίνεται πίσω από το φράχτη μπορεί κάποτε να προκαλέσει συναισθήματα αλλά μέχρι εκεί, ουσιαστικά δεν μας αφορά.
Είναι αυτός ο Πολιτισμός μας πανανθρώπινος; Μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα της Ανθρωπότητας ή μόνο να υπερπηδά τα εμπόδια στην δική του περαιτέρω ανάπτυξη;

Μια αστυνομική ιστορία από το 1967.

Μπλόκο. Ο καλοκαιρινός ήλιος ήθελε λίγες ώρες ακόμη μέχρι τον ορίζοντα. Το μάγουλο του αστυνομικού δεν ήταν πλέον φρεσκοξυρισμένο και συγκρατούσε μπίλιες ιδρώτα. Έβγαλε το σημειωματάριο του και το στυλό από τοην τσέπη στο στήθος του μπεζ πουκαμίσου της στολής του και ζήτησε με ένα αυταρχικό, ίσως ανεπαίσθητα απειλητικό τόνο την άδεια οδηγού. Έγραψε τα στοιχεία και σήκωσε για μιά στιγμή το πηλίκιο για να σκουπίσει τον ιδρώτα στο μέτωπό του με τον καρπό του χεριού του. Πέρασε στο μπροστινό μέρος του Βολκσβάγκεν και άνοιξε το καπώ χωρίς να ρωτήσει. Ένας κρίκος, ένα παγούρι νερό, μιά βρώμικη κουβέρτα. Το έκλεισε. Έκανε το γύρο του αυτοκινήτου και κοντοστάθηκε στο παράθυρο του συνοδηγού και κοίταξε την εφημερίδα "Η Γνώμη"* που ήταν ριγμένη στην καρέκλα.
-Ωραίαν εφημερίδαν ιθκιαβάζεις ρε φίλε.
-.........
Κάτι έγραψε στο σημειωματάριο και επέστρεψε την άδεια στον ιδιοκτήτη της. Το Βολκσβάγκεν ξαναξεκίνησε θρυμματίζοντας τη σιωπή του απομεσήμερου καισυνέχισε τον δρόμο του προς την Αμμόχωστο.


* "Η Γνώμη" εκδιδόταν από τον Τάκη Ευδόκα, μοναδικό αντίπαλο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στις προεδρικές του '68.

Κυπραίοι.

Εκάθουνταν στη βεράντα τζιαί 'τρώαν χαλλούμιν με την παττίχαν. Που μες'την παρκονόπoρταν εθωρούσαν την τηλεόρασην που εκάθετουν πας'το σύνθετον μες τη σάλα.
Ειδήσεις. Τριάντα πέντε χρόνια από την εισβολή. Εδείχναν τζιείνα τα βίτεο τα μαυρόασπρα. Τα αεροπλάνα όπως τα σιαχίνια πουπάνω που τη Χώρα, αλεξιπτωτιστές, πόμπες. Γενέτζιες που κλαίσιν, μωρά που κλαίσιν, αιχμάλωτοι με τα σιέρκα πας τα ζινίσια. Τζιαι τζιείνη η φωτογραφία που έδειχνεν έναν σκοτωμένον να κρέμμεται ανάποδα που μες τα χαλάσματα.
Αθθυμήθηκεν τα. Την πυράν τζιαι τη σκόνη τζιαι τον πόλεμον τζιαι τον κόσμον να κλαίει. Αθθυμήθηκεν το χωρκόν του τζιαι την μάναν του. Αθθυμήθηκεν τη θάλασσαν τζιαι τα χταπόθκια τζιαι τον τζιύρην του να θερίζει, δρωμένος φούσκα. Έκαμεν να κλάψει μα εσφίχτηκεν τζιαι ίσια που εγεμώσαν νάκκον τα μμάθκια του.
Ετελειώσαν τα βίτεο τζιαι αρκέψαν οι δηλώσεις των πολιτικών.
- Εν καλή η παττίχα μας πόψε α;
- Με τούν'τα νερά φέτη εγινήκαν μέλιν οι παττίσιες!

Βάρβαροι αγαπημένοι.

Ακούγωντας τις σημερινές ειδήσεις συνειδητοποίησα λίγο παραπάνω πόσο την έχουμε βαμμένη σ'αυτή τη χώρα.

Σε πρώτη φάση κατάλαβα ότι ο Ταλάτ είναι κεφαλοκλειδωμένος από τον τουρκικό στρατό. Η επιμονή του και η συμπεριφορά του στο θέμα του Λιμνίτη μου ψιθυρίζουν ότι οι διαπραγματεύσεις είναι κενές περιεχομένου και ότι τα της λύσης για τους Κυπρίους από τους Κυπρίους είναι άλλο ένα παραμύθι στο τέλος του οποίου οι Κύπριοι ζούν χειρότερα.

Σε δεύτερη φάση οι αντιδράσεις για το έργο που παρουσιάζεται στην Μπιεννάλε της Βενετίας. Κόμματα και υπουργοί λογοκρίνουν την Τέχνη με απίστευτη άνεση. Ο ευρωπαϊκός ΔΗΣΥ καιτο Ευρωπαϊκό Κόμμα απαιτούν την Σοβιετικού τύπου στράτευση της τέχνης στις επιδιώξεις και πολιτικές της Πολιτείας. Δεν είναι απλά γελοίο, επααρχιωτικό ή κομπλεξικό. Είναι καθαρά ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ.
Ακόμη χειρότερο είναι το ότι όλα αυτά γίνονται με την εισβολή και την κατοχή στο επίκεντρο. Ούτε στον κόσμο της Τέχνης δεν δικαιούται η Κύπρος να υπάρχει χωρίς το Πρόβλημα. Στην Μπιεννάλε πάμε για να αναδείξουμε το Πρόβλημα, στην Ευρωβουλή πάμε για να αναδείξουμε το Πρόβλημα, στο Champions League πάμε για να αναδείξουμε το Πρόβλημα. Έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά απ'τον Καβάφη: Οι Βάρβαροι έχουν έρθει και εμείς γουστάρουμε, σαν νεανίδα που μόλις πήρε δουλειά στο δημόσιο.

Ρ.Ι.Κ.

Το Ρατσιστικό Ίδρυμα Κύπρου σας πληροφορεί ότι ένας Πορτογάλλος και μια μελαμψή Ολλανδέζα έφερναν κάνναβη στην Κύπρο. Την απόχρωσητου Πορτογάλλου δεν την πληροφορηθήκαμε, υποθέτουμε όμως ότι έχει την κλασική πορτογαλλική απόχρωση.




Original Ολλανδέζα.

Πρέζα.

Λίγο πρίν το Τέλος θα κλείσουν τα οδοφράγματα. Οι Τούρκοι θα τα κλείσουν και εμείς θα πανικοβληθούμε. Θα ιδρώνουμε κρύο ιδρώτα, θα παραληρούμε, θα τρέμουμε σαν τις καλαμιές στον κάμπο. ΘΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΣΗ ΜΑΣ!
Τότε είναι που θα πληροφορηθούμε από τους Τουρκοπροσκυνημένους ηγέτες μας ότι η επόμενη δόση είναι μόνο ένα μικρουλάκι ψήφο μακριά. "Ψηφίστε 'ΝΑΙ' στο στο Σχέδιο Αννάν και η ηρωίνη θα πλημυρίσει και πάλι τις ελεύθερες περιοχές." "Τι να κάνετε την Ελυθερία όταν έχετε ηρωίνη;"
Και τότε θα τελειώσουν όλα. Μέχρι το τέλος του αιώνα η Ελληνική γλώσσα δεν θα μιλιέται στο νησί, οι εκκλησίες άδειες και ερημωμένες δεν θα λειτουργούν πιά. Η Κύπρος θα είναι και πάλι ένα τουρκικό νησί.

Είναι πράγματι γελοίο. Είναι όμως και ένας τρόπος σκέψης που πρέπει να μας τρομοκρατεί. Περιέχει το σπέρμα του πολέμου, του μίσους, της μιζέριας.
Οι άνθρωποι αυτοί είδαν τα οδοφράγματα να ανοίγουν το 2003 και με τρόμο είδαν ότι οι πρώτοι Ελληνοκύπριοι που πέρασαν δεν ανασκολωπίστηκαν ούτε καταφαγώθηκαν από γκρίζους λύκους με ματωμένα δόντια. Είδαν άνθρωπους που υπέφεραν όσο και εμείς. Είδαν Κύπριους που πίστευαν ακόμη ότι θα ξαναζούσαμε μαζί. Με δυό λόγια είδαν τον ήλιο να ανατέλλει από τη δύση και τα ποτάμια να ρέουν προς τα βουνά.
Ξαναέστησαν το Σύμπαν τους με το Σχέδιο Αννάν και την ηρωίνη. Πόσο εύκολο είναι να φοβίσεις τον κόσμο με την ηρωίνη! Πόσο βολικό είναι να πείς στον κόσμο "να! αυτοί την φέρνουν εδώ και σκοτώνουν τα παιδιά μας!"
Πόσο βολικό είναι να πείς στον κόσμο και στον εαυτό σου ότι δεν φταίμε εμείς. Δεν είναι η δική μας μίζερη κοινωνία που σπρώχνει τους νέους στα ναρκωτικά αλλά οι Άλλοι.

Το τραγικό είναι ότι πράγματι η ηρωίνη διοχετεύεται από τα κατεχόμενα, τώρα όπως και πρίν το 2003 και βεβαίως όχι από τα οδοφράγματα. Πράγματι η Κύπρος κινδυνεύει από ένα καθεστώς αδίστακτο, τον Τουρκικό στρατό. Η κυπριακή κοινωνία είναι όντως εθισμένη στην πρέζα του Φόβου.

ΕπΑνάσταση

Υπάρχει ακόμη νόημα στο πέρασμά του από τον κόσμο τούτο; Κι'αν μια πνευματική επανάσταση ισάξια με αυτήν που ο ίδιος άρχισε τον εξορκίσει απ'τα κεφάλια μας θα ξημερώση μια καινούργια μέρα ολοφώτιστη; Θα 'ταν αυτή η μέρα μιά μέρα χαράς ανοιξιάτικης. Η μέρα που ο Άνθρωπος ξεφορτώθηκε τον Θεό. Η μέρα που ο άνθρωπος αφαίρεσε τις παρωπίδες του και είδε γύρω του τον κόσμο όπως είναι, όχι όπως φτιάχτηκε. Θα'ρθει η μέρα που θα σπάσουμε τα δεσμά της θρησκείας και ο Άνθρωπος θα αναλάβει την ευθύνη του απέναντι στον Άνθρωπο. Η λαμπρή εκείνη μέρα που θα αντικαταστήσει το δέος της κόλασης με τον σεβασμό στη Ζωή, που ο παράδεισος θα χωρέσει επιτέλους στη συνείδηση του κάθε ανθρώπου...

Έχουν τελικά νικήσει οι Φαρισσαίοι;

Σχόλιο στη σημερινή στήλη του Κοριού.

Ε λοιπόν φίλε Κοριέ θα το πώ και ας βρεθώ πεταξούμενος στα ποσκούπιδα της Ιστορίας.
"ΖΗΤΩ Η ΕΟΚΑ!"
Και όχι μόνο. Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας και Κύπριος. Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ είναι για εμένα η μοναδική σκελίδα αξιοπρέπειας που έχω κληρονομήσει σαν Ελληνοκύπριος. Και δεν βλέπω κανένα απολύτως λόγο να απολογηθώ γιάυτό.
Η ιστορία φίλε σπάει κόκκαλα. Δεν είναι εργαλείο επίλυσης διενέξεων όπως δεν είναι και μάθημα εθνικής συνείδησης ή επιβεβαίωσης οποιασδήποτε ιδεοληψίας.
Έτσι, θα προσπαθήσω να απαντήσω στα επιχειρήματά σου έστω και αν γνωρίζω ότι η μόνη απάντηση που θα πάρω (μάλλον δεν θα πάρω) είναι ειρωνία και χλευασμός.

*****
Και οι θυσίες, οι ήρωες, οι αγχόνες;
Για σταθείτε ένα λεπτό, βγάλτε από την ΕΟΚΑ τον Αυξεντίου, τον Μάτση, τον Παλληκαρίδη και μερικούς άλλους, τι μένει;
Σχεδόν τίποτα!
Δεν χρειάζεται ιστορικό ή δημοσιογραφικό δαιμόνιο για να ανακαλύψει κάποιος πόσο μαζική ήταν η συμμετοχή στην ΕΟΚΑ. Σίγουρα δεν ήταν καθολική η συμμετοχή του λαού
αφού μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού κλήθηκε να μην συμμετάσχει (ΑΚΕΛ) αλλά πολλά ήταν τα παραδείγματα ανθρώπων που δεν ανήκαν στην ΕΟΚΑ που στήριξαν, έστω περιστασιακά, τον αγώνα.

Γιατί χάθηκε ο Αυξεντίου; Ένα μήνα τρέχανε ξωπίσω του οι Εγγλέζοι. Δεν προλάβαινε να φύγει από το ένα μέρος να πάει στο άλλο και εντόπιζαν τα ίχνη του. Ποιος τον κάρφωνε; Μα από μέσα φυσικά!
Ο Μάτσης, προδομένος κι αυτός, τον ανατίναξαν μαζί με το κρησφύγετό του.
Μήπως γνωρίζετε κανένα πόλεμο, ένοπλη αντίσταση, ή έστω οργάνωση χωρίς καταδότες, λιποτάκτες και προδότες; Εάν οι καταδότες ήταν τεκμήριο για την διαγραφή οποιουδήποτε αγώνα τότε ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία δεν υπήρξε αυτό που ονομάζουν επανάσταση...

Και τον Παλληκαρίδη; Τον κρεμάσανε για μισό όπλο που μετέφερε στην πλάτη του. Λοιπόν, ο αγώνας της ΕΟΚΑ δοξάστηκε περισσότερο από τις επιπτώσεις των πράξεων των καταδοτών και από την απάνθρωπη σκληράδα των Εγγλέζων, παρά από τις στρατιωτικές πρωτοβουλίες της οργάνωσης.
Αυτό που δοξάζουμε φίλε μου είναι η αυτοθυσία των αγωνιστών. Αυτό που εκτιμούμε είναι το ξύλο και τα βασανιστήρια που άντεξαν αυτοί που πίστεψαν σε κάποια ιδανικά. Αυτό στέκει είτε εσύ μοιράζεσαι αυτά τα ιδανικά είτε όχι.Οι στρατιωτικές προτωβουλίες της οργάνωσης έφεραν μόλις ένα χρόνο μετά την έναρξή τους το σχέδιο Χάρτινγκ. Ήταν η πολιτική ηγεσία που κατ'εξακολούθηση απέτυχε να εκμεταλλευτεί την στρατιωτική επιτυχία του Αγώνα.

Και τι απέδωσε η ΕΟΚΑ; Δίχασε την κοινωνία σε Έλληνες και Τούρκους, αριστερούς και δεξιούς.
Μήπως η ΕΟΚΑ προσέλαβε τους Τούρκους Επικουρικούς; Μήπως η ΕΟΚΑ έκανε πογκρόμ στους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης; (ελπίζω να μην προβάλλω ως εθνικιστής όταν αποκαλώ Κωνσταντινούπολη το Ιστανμπούλ). Μήπως μιλούσε η προκύρηξη της ΕΟΚΑ για τον "δεξιό λαό της Κύπρου"; Μήπως είναι λάθος να κρίνουμε την ηθική υπόσταση των αγωνιστών σύμφωνα με το πολιτικό αποτέλεσμα του αγώνα τους;

Ξεκίνησε για την Ένωση και κατέληξε σε συνεταιρικό κράτος με τους Τούρκους.
Ύστερα παντρεύτηκαν οι αγωνιστές τις πλουσιοκόρες των αστών και δημιουργήθηκε η νέα τάξη που ακόμη κυβερνά την Κύπρο.
Σε αυτό συμφωνώ σχεδόν απολύτως. Απλά βάλε ένα "κάποιοι" αντι "οι" αγωνιστές.

Όσοι έμειναν έξω, δοκίμασαν να κάνουν μια νέα ΕΟΚΑ για να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία.
Αφού φέρανε με το ζόρι τους Τούρκους την Κύπρο, διέγραψαν την ΕΟΚΑ Β', ζωντάνεψαν την Α', και μισό αιώνα οι επιτήδειοι τρώνε από τις σάρκες των λίγων αγωνιστών που σκοτώθηκαν και γλύτωσαν.
Τι ωραία που δένουν όλα! Όλοι μαζί στο καλάθι του Κοριού. Είτε είσαι νεκρός αγωνιστής άρα είσαι ΟΚ, είτε είσαι ζωντανός αγωνιστής άρα είσαι κανίβαλος/φασίστας.


****


Αλήθεια, τι γιορτάζουμε την 1η Απριλίου;
Την Ένωση που δεν έγινε;
Τον εξαναγκασμό της κοινωνίας να μη σκέφτεται, να μη διαφωνεί, διότι όποιος παράκουε τον έπαιζαν σαν προδότη;
Την ανεξαρτησία που δεν τη θέλαμε;
Την ελευθερία που δεν την εκτιμήσαμε;
Ή μήπως ένα πρωταπριλιάτικο ψέμα είναι κι αυτό;


***


Όλες οι αποικίες διεκδικούσαν την ελευθερία τους και οι λαοί το δικαίωμά τους να έχουν το δικό τους κράτος.
Εμείς θέλαμε να γίνουμε νομός ενός άλλου !

Δυστυχώς η στήλη του Κοριού δεν υπήρχε τότε για να μας ανοίξει τα μάτια σ'αυτή τη τεράστια αλήθεια.


***
Κι άμα τους πεις πως προκαλέσαμε την τύχη μας, ανοίξαμε μόνοι μας το λάκκο μας, οι ούτω καλούμενοι αγωνιστές απαντούν με κάτι προκηρύξεις, σαν κι αυτή που εξέδωσαν την 1η Απριλίου:
"Με αποτροπιασμό και αγανάκτηση παρακολουθούμε κάποιους ηττοπαθείς τουρκόφιλους να επιχειρούν να επιρρίψουν την ευθύνη στη δική μας πλευρά, για όσα εγκληματικά η τουρκική πλευρά διέπραξε και διαπράττει εις βάρος του λαού μας".
Δεν καταλάβατε καλά την κριτική. Η ευθύνη δεν επιρρίπτεται "στη δική μας πλευρά", αλλά "στη δική σας πλευρά". Δηλαδή στους εθνικιστές ανεξαρτήτως της γλώσσας που μιλούν, που μια χαρά συνεργάζονταν και αλληλοϋποστηρίζονταν, καθότι, όπως το είπε και ο υιός Ντενκτάς, "τα άστρα τους ταιριάζουν"!

****

Πρώτον, κάποιοι από αυτούς τους "ούτω καλούμενους αγωνιστές" υπέφεραν πολλά στα χέρια των εγγλέζων και μάλλον αξίζουν μιας πιό ισορροπημένης αντιμετώπισης ή τουλάχιστον μιάς που να μην είναι υβριστική.
Δεύτερο, σκοπός της σημερινής κοινωνίας και πολιτείας πρέπει να είναι ο διαχωρισμός του πατριωτισμού από τον εθνικισμό και της ιστορικής αλήθειας από τους γενικόλογους αφορισμούς. Το άρθρο σου κάνει το αντίθετο.
Κατανοώ και συνήθως απολαμβάνω τη σάτιρα και τον σαρκασμό της στήλης σου αλλά αυτή την βρίσκω λυπηρά κακόγουστη.

Ψηφίστε ALERT!

Η αθώωση των 10 δεν είναι παρά ένα τρανταχτό παράδειγμα της αποτυχίας (ή μήπως της επιτυχίας;) του συστήματος εξουσίας της χώρας μας. Οι δικαστές-ζόμπι, οι αστυνομικοί-βασανιστές, οι ψυχωτικοί εισαγγελείς, οι ημιμορφωμένοι υπουργοί και οι φαφλατάδες βουλευτές είναι απλά προϊόντα της Κυπριακής Δημοκρατίας και του τρόπου που λειτουργεί.
Πολλοί βουλευτές έσπευσαν να εκφράσουν τις απόψεις τους, την κριτική τους προς την δικαστική εξουσία. Συζητήσεις από ραδιόφωνα και τηλεοράσεις οι οποίες απλά δίνουν περισσότερο air-time στους πολιτικούς και έσοδα στα κανάλια...
Ο δικαστής-ζόμπι όμως μπορεί μόνο να λειτουργήσει με το γράμμα (το πνεύμα ξεχάστε το βέβαια, έχει εγκαταλείψει το καράβι μαζί με τα τρωκτικά) το νόμου που θεσπίζει ο νομοθέτης, δηλαδή η βουλή, δηλαδή οι ίδιοι κύριοι που ασκούν και "κριτική στη δικαστική εξουσία".
Είναι ξεκάθαρο ότι η κλίκες των πολιτικών και των καρεκλοκενταύρων της Κ.Δ. ελέγχουν τα πάντα.
Στα χέρια τα δικά μας μένει ένα και μοναδικό όπλο: η ψήφος.

Προτείνω αποκλεισμό οποιασδήποτε κομματικής παράταξης από το ALERT, εγγραφή του ALERT σαν πολιτικό κόμμα και κάθοδο του στις επερχόμενες ευρωεκλογές.

Εγώ ψηφίζω ALERT.

Γαλάζια Έχιδνα , ειδήσεις των οκτώ.

-Κύπριος φέρεται να είναιο τρομοκράτης που προκάλεσε χάος στο κέντρο του Λονδίνου. Οι πρώτες πληροφορίες από την βρετανική πρωτεύουσα αναφέρουν τις δολοφονίες τουλάχιστον 12 ανθρώπων και την σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή του κτιρίου που στεγάζει τις αγγλικές υπηρεσίες ασφαλείας. Να μεταφερθούμε τώρα στο Λονδίνο και τον Ευάγγελο Απίκο. Ευάγγελε σ'ακούμε:
-Το σκηνικό τώρα άρχισε να ξεκαθαρίζει Νίτσα ενώ πριν λίγα μόλις λεπτά είχαμε την πρώτη ανακοίνωση από την βρετανική αστυνομία. Δώδεκα νεκροί και τρείς βαριά τραυματίες είναι ο απολογισμός. Ο δράστης έχει συλληφθεί και αυτή την στιγμή ανακρίνεται. Η ανακοίνωση επιβεβαιώνει ότι ο συλληφθείς είναι Κύπριος υπήκοος, ο Χαράλαμπος Χαραλάμπους. Να σημειώσουμε εδώ ότι στο συγκεκριμένο κτίριο στεγάζεται η μυστική υπηρεσία πληροφοριών της Μεγάλης Βρετανίας γνωστή και ως Εμ Αϊ Σιξ. Κάποιοι εδώ πέρα ήδη συνδέουν το συμβάν με την πρόσφατη υπόθεση της εξαφάνισης της Γιωργούλλας Ποφκαρμένου, γνωστής ανταποκρίτριας κυπριακού καναλιού. Αυτά για την ώρα, θα επικοινωνήσουμε όταν έχω κάτι νεότερο.
-Ευχαριστούμε τον Ευάγγελο Απίκο. Οι πληροφορίες έρχονται συνεχώς στο τμήμα ειδήσεων...με συγχωρείτε... Ωραία! Θα συνδεθούμε τώρα απ'ευθείας με την Τεχεράνη όπου βρίσκεται ο πρόεδρος Χριστόφιας σε επίσημη επίσκεψη και προβαίνει αυτή την στιγμή σε δηλώσεις σχετικά με το συμβάν.
-Θέλω να πω ότι έχω ήδη επικοινωνήσει με τον κ. Μπράουν, του μετέφερα τα ειλικρινά μου συλλυπητήρια και την συμπαράσταση της Κύπρου σε ότι χρειαστεί για την διαλεύκανση αυτού του εγκλήματος. Του εξήγησα ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν και είναι φίλη του Βρετανικού λαού και ότι θα είμαστε στο πλευρό του για ότι χρειαστεί για την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομαίνων. Εν πάσει περιπτώσει είμαι σίγουρος ότι δεν είναι παρά ένα μεμονωμένο περιστατικό και δεν θα επηρεάσει τις σχέσεις των δύο λαών. Ευχαριστώ πολύ.
-Εντωμεταξύ αγαπητοί τηλεθεατές το αμερικανικό δίκτυο Σιενέν πρόβαλε πριν λίγα μόλις λεπτά βίντεο από τις κάμερες ασφαλείας του κτιρίου που δείχνει τον δράστη να προκαλεί όλη αυτή την κατασροφή και τις δολοφονίας χωρίς κανένα όπλο! Βλέπουμε τώρα το βίντεο... εδώ βλέπουμε τον Χαράλαμπο Χαραλάμπους να εισέρχεται στο λόμπι κυριολεκτικά βαδίζοντας πάνω από τον (ένοπλο) φρουρό ασφαλείας. Δεύτερος φρουρός έρχεται να βοηθήσει τον πρώτο... ε είναι απίστευτο αυτό που βλέπουμε, σίγουρα θα σοκάρει το παγκόσμιο! Καταφέρνει να απωθήσει και να ακινητοποιήσει επτά ένοπλους φρουρούς χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια του! Το βίντεο διακόπτεται εδώ γιατί περιλαμβάνει σκηνές που μπορεί να ενοχλήσουν.
Πίσω στην Λευκωσία τώρα και στην παρατεταμένη καθιστική εκδήλωση του γνωστού δημοσιογράφου Θεοκλή Ππίσση έξω από την Υπάτη Αρμοστεία της Μεγάλης Βρετανίας. Γιά δέκα μέρες τώρα είναι αλυσοδεμένος στην πύλη του κτιρίου απαιτώντας την απελευθέρωση της Γιωργούλλας Πφκαρμένου. Όπως ισχυρίζεται ο κ. Ππίσσης η Γιωργούλλα βρίσκεται στα χέρια των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών οι οποίοι την συνέλαβαν όταν αυτή εξασφάλισε "ευαίσθητες" πληροφορίες για την δράση τους στην Κύπρο. Ο κ. Ππίσσης δεν έκρυψε την χαρά του στο άκουσμα της είδησης για τα συμβάντα στο Λονδίνο και η αστυνομία αναγκάστηκε να επέμβει όταν ο κ. Ππίσσης άρχισε να χειρονομεί κατά των υπαλλήλων της αρμοστείας. Με δηλώσεις του κάλεσε τον κόσμο να συμπαρασταθεί στον Πάμπο, τον "μοναδικό Ελληνοκύπριο με αρχίδια" όπως τον αποκάλεσε. Ήδη δεκάδες πολίτες έχουν σπεύσει στο χώρο όπου φωνάζουν συνθήματα κατά της Βρετανίας και προπηλακίζουν όσους εισέρχονται και εξέρχονται του κτιρίου.
Μείνετε μαζί μας. Οι ειδήσεις θα συνεχιστούν σε λίγο!

Πωλούνται οικόπεδα

Μεγάλο το πρόβλημα της επίσκεψης του Ταλάτ στις ηνωμένες Πολιτείες. Θα τρωθεί (ανεπανόρθωτα;) το κύρος της Κ.Δ. Θα δοθεί υπόσταση στο ψευδοκράτος, ειδικά αν η συνάντηση γίνει στο γραφείο της κ. Κλίντον. Τρέχει η ομογένεια να αποτρέψει την επίσκεψη και η Κυπριακή διπλωματία είναι σε εγρήγορση.
Όλα να τα περιμένεις από τους αμερικανούς. Φανταστείτε ότι εκεί πέρα δέχονται και βιντεοταινίες σαν μαρτυρίες στα δικαστήρια!
Ωφείλει η κ. Κλίντον να ενημερώσει τον Ταλάτ ότι μια τέτοια συνάντηση δεν μπορεί να γίνει γιατί δεν είναι ηγέτης αναγνωρισμένου κράτους. Ότι αν δεν αποσυρθούν ΟΛΑ τα Τουρκικά στρατεύματα και γίνει επανένωση του νησιού (σύμφωνα πάντα με τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ) ο Ταλάτ δεν μπορεί να ονειρεύεται επισκέψεις και τέτοια. Όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν τηλεφωνικώς ή η κ. Κλίντον να πει σε κάποιον να του πεί όλα αυτά.
Αλλιώς οι σχέσεις της Κ.Δ. με τις ΗΠΑ θα διαταραχθούν. Βεβαίως βεβαίως. Θα μάθει τότε η κ. Κλίντον και ο μελαχροινός μάστρος της τι πάει να πεί Κύπρος! Η Κ.Δ. δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της σε τέτοια θέματα. Πάνω απ'ολα το δίκαιο , η ηθική, η αδελφωσύνη των λαών.
Έτσι, επειδή έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας θα ορίσουμε στην Χίλαρυ ποιόν και πού θα τον δεί και τί θα του πεί, την ίδια στιγμή που ζητούμε από τις ΗΠΑ να ασκήσουν την επιρροή τους!
Εντωμεταξύ εμείς από εκεί ψηλά που μας ανεβάζει το ηθικό μας βάθρο βλέπουμε το κόσμο και ανακαλύπτουμε ότι η καλύτερη ιδέα για να γλιτώσουμε από την οικονομική κρίση είναι τα μπίζνες με τους Ιρανούς. Δηλώνουμε έτοιμοι να πουλήσουμε παραλιακά οικόπεδα στην οικονομική ελίτ της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν. Η συνείδηση του προέδρου μας δεν του επιτρέπει να ενταχθεί στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη αλλά οι μουλάδες του Ιράν είναι μια χαρά παιδιά.

Ξέχνα το.

"Κάτω τα χέρια από τη λύση". Κάπως έτσι αντέδρασε ο πολιτικός κόσμος και τα μέσα σε δηλώσεις του Ταλάτ ότι η Λύση μπορεί να έρθει μες το 2009. Δεν ξέρω αν τέτοιες αντιδράσεις είναι συνειδητές ή όχι προδίδουν όμως μια μεγάλη αλήθεια: η τωρινή κατάσταση είναι η ευτυχέστερη. Είναι μια σκληρή αλήθεια αλλά πρέπει να την αναγνωρίσουμε. Ποιός θέλει τη Λύση σήμερα;
Ειλικρινά ποιός από τους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου πείθεται από τους πολιτικούς μας ότι θέλουν να λύσουν το κυπριακό; Τί έχει να κερδίσει το ΔΗΚΟ, ο ΔΗΣΥ, η ΕΔΕΚ, το ΑΚΕΛ ή οι Οικολόγοι από μιά λύση η οποία , εάν ακόμη είναι μια τέλεια Δίκαιη , Βιώσιμη και Λειτουργική λύση, θα σημαίνει σίγουρα μια εκ θεμελίων αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στην Κύπρο; Η σημερινή πολιτική εξουσία θα πρέπει να αναλάβει άλλους επικοινωνιακούς ρόλους αφού η ρητορική της "Λύσης" δεν θα έχει πια αντίκρυσμα. Τα διάφορα πάρε-δώσε μεταξύ των κομμάτων, είτε αυτά έχουν να κάνουν με τη βουλή, ή με προεκλογικά παιχνίδια εξουσίας ή και με τα "ανύπαρκτα" ρουσφέτια θα πρέπει να αλλάξουν ριζικά. Θα μου πείτε τώρα : 'καλά δεν θα βρούν αυτοί άλλους τρόπους να κάνουν όλα αυτά;' Σίγουρα θα βρουν αλλά ποιός θέλει τώρα να μπεί σε μια τέτοια διαδικασία;
Περίπου τα ίδια ισχύουν και με την οικονομική "εξουσία" του τόπου. θέλει μήπως το καρτέλ των καυσίμων τον ανταγωνισμό από τουρκικές εταιρείες ή μήπως τις πολιτικές ανατροπές που ανέφερα;
Και η εκκλησία; Ίσως φοβάται και αυτή την αλλαγή, ίσως απλά είναι κολλημένη σε μια εικόνα του κόσμου που δεν υφίσταται από το 1453...
Φανταστείτε το απίστευτο: Ο Ταλάτ ζητά ένα μεγάλο συγγνώμη και εκλιπαρεί την πλευρά μας να δεχτεί τους Τ/Κ πίσω στην Κυπριακή Δημοκρατία όπως αυτή ιδρύθηκε το 1960. Όλα τα τουρκικά στρατεύματα αποσύρονται, οι έποικοι φεύγουν και όλες οι περιουσίες επιστρέφονται! Πώς θα αντιδρούσαν τα κόμματα; Οι Ε/Κ ευρωβουλευτές θα μειωθούν αυτομάτως από 6 σε 4. Αυτόματα ΕΔΕΚ, Οικολόγοι και ΕΥΡΩΚΟ χάνουν κάθε ελπίδα εκλογής δικού τους. Ο Ταλάτ θα αποκτήσει δικαίωνα βέτο στον Χριστόφια. Θα πρέπει να τηρηθούν οι ποσοστώσεις στη δημόσια υπηρεσία, στην αστυνομία καθώς και στο υπουργικό συμβούλιο... Να συνεχίσω;
Είμαι σίγουρος ότι και στις περιοχές της Κύπρου όπου η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο η κατάσταση είναι παρόμοια.
Και ο κόσμος, οι πρόσφυγες, όλοι εμείς; ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΔΙΚΑΙΗ, ΒΙΩΣΙΜΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΗΕ!

Γαλάζια Έχιδνα κεφάλαιο 2ο

Δέκα έξι ώρες και σαράντα τέσσερα λεπτά. Οι τελευταίες δύο ώρες και τριάντα έξι λεπτά μιά άνιση μάχη με τα βιολογικά πρέπει της ποταπής ανθρώπινης ύπαρξης. Με ένα άνανδρο και βίαιο κτύπημα που θα μπορούσε να ήταν και στη βάση του κρανίου ο Μορφέας κέρδισε τη μάχη και η Γιωργούλλα κατέρρευσε. Η πανοπλία ζωντάνεψε με ένα ξαφνικό σπασμό και αμέσως μετά κατερρευσε και αυτή με ένα εκκωφαντικό θόρυβο. Η Γιωργούλλα ξύπνησε αμέσως αλλά δεν μπορούσε να αποδράσει από το Μεγάλο Δωμάτιο φορώντας πενήντα κιλά χάλυβα και με το απαθή Ντουαίην να την κοιτάζει από ένα μέτρο απόσταση.

Εφτάμιση ώρες μετά.

-Μεταφερόμαστε αμέσως αγαπητοί ακροατές στο Λονδίνο από όπου η συνάδελφος Γιωργούλλα Ποφκαρμένου θα μας ενημερώσει για τα διαμοιβώμενα σε κλειστά δωμάτια του Φόρειν Όφεως. Διαμοιβώμενα μεταξύ ποιών άραγε; Γιωργούλλα σ'ακούμε.
-I'm afraid ms Pofkarmenou can not come to the telephone at this moment. Terribly sorry.
-Κάποιο λάθος έχει γίνει αγαπητοί ακροατές, ακούτε διαφημιστικά μυνήματα και επιστρέφουμε σε λίγο...

Ενώ οι ακροατές ενημερώνονται για την τιμή της κολοκόπιττας στου Ορφανίδη, ο Θεοκλής Ππίσσης φανερά ταραγμένος και δαγκώνοντας τα μουστάκια του κτυπά speed-dial 5 στο κινητό του.

-Παρακαλώ.
-Έλα εγώ είμαι. Επιάσαν την Γιωργούλλα.
-Επιάσαν την Γιωργούλλα;
-Έπια την τηλέφωνο εις τον αέραν τζιαι απάντησεν μου Εγγλέζος μπάτλερ!
-Επιάσαν την Γιωργούλλα!
-Ήντα μπου κάμνουμεν τωρά;
-...
-Άτε τζιαι είμαι στον αέραν!
-Πρέπει...μόνον αν... Πρέπει να ξυπνήσουμεν τον Πάμπον.
-Να ξυπνήσουμεν τον Πάμπον;
-Έ, να ξυπνήσουμεν τον Πάμπον!

Ο Πάμπος είχε να ξυπνήσει τόσο νωρίς από τον Ιανουάριο του '96 όταν τον πήρε τηλέφωνο ο Σημίτης για να βρεθεί μια λύση με τα Ίμια.
Ο Πάμπος θα ήταν ένας απλός ΟΥΚκάς αν δεν πάθαινε εκείνο το τραγικό ατύχημα την τελευταία μέρα της Διαολοεβδομάδας. Τότε, ο Στρατηγός Παταφλάς, ο Υπουργός και κάποιοι μυστηριώδης φοιτητές του ΑΤΙ πήραν στα χέρια τους την Ιστορία. Καθαρά κυπριακή τεχνολογία και πρώτες ύλες έφτιαξαν τον Πάμπο Β'...

How much?

Μπορεί ένα κράτος να παρακμάσει πριν την ακμή του; Έχουμε καταφέρει κάτι τέτοιο σ'αυτό τον τόπο;
Από τη δική μου σκοπιά δεν υπάρχει κάποιο 'απόγειο' της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πριν ακόμη φύγει ο τελευταίος κυβερνήτης επιδοθήκαμε σε αλληλοφαγώματα, διαφθορά, μεγαλομανιακές τάσεις και μπόλικη βία. Καταφέραμε σαν Κύπριοι να μετατρέψουμε ένα εν δυνάμει παράδεισο σε ένα τόπο μίζερο.
Πόλεμος, προσφυγιά, αγνοούμενοι, φτώχεια. Και μετά το χρήμα. Πολύ χρήμα. Αρκετό να μας οπλίσει σαν αστακούς. Αρκετό για να χτίζουμε δρόμους και νοσοκομεία και να μένει και για μίζες. Αρκετό γιά να μισθώνουμε ξένους να παίζουν μπάλα και να βριζόμαστε για το αποτέλεσμα και μετά να τα βρίσκουμε και παραγγέλνουμε όλοι παρέα sushi delivery και να μένουν και 2-3 ευρώ για το delivery boy.
Πολύ χρήμα.
Τόσο πολύ που ο Αρχιεπίσκοπος ντρέπεται για το size του καθεδρικού μας.
Τόση ευμάρεια που τα θέματα που απασχολούν την Βουλή είναι η σωστή ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου και η ποιότητα των θεατρικών που ανεβάζουν τα σχολεία.
Κάποτε μου φαίνεται ότι έχουμε πουλήσει πραγματικά τη μισή Κύπρο και απλά καλοπερνάμε ξοδεύοντας το αντίτιμο.

Γαλάζια Έχιδνα, Κεφάλαιο 1ο.

Λονδίνο. Κένσινγτον. Η διακριτική ταμπελίτσα δίπλα στην επιβλητική πόρτα : Efraim & Levi, Advocates. Μια Ρολλς Ρόυς σταματά εντελώς αθόρυβα και ένας άντρας κατεβαίνει. Η πόρτα ανοίγει πριν καν αυτός χτυπήσει.
- Είναι όλοι εδώ κύριε.
- Ωραία. Σ'ευχαριστώ Ντουαίην.
- Σας περιμένουν στο Μεγάλο Δωμάτιο.
- Φέρε και το τσάι μου σε παρακαλώ.
- Βεβαίως κύριε.
Στο Μεγάλο Δωμάτιο όλοι στάθηκαν όρθιοι με την είσοδο του τελευταίου. Δώδεκα τον αριθμό: Τζων Χάργουντ, ΣΙΑ. Ελάιτζα Μούν, Καθηγητής Γέηλ. Νίκος Μπαρμπούτογλου Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού. Οσμάν Μπιμπί Τούρκος στρατιωτικός ακόλουθος. Γκέερτ Χούλλιτ, Ολλανδός, σύνδεσμος με την Κομισιόν. Λεωνίδας Άσπρος, ΑΚΕΛ. Άντρος Μπήχτης, ΔΗΣΥ. Κνούτ Χόλγκερσσον, Δανός πανεπιστημιακός. Φρανσουά Βυζί, Γάλλος, καθηγητής της Γαλλικής Στρατιωτικής Ακαδημίας. Λούντβινγκ Φον Έμμεντεν, για την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Και βέβαια οι κκ Εφραίμ και Λίβαι εκπροσωπώντας τους Σοφούς της Σιών.
Ο Νυουαίην ήρθε και απόθεσε το τσάι του κυρίου του στη θέση του και μετά στάθηκε προσοχή ακριβώς πίσω από τον Αντρέα Μπήχτη, ο οποίος έδειχνε τρομοκρατημένος. Με μιά αστραπιαία κίνηση ο Ντουαίην άρπαξε το κεφάλι του Μπήχτη και του έσπασε το σβέρκο. Μετά τον πήρε από τις μασχάλες και τον έσυρε έξω από το δωμάτιο.
- Ευχαριστώ Ντουαίην. Κύριοι. Ο μακαρίτης κύριος Μπήχτης αποδείχτηκε ανάξιος της αποστολής του. Για εβδομάδες τώρα οι πράκτορες μας τον παρακολουθούσαν και μόλις προχθές παρέλαβα τις φωτογραφίες που το απεδύκνυαν. Ορίστε! Σ'αυτή τη φοτωγραφία ο κ. Μπήχτης στο σωματείο Εθνικός Λατσιών παρέα με δημοσιογράφους από το Κυπριακό Ποντίκι και την Σημερινή. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία που αποδυκνύουν και τη σχέση του Μπήχτη με τον κ. Ζαχαρία Κουλία. Χρειάζεται προσοχή κύριοι! Ορισμένοι Έλληνες της Κύπρου έχουν ξυπνήσει! Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι το Σχέδιο να περάσει!
- Πάντως η Επιχείρηση Διάβρωση πάει αρκετά καλά. Το κόλπο με το Εθνικό Ύμνο ήταν εξαιρετικό και ο θίασος που στήσαμε προχωρεί ακάθεκτος!
- Δεν ήταν όμως αρκετό κ. Χόλγκερσσον! Ώσπου οι Βαρνάβας και Κουλίας έχουν φωνή στα Ε/Κ μήντια η εθνική συνείδηση των Ελλήνων στο νησί θα είναι ζωντανή. Ο κ. Βυζί όμως έχει κάποια σχέδια για αυτούς...

Συνεχίζεται...

Πορεία στο Ψέμα.

Πώς καταντήσαμε έτσι; Πως καταφέραμε να δοξάζουμε το ψέμα, να το διδάσκουμε στα παιδιά μας σαν να ήταν η ανώτερη αλήθεια; Να'ναι οι γραφικοί ελάχιστοι αυτοί που σέβονται την αξία της ιστορικής αλήθειας;
Κατάφερε το ψέμα να μας βολέψει όλους. Βόλεψε πρώτα-πρώτα τον Μακάριο με το πρώτο του τερατώδες ψέμα, το "Νενικήκαμεν". Βολεύτηκαν μετά και οι λογής-λογής καιροσκόποι, πολιτικάντηδες, κηφήνες, απατεώνες και γενικά όλοι όσοι ξέρουν να ελίσσονται σε τέτοιες καταστάσεις (λίγο-πολύ αυτοί που βολεύονται και σήμερα). Από εκεί και πέρα τα ψέματα ακολούθησαν σαν ντόμινο μέχρι σήμερα.
Ασυγχώρητοι όμως δεν είναι όλοι αυτοί που ήταν και είναι απλά πιστοί στη φύση τους, αλλά αυτοί που έπρεπε να ήταν η συνείδηση του τόπου. Πού ήταν οι άνθρωποι του πνεύματος, οι διανοούμενοι, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι αντιδραστικοι;
Οι δασκάλοι και οι καθηγητές εξέδιδαν "αυθόρμητα" ψηφίσματα προς υποστήριξη του Εθνάρχη. Οι κομμουνιστές στάθηκαν στο πλευρό του Εθνάρχη έναντι 5 βουλευτών. Οι δημοσιογράφοι του έπλεκαν εγκώμια και οι ιστορικοί έγραφαν διθυράμβους.
Και μετά, το κόλπο γκρόσσο, το ηλίθιο πραξικόπημα και η εισβολή τα έσβησαν όλα. Οι μεγάλοι φασίστες έκαναν τους μικρούς φασίστες δημοκράτες. Ο περίφημος 'κλάδος ελαίας' και ο ακόμη κλειστός 'Φάκελος της Κύπρου' τσιμεντώνουν την συνέχιση της κοροιδίας.

Μισές αλήθειες.

Έκαναν και οι δικοί μας εθνικιστές εγκλήματα το '64 άκουσα τον υπυργό παιδείας να λέει χτές. Πρέπει πρώτα να συγχαρώ τον Υπουργό και την Κυβέρνηση μας για αυτό το πρώτο βήμα. Η μισή άλήθεια όμως δεν είναι και πολύ καλύτερη από το ψέμα. Το "μπορεί να φταίξαμεν τζιαι εμείς λλίον" δεν είναι και η κάθαρση. Ποιοί ήταν αυτά τα εθνικιστικά στοιχεία; Ποιοί ήταν αυτοί που εκτελούσαν γυναικόπαιδα; Δεν μπορεί να μείνουν για πάντα "κάποια εθνικιστικά στοιχεία". Πώς ήταν οργανωμένοι; Ποιοί έδιναν διαταγές και ποιοί εκτελούσαν; Τι σχέση είχαν αυτοί με την νόμιμη κυβέρνηση του τόπου και ποιοί πολιτικοί ή και κρατικοί αξιωματούχοι γνώριζαν ή και ενέκριναν αυτές τις πράξεις;

Αυτά που λέω βέβαια δεν αποτελούν αθώωση της άλλης πλευράς. "Το να είσαι θύμα δεν εξυπακούει και την αθωώτητά σου". Με αυτή την πρόταση (νομίζω του Γάλλου Celine)στο μυαλό μας πρέπει να αναζητήσουμε την αλήθεια της Κύπρου. Μόνο όταν δούμε τα δικά μας εγκλήματα και τιμωρήσουμε τους δικούς μας εγκληματίες θα μπορούμε με ειλικρίνεια να κοιτάξουμε τους απέναντι στα μάτια και να απαιτήσουμε το ίδιο.

Η αλήθεια για να έχει σημασία πρέπει να είναι ολόκληρη. Γιαυτό και εγώ θα σταματήσω τις υπεκφυγές. Οι Γεωρκάτζης, Παπαδόπουλος, Κόσιης, Κληρίδης είχαν τον έλεγχο συγκεκριμένων παραστρατιωτικών ομάδων; Έγιναν αυτά με τη γνώση ή και την οδηγία του Μακαρίου; Είχαν οι Λυσσαρίδης και Σαμψών στήσει τις δικές τους ομάδες; Ήταν ο Μακάριος ενήμερος; Το ΑΚΕΛ που είχε συμμαχήσει με τον Μακάριο για να πετύχει την συμμετοχή του στη βουλή είχε υπ'όψιν ολ'αυτά; Σε ποιό βαθμό ήταν η πολιτική του Μακαρίου υπεύθυνη για ότι συνέβη;

Κάποιοι βέβαια έχουν έτοιμη την απάντηση. Έκαναν όλοι αυτοί ότι απαιτούσαν οι περιστάσεις, οι Τούρκοι είχαν μηχανορραφήσει όλα αυτά προ καιρού και κάπως έπρεπε και εμείς να προστατεύσουμε τα δικά μας συμφέροντα. Αυτό μπορεί να στέκει. Ακόμη και αν είναι έτσι τα πράγματα όμως τα εγκλήματα πολέμου δεν παύουν να είναι εγκλήματα και να στιγματίζουν την Κύπρο. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι αδίστακτοι δολοφόνοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας (ίσως να παίρνουν και παχυλές συντάξεις) παριστάνοντας τους έντιμους πατριώτες.

Γάζα 2

7th September 1946: A Jewish woman, now in Cyprus but previously interned in one of the concentration camps, breast-feeding her baby. Original Publication: Picture Post - 4202 - How The Jews Came To Cyprus - pub. 1946 (Photo by Charles Hewitt/Picture Post/Getty Images)

Γάζα 1

Έχουμε τα πάντα εδώ πέρα. Έχουμε χρήματα και σπίτια (οι παραπάνω). Έχουμε κράτος και στρατό και βουλευτές που βλέπουν το καλό μας. Έχουμε και αστυνόμους και... μάλιστα κύριε , έχουμε και φυλακές. Έχουμε και έμπορους ναρκωτικών και όπλων και Ρωσσίδων. Έχουμε εφημερίδες και κανάλια και συλλογική συνείδηση. Σχολεία πανεπιστήμια...
Έχουμε και πρόβλημα πολιτικό, μεγάλο. Μαζί μ'αυτό και διαπραγματεύσεις εκ του σύνεγγυς κάποτε, κάποτε κατ'ιδίαν, όλα σε απ'ευθείας σύνδεση με το Προεδρικό.

Κι'όλοι μαζι δακρύζουμε όταν βλέπουμε τα παιδάκια στη Γάζα.

Τριάντα-τέσσερα χρόνια και μισό μας χωρίζουν από την Παλαιστίνη.